39276 IMG02

226 TRZY WYMIARY UCZENIA SIĘ

Młodzi ludzie chcą konstruować swoją tożsamość

Okres młodzieńczy nie zawsze był postrzegany jako autonomiczny i rządzący się własnymi prawami. Historycznie rzecz biorąc, koncepcja młodości została rozwinięta wraz z rozwojem kapitalizmu i procesami industrializacji

„AdoJescencja została wprowadzona w tym samym czasie co silnik parowy. Tego drugiego dokonał Watt w roku 1765, adolescencję wymyślił Rousseau w roku 1762”. (Musgrove 1965, s. 33)

W roku 1762 francuski filozof Jean-Jacques Rousseau opublikował swoją najsłynniejszą książkę Emil i w ten sposób postawił na porządku dziennym koncepcję pedagogiki skoncentrowanej na dziecku. W tym czasie pojawiła się w społeczeństwie burżuazyjnym potrzeba rozszerzenia okresu kształcenia, co miało umożliwić kolejnej generacji pozyskanie niezbędnej wiedzy i umiejętności - w tym samym czasie Rousseau opowiada się za prawami dziecka.

Początkowo młodzieńczość ograniczała się do kilku lat, ale okres ten stopniowo wydłużał się, a samo pojęcie „młodzieńczości” rozprzestrzeniło się poza klasę średnią.

„Definicja adolescencji zakłada pewne tempo rozwoju wiodącego ku dojrzałości. Tempo to zostało opóźnione (albo pozwolono odkryć jego hipotetycznie ‘naturalny’ poziom) poprzez umieszczenie go między dzieciństwem a dorosłością. W ten sposób rozwój został przedzielony odrębną i dystynktywną fazą”. (Musgrove 1965, s. 51)

Okres młodzieńczości został związany ze szczególną potrzebą społecznie niezbędnego uczenia się i rozwoju osobowościowego. W pierwszej pracy Charlotty Biihler z zakresu psychologii stadiów życia z roku 1933 młodzieńczość została usytuowana w przedziale wiekowym od 15. do około 25. roku życia, i potraktowana jako druga połowa okresu wzrostu (Biihler 1933). We wspomnianej wcześniej książce Erika Eriksona ldentity, Youth and Crisis koncepcja młodzieńczości przyjmuje kierunek typowy dla współczesnych interpretacji. Zakłada ona, że młodzieńczość jest okresem kryzysu, który determinuje rozwój tożsamości człowieka albo proces poszerzania jaźni.

Historycznie rzecz biorąc, rozwój koncepcji młodzieńczości pojawił się po 1700 roku, gdy w klasie średniej zaczęto podkreślać niezależność jednostki. W społeczeństwie późnej nowoczesności, tj. w ostatnich dekadach, okres młodzieńczy charakteryzuje się dalszym poszerzaniem, tak że często rozciąga się go powyżej 20. roku życia i dalej. Na dodatek, wiek młodzieńczy jest idealizowany i podlega komercjalizacji. Przedstawia się go jako okres wolności, braku odpowiedzialności i szczęśliwości. Jednocześnie liczba osobistych i społecznych problemów doświadczanych przez młodzież nieustannie rośnie.

Istota rozwoju, zwłaszcza gdy jest on postrzegany z perspektywy uczenia się, wyraża się eksplozją wzrostu wymagań odnoszących się do formowania tożsamości. W Danii mówi się o „pracy nad tożsamością”

(identity work), jaką młodzi ludzie muszą wykonać, zdobywając wykształcenie, budując związki z życiowym partnerem, znajdując właściwe miejsce w społeczeństwie.

Poprzednio o miejscu tym decydowała przynależność rodzinna, płeć społeczna, pochodzenie klasowe, wykonywany zawód, a także wartości i normy, których przyswojenia od młodych ludzi oczekiwano, może nawet bez pewnego buntu z ich strony. Obecnie wszystko to uległo dezintegracji lub stało się niejednoznaczne. Młodzi ludzie muszą szukać własnej drogi poprzez dokonywanie samodzielnych wyborów. Nie dotyczy to tylko edukacji, kariery zawodowej, partnera i rodziny. Wybierany musi być również styl życia i tożsamość. Zmiany, jakie zachodzą w tych obszarach, okazały się przytłaczające. Młodzi ludzie i całe społeczeństwo muszą obecnie zmagać się z nowymi niepróbowanymi dotąd procesami, których uwarunkowania zmieniają się nieomal z dnia na dzień. Nowe możliwości edukacyjne i konsumenckie, nowe systemy komunikacyjne, oferty nowych stylów życia stwarzają poczucie chaosu i pomieszania. Wszystko wydaje się możliwe. I choć wciąż jeszcze młodzi ludzie postrzegają niezliczone ograniczenia, a wiele możliwości jest całkowicie niedostępnych dla większości - tylko nieliczni mogą zostać aktorami lub sportowymi herosami - wielu sekretnie marzy o nich i ma nadzieję ich osiągnięcia.

Zgodnie z Piagetem człowiek osiąga pełny rozwój poznawczy po zakończeniu okresu dojrzewania. Wejście w stadium operacji formalnych pozwala myśleć logicznie i dedukcyjnie. W kategoriach uczenia się pierw

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
IMG04 230 TRZY WYMIARY UCZENIA SIĘ społecznych - a wszystko to w kategoriach indywidualnej tożsamoś
IMG97 216 TRZY WYMIARY UCZENIA SIĘ że uczenie się będzie konformistyczne i oparte na wątłych podsta
22912 IMG07 736 TRZY WYMIARY UCZENIA SIĘ rozwód, śmierć bliskiej osoby, a w przypadku kobiet menopa
IMG99 220 TRZY WYMIARY UCZENIA SIĘ je badanym z prośbą o ich aprobatę albo naniesienie korekty. Prz
IMG01 224 TRZY WYMIARY UCZENIA SIĘ sferach większe kompetencje aniżeli dorośli. Przykładem może być
IMG03 228 TRZY WYMIARY UCZENIA SIĘ sza część okresu młodzieńczego jest nadal przedmiotem obowiązkow
IMG05 232 TRZY WYMIARY UCZENIA SIĘ 19S3a, 1983b; Rahbek Christensen 1987). Jakkolwiek sondaż przepr
45525 IMG08 238 TRZY WYMIARY UCZENIA SIĘ istotnych powiązań związanych z wiekiem o charakterze bard
IMG00 222 TRZY WYMIARY UCZENIA SIĘ sytuując go w pewnym horyzoncie czasowym i zaczyna akceptować te
IMG06 234 TRZY WYMIARY UCZENIA SIĘ pracodawcy albo pomagający bezrobotnym urzędnicy biur zatrudnien

więcej podobnych podstron