Imy~ Notatnik " * 1029. O.S.T.R - Sa.-11H* str249 - Paint " f ItelixiLibraryReader ’ f Hydrologia ogólna-
w wodzie. W skład osadów pelagicznych wchodzi także materiał nieorganiczny. Są to minerały i skały pochodzenia terygenicznego (głównie frakcja ilasta: kaolinit, chloryt, illit i w mniejszych ilościach pył kwarcowy i skaleniowy) lub wulkanicznego (wtórnymi produktami podwodnych erupcji są minerały montmorillonit i filipsyt) oraz szczątki kosmiczne (drobne ziarna żelazo-niklowe i krzemianowe).
W zależności od wzajemnego stosunku składników biogenicznych do nieorganicznych osady pelagiczne dzieli się na dwie grupy: osady nieorganiczne, w których udział składników biogenicznych nie przekracza 30%, i osady biogeniczne, zawierające więcej niż 30% tych składników.
Głównym i powszechnie występującym w oceanie światowym pelagicznym osadem nieorganicznym jest czerwony ił głębokowodny (rys. 205), ił o barwie w różnych odcieniach koloru brązowego. Głównymi jego składnikami są minerały ilaste: mont-morylonit, illit, chloryt i kaolinit oraz w obszarach wulkanicznych - filipsyt, a także pył kosmiczny. Domieszkę stanowią frakcje pyłowe i piaszczyste złożone z materiału wulkanicznego, skaleni, kwarcu i cząstek biogenicznych. Z iłem tym są też związane naskorupienia i konkrecje manganowo-żelaziste. Czerwony ił głębokowodny (głębinowy) powstaje na dużych głębokościach w obszarach, w których produkcja organiczna w wodach przypowierzchniowych oceanu jest niew ielka: tworzy się on niezmiernie wolno, w tempie 1 mm na 1000 lat.
Osady biogeniczne powstają tam. gdzie produkcja organiczna w wodach powierzchniowych oceanu św iatowego jest wysoka. Osady tej grupy są bardzo zróżnicowane. W zależności od tego, czy powstały one z wapiennych, czy krzemionkowych szkieletów organizmów planktonicznych dzieli się te osady na:
muły wapienne, zawierające co najmniej 30% węglanu wapnia; najbardziej rozpowszechniony jest muł globigerynowy (otwornicowy);
muły krzemionkowe, zawierające co najmniej 5-10% krzemionki biogenicznej; są to muły okrzemkowe, związane głównie z antarktycznymi wodami oceanu, i muły radiolariowe, rozpowszechnione w wodach strefy gorącej (głównie oceanów Spokojnego i Indyjskiego) (rys. 205).
Dno oceaniczne pokrywają ponadto osady pochodzenia wulkanicznego i osady chemiczne. Pierwsze z nich są związane z obszarami czynnego wulkanizmu i występują zarówno w obrębie mórz płytkowodnych, jak i w zasięgu basenów oceanicznych i w obniżeniach głębokich mórz przybrzeżnych. Jest to materiał piroklastyczny: piaski, bomby wulkaniczne, lapille, kawałki pumeksu. Utwory wulkaniczne w środowisku morskim łatwo ulegają rozkładowi, podczas którego powstają minerały montmorylonit i filipsyt. Oceania się, iż rocznie do oceanu światowego trafia 2 mld t materiału wulkanicznego (Leontjew, 1972).
Osady chemiczne (zwane też osadami hydrogenicznymi) powstają w wyniku chemicznych przeobrażeń substancji po jej wytrąceniu z wody morskiej. W obszarach płytkowodnych są to utwory solne lagun oraz piaski oolitowe. Przy dobrym natlenieniu wód przydcnnych powstają skupienia glaukonitu. Najczęściej spotykane z pelagicznych 250