■ wyboru systemu kanalizacji,
■ wielkości współczynników spływu dla ścieków deszczowych,
■ zakresu i formy ćwiczenia projektowego.
Plan zagospodarowania zawiera w formie uproszczonej niezbędne elementy zagospodarowania przestrzennego obszaru.
Informacje przekazywane przez prowadzących przedmiot w czasie ćwiczeń i konsultacji pozwalają na uściślenie danych i umożliwiają studentom poprawne wykonanie ćwiczenia projektowego.
Układ sieci kanalizacyjnej jest odzwierciedleniem kierunków przepływu ścieków od miejsc powstawania ku ich wylotom do odbiornika i wynika przede wszystkim z planu sytuacyjno-wysokościowego jednostki osadniczej oraz z przyjętego systemu kanalizacji. W praktyce projektowej wyróżnia się:
■ układy grawitacyjne (rys. 3.1a), w których przepływ ścieków następuje pod wpływem ich siły ciężkości, dzięki ułożeniu kanałów ze spadkiem w kierunku odbiornika lub oczyszczalni ścieków;
■ układy grawitacyjno-pompowe (rys. 3.Ib), w których sieci spływają grawitacyjnie do przepompowni ścieków, a stąd są przetłaczane do oczyszczalni bądź odbiornika;
■ układy jednosieciowe (rys. 3.1a, 3.1 b, 3.1d, 3.1e);
■ układy wielosieciowe (rys. 3.1c), gdy obszar kanalizowany położony jest w zlewniach dwu lub więcej odbiorników albo odbiornik przedziela jednostkę osadniczą i przejście kolektora pod izeką nie jest wskazane ze względów techniczno-ekonomicznych;
■ układy strefowe (rys. 3.Id), stosowane na obszarach o dużych różnicach wysokości, gdzie ścieki z kolektora strefy niższej przetłaczane są do kolektora strefy wyższej, skąd grawitacyjnie spływają do oczyszczalni lub odbiornika ścieków;
■ układy otwarte (rys. 3.1e), w których przepływ ścieków odbywa się tylko w jednym kierunku (w razie uszkodzenia lub zatkania odcinka kanału ścieki wydostają się na ulicę lub zalewają piwnice budynków podłączonych do kanałów powyżej miejsca zapchania);
13