30871 skanuj0001 (27)

30871 skanuj0001 (27)



ROZDZIAŁ 3

Wybrane problemy planowania zagospodarowania turystycznego

Andrzej Kowalczyk, Marta Derek

3.1. Ogólne zasady planowania zagospodarowania turystycznego

W celu zapewnienia turystom optymalnych warunków wypoczynku, ludności miejscowej i gospodarce obszarów recepcyjnych jak najwięcej korzyści, a środowisku przyrodniczemu jak najmniejszych strat, szczególnie duża rola przypada planowaniu przestrzennemu. Planowanie właściwego wykorzystania zasobów i walorów turystycznych oraz odpowiedniego zagospodarowania turystycznego i ruchu turystycznego ma tradycje sięgające lat 20-30. XX w., ale przybrało wyraźnie na sile dopiero po II wojnie światowej [Warszyńska, Jackowski 1978]. Pierwsze plany zagospodarowania turystycznego opracowano w Stanach Zjednoczonych, krajach zachodnioeuropejskich (Hiszpania, Francja), Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, Czechosłowacji i w Polsce54. W latach 60. plany rozwoju turystyki zaczęto opracowywać w krajach rozwijających się (np. Meksyk, Tunezja). Jednak największe rozmiary planowanie zagospodarowania turystycznego przyjęło we Francji, Hiszpanii, Włoszech, Grecji i dawnym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, a z krajów pozaeuropejskich m.in. w Meksyku, Dominikanie i Malezji.

Jak podają J.Warszyńska i A.Jackowski [1978, 298-299], a także O. Rogalewski [1979,136] wśród planów zagospodarowania przestrzennego można wyróżnić:

•    ze względu na zakres czasowy planu:

-    plany etapowe (zwykle do 5 lat);

-    plany perspektywiczne (na ogół obejmujące okres od 15 do 25 lat);

-    plany kierunkowe (na czas ponad 25 lat);

•    ze względu na obszar planu:

54    .    . *

W 1926 r. K. Stryjeóski opracował projekt uporządkowania Zakopanego, a w 1930 r. do tego samego pomysłu wrócił J. Chmielewski. Kontynuując prace nad stworzeniem nowego modelu zagospodarowania turystycznego okolic Zakopanego i Podhala, w latach 1935-1936 zespół J. Chmielewskiego (nawiązując do koncepcji K. Stryjeńskiego) opracował plan zagospodarowania stref Bukowina-Witów oraz Babia Góra-Czorsztyn, aby w ten sposób odciążyć Zakopane i Tatry, które już wówczas przeżywały nadmiar turystów [Mieszkowski 1975,149].


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
skanuj0004 (17) 6 Spis treści rozdział 3. Wybrane problemy planowania zagospodarowania turystycznego
skanuj0005 (23) 152 3. Wybrane problemy planowania zagospodarowania turystycznego jest to ze skompli
51726 skanuj0003 (26) 150 3. Wybrane problemy planowania zagospodarowania turystycznego miejscami no
72981 skanuj0013 (8) 184 3. Wybrane problemy planowania zagospodarowania turystycznego Konsekwencją
skanuj0017 (8) 190 3. Wybrane problemy planowania zagospodarowania turystycznego Strefowanie przestr
38370 skanuj0019 (6) 196 3. Wybrane problemy planowania zagospodarowania turystycznego nu. Według P.
47909 skanuj0002 (26) 149 3.1. Ogólne zasady planowania zagospodarowania turystycznego -   

więcej podobnych podstron