41944 IMGP9377
Zważcie: Jezus Chrystus nie chciał ich zjednoczyć, ale rozłą-czvć, jak w Przypowieści o owcach i kozłach! a mówi on: „Nie przyszedłem puszczać Pokoju, ale Miecz”.
Mesjasz, albo Szatan, albo Kusiciel, był dawniej uważany za jednego z ludzi Przedpotopowych, którzy są naszymi Energiami.
kaprys pamiętny 1
Anioł przyszedł do mnie i rzekł: „O na litość zasługujący głupi młodzieńcze! O zgrozo! O jakież straszne położenie twoje! bacz na ów kocioł wrzący, który szykujesz sobie na wieczność całą, ku któremu zmierzasz takim postępowaniem”.
Powiedziałem: „Zapewne zechcesz mi ukazać mój wieczny los, a razem nad nim zamyślać będziemy, i zobaczymy, czy mój czy też twój los najbardziej jest upragniony”.
Tak więc powiódł mnie przez stajnię jakąś i przez kościół, i w dół ku kościelnym lochom, na końcu których był młyn: przez ten młyn przechodząc weszliśmy do pieczary: w dół krętej jaskini prowadziła nasza nużąca droga, aż się ukazała pod nami pustka nieobjęta, jako niebo dna, i trzymając się korzeni wisieliśmy nad tym bezmiarem; rzekłem wszelako: „jeżeli życzysz sobie, powierzymy się pustce tej i zobaczymy, czy opatrzność jest i tam też: jeśli ty nie zrobisz tego, ja to zrobię”; ale on odparł: „nadto nie ufaj sobie, o młodzieńcze, lecz skoro tu pozostaniemy, oglądaj dolę swoją, która się rychło ukaże, kiedy przeminie ciemność”.
Przeto pozostałem z nim, siedząc na poskręcanym korzeniu dębu; on zaś uczepił się grzyba, który wisiał kapeluszem swym w dół ku głębi obrócony.
Stopniowo obejmowaliśmy wzrokiem nieskończoną Przepaść, ognistą jak dym płonącego miasta; pod nami, w ogromnym od-
daleniu, słońce było, czarne, lecz świecące; wokoło niego rozchodziły się drogi ogniste, a po nich krążyły ogromne pająki, pełzając za łupem, który leciał, czy raczej płynął głębią nieskończoną, w najstraszliwszych kształtach zwierząt powstających ze zgnilizny; a powietrze było ich pełne i zdawało się złożone z nich: to są Diabły, które się zwie Mocami powietrza. Spytałem teraz mego towarzysza, co z tego jest moją dolą wieczną? Rzekł: „między owymi czarnymi a białymi pająkami”.
Bo oto, spomiędzy pająków czarnych i białych, chmura i ogień buchnęły i potoczyły się przez głębię, czerniąc wszystko pod sobą, tak iż się głębia dna stawała czarna jak morze i toczyła się hałasem straszliwym; teraz pod nami nic widać nie było, tylko burzę czarną, aż, ku wschodowi patrząc, między chmurami i falami ujrzeliśmy wodospad krwi z ogniem zmieszanej, a na kilka rzutów kamienia od nas pojawił się i pogrążył znowu łuszczasty splot jakiegoś potwornego węża; w końcu, na wschodzie, w odległości około trzech stai, zjawił się nad falami grzebień ognisty; wznosił się z wolna jak grań skał złotych, aż postrzegliśmy dwie kule szkarłatnego ognia, od których morze pierzchało w chmurach dymu; i zobaczyliśmy teraz, że jest to głowa Lewiatana; czoło jego dzieliły pasy zieleni i purpury, jako pasy na czole tygrysa: rychło też ujrzeliśmy gębę jego i czerwone dychawki zwisały tuż ponad oszalałą pianą, czarną toń farbując smugami krwi, a przybliżał się ku nam z całą furią istoty duchem obdarzonej.
Przyjaciel mój, Anioł, wspiął się ze stanowiska swego do młyna: zostałem sam; a wtedy zjawienie to znikło, tylko się znalazłem siedzącym na miłym brzegu rzeki w świetle księżyca, słuchając harfiarza, który śpiewał do wtóru harfy; a temat jego był: „Człowiek, co nigdy zdania nie zmienia, jest jak woda stojąca i karmi gady umysłu”.
Podniosłem się jednak i poszukałem młyna, a tam Anioła zastałem, który, zdumiony, spytał jak uszedłem.
Odpowiedziałem: „Wszystko, co widzieliśmy, winne jest twojej metafizyce; gdy bowiem uciekłeś, znalazłem się na brzegu przy świetle księżyca słysząc harfiarza. Lecz teraz, skoro zobaczyliśmy mój wieczny los, czy ci mam twój pokazać?” Roześmiał się na tę propozycję; ale nagle pochwyciłem go siłą w ramiona, i poleciałem na zachód poprzez noc, aż unieśliśmy się ponad cień ziemi;
o? 35
Ten najpiękniejszy z Kaprysów jest (w ogólności) zjadliwą satyrą na Swedenborga. Poszczególne alegorie i symbole, z najważniejszych tutaj, dają się interpretować tak: „stajnia” to miejsce, gdzie żyją „tresowane konie” (por. Przysłowia Piekieł)-, „młyn” — to (wg Damona) „nieproduktywne działanie rozumu” (rozumu zawsze przez Blake’a poniżanego w kulcie żywionym dla wyobraźni jako jedynej siły poznawczej); otwarcie Biblii pozwala ujawnić cpłą nicość konwencjonalnej religii i instytucji Siedmiu Kościołów (por. Apo-kalipsę), tu ukazanych jako siedem „ceglanych domów”. Analityka Arystotelesa zjawia się w tym kontekście zapewne z powodu samego swego tytułu.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Jest to entuzjazm dla Osoby: Jezus Chrystus nie przestaje być Ideałem, najdoskonalszym Wzorem
O Św. Jakub mówi o specjalnym obrzędzie w kościele Jk 5,14-15 ST a NT: Jezus Chrystus - miłuje chory
scandjvutmp1f8 01 188 z komarami nie żarty, że się rozchoruje i tylko będą. mieli z nim biedę — nie
Świąteczny obiad 8 listopada 1932 19 matce krople Walerianowe, ale nie chciała ich zażyć. Chwiejnym
955 RYCERSTWA POLSKIEGO. sztelanie, nie chciał ich przyjmować, i nawet cła mając koronne po ojcn,
VI Komedia - naśladownicze przedstawienie ludzi gorszych, lecz nie w aspekcie ich wad. ale ich brzyd
33366 ScannedImage 20 (2) 38 Ireneusza pozwalają zorientować się nie tylko w ich kształcie, ale takż
CV1 2 24 DZIECI, ALKOHOL I NARKOTYKI wściekła, że już nigdy nie chciałam jej oglądać, ale zadzwonił
ZŁOŚĆ To że się denerwujesz nie jest niczym złym, Ale musisz wiedzieć jak radzić sobie z tym. Przede
JEZUS i DZIECI 1 li, żeby położył na nie ręce i pomodlił się za nie. Apostołowie jednak nie dopuszcz
ZAPAMIĘTAJ 1 wiersz Bo Jezus Chrystus pragnie, by misjonarze mali też pracę dołożyli i raz
9152S72 01 ocznie o ich talencie, ale szlachetne zwierzęta nie uznając go za cesarza, nie chciały w
skanuj0017 (227) 28 dzeniu wszystkie dzieci we wsi uczęszczały na naukę katechizmu, a ja nie chciałe
więcej podobnych podstron