34340 IMGB93 (2)
ee
^ Jrnmt pierwszym autorem, który nawl ązaż do * one^ji identyfikacji L~*c*na?9 WWlug francuskiego teoretyka k i no Jwmt MBxyn« I rtenl ogi -r"i ■ która poddaje widzów manipulacji Jus* saąya sposobem funkcjonowania aparatury. stwarzając i 1 cWeiktyMiotfci przedstawi anych zdarzeń. Ki no nlo
odiwmciedia rzeczywistości , iecz obrazy--to zaś uznańe są
** r*»c*ywi• tośd jako taką. Baudry podkreśl a fizyczne warunki cdbaoru f\i Z nowego. wywodząc z nich wniosek o prymaci e rzeczy-eiftotfci pooknoioaey w tym doświadczeniu. Twierdzi więc:
naśladowana przez kino jest przede wszystkim rzec^yyjłtoścj ą Poni ewaź jednak odzwi erci edl any obraz
*“• Jest rzeczywistością materialną, 1 ecz rzeczywistością świata danego Jatko znjKzeni e, dla Logo wyróżni ć możemy dwa rodzaje ,J rlentyfikacji Js2*Pi erwsza przywiązana jest do samego
obrazu, wynika z bohatera portretowanego jako centrum drugiej i dentyfi kacJl, niosąc i dentyczao^d, która stal e musi byt chwytana i ustanawiana na nowoRaft-ugi poziom umożliwia pojawienie się i uruchomienie pierwszego — to transcendentalny podmi ot, którego miejsce zajmuje kamera, który usta-nąwia i rządzi przedniotaau w tym świec ile**.
Powoduje to, ii mniej identyfikujemy się z samym przedstawieniem, ze spektaklem, bardziej natomiast z tym, co wystawione w tym spektakl u: z instancją — podmiotowością w kamerze,
ktdra skłania do widzenia tego, co Jest prezentowane. Owym podmiotem transcendental nym, którego miejsce wypełnia kamera Jest - można by powiedzieć — machina czy organizacja filmu Jako dyskursu, Jako potencji prezentacji. Transcendental ny podmiot łączy fragmenty zjawisk prezentacji w spójne znaczeni e — czyni toj%a -podobieństwo, lustra, unifikującego fragmenty ciała podmi otu w^J_gdnc*ść ja.
W koncepcji Baudry* ego identyfikacja widza z podmiotem transcendental nym ma charakter obligatoryjny i umożliwia zaistnienie procesu odbioru dzieła. Jest ponadto poprzedzona identyfikacją Cw sensie: rozpoznania^ z aparaturą kina Ca więc i widzeoO Jako obiektem nasyconym ideologią i poddanym manipu-
iacji.
Christian Metz w **£lemencte mnacucićym wyobrażonym." nakrti-lił swą koncepcją, wychodząc od metafory lustra zapożyczonej oCj Mitry'ego, lecz nasyconej treściami Lacanowsk i ej fazy zwierciadła. Metz, dokonując przeglądu migni f iantów innych sztuk, stwierdza, 2e filmowy wyróżni a sie najwyższym stopniem fikcyjności : to, co percypujemy nie istnieje. Charakterystycz-ne dla kina nie jest wigc to, że zdarza mu sią przedstawiać elementy wyobrażone, lecz fakt, że wyobrażone istnieje od początku, że ono właśnie konstytuuje kino jako signi f iant. Owo wyobrażone jest szczególne: łączy w sobie pewien rodzaj obec
ności z pewnym rodzajem nieobecności. Kino - paradoksalnie -jest jednocześnie bardziej percepcyjne ze względu na ilość zmysłowych bodźców i mniej percepcyjne Cbo percepcje są fałszywek •
Prowadzi to Metza do następującej konkluzji:
"A zatem film jest podobny do lustra. Lecz różni sie od pierwotnego lustra w jednym istotnym punkcie! chociaż tak jak ono może odzwierciedlać wszystko. Jest jedna rzecz, której nie odbija i nigdy odbijać nie bedzie: ciało widza. W tym właśnie miejscu ekran nagle staje sie przezroczystym szkłem"?5
Z kim identyfikuje sie widz podczas projekcji filmowej? — pyta Metz. Bo przecież warunkiem jest, że musi sie identyfikować:- w kinie widz jest zależny od stałej gry identyfikacji, które są niezbędne dla społecznego komunikowania. Widz ma możliwość identyfikowania sie z bohaterem filmu Cszczegół nie w utworach fabularnychD, może identyfikować sie 2 aktorem Cw mniej lub bardziej afabularnych utworach}. Jednakże to nie wystarczy: powyższe typy to jedynie Coęmy wtórnej identyfikacji
Cwtórnej w kinematograficznym sensie, bowiem każda z nich jest wtórna w sensie psychoanali tycznym}.
Padają dalsze pytania: z kim lub czym miałby ident yf i kować
sie widz w sytuacji, gdy ogląda sceny nie zawierające postać* ludzkiej? Bardziej podstawowa wątpliwość dotyczy umiejscowienia ego widza w akcie percepcji, mającej doprowadzić do ueCenowi ©nia elementu znaczącego. Pytanie brzmi:
"zatem gdy rozpoznaje moje odbicie na ekranie, łub gdy gf nie rozpoznaję, gdzie wówczas Jestem?".
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
d A “ element powierzchni [m2], przez który Chodzi para do powietrza, najpierw sac [stan1),a na^pme
1986- podpisanie Jednolitego aktu europejskiego który przewiduje utworzenie do 1992 roku jednolitego
DSC00077 Pierwszym autorem polskim, który analizował i poddał weryfikacji model Quinna i Camerona, b
IV. 9. x. x. 207 cisława, wymieniony jest bowiem na pierwszem miejscu. Który z nich ożenił się z
Scan0157 OY Zawsze odpowiadam na to „oczywiście”. Mogłem być pierwszym człowiekiem, który poznał jęz
page0648 940Rzewuski oddawał, Mickiewicz wyrzekł: „Pisz tak jak mówisz, a będziesz pierwszym autorem
Karty pracy (16) Słoń, który umie pisać! To jest pierwszy słoń, który potrafi pisać. Połącz wykropk
1. EMPEDOKLESCztery «elementy» Empedoklcs1 jest pierwszym myślicielem, który próbuje rozwiązać apori
Cel oceniania opisowego według E. Misiornej (1994) został przedstawiony dwojako. Pierwszy edukacyjny
1. EMPEDOKLESCztery «elemenły» Empedokles1 jest pierwszym myślicielem, który próbuje rozwiązać
Pozwólcie przypomnieć wam, że Polska była pierwszym krajom, który słę zbliżył z Niemcami hitlerowski
więcej podobnych podstron