61324 Stefan Zarski Zofia Drozdowska Kuban KREGOSLUP twoj, moj, nasz s28

Ryc. 12. Schematyczny rysunek anatomiczny przedstawia kręgosłup w przekroju strzałkowym (tj. w przekroju pionowym, rozdzielającym prawą i lewą połowę ciała). Ujawnia on kanał kręgowy wraz z śródkanałowymi strukturami nerwowymi. „1” -brzuszna (przednia) ściana kanału kręgowego. „2” -grzbietowa ściana kanału kręgowego. „3” - szyjny odcinek rdzenia kręgowego. „4” - piersiowy odcinek rdzenia kręgowego. „5” - lędźwiowy odcinek rdzenia kęgowego, „6” — odcinek krzyżowy tworzący tzw. stożek rdzenia kręgowego. „7” - twór anatomiczny, utworzony z korzeni nerwowych, zwany ogonem końskim. „8” - całość obejmująca wszystkie wymienione elementy anatomiczne tworzy aparat tranzytowy narządu osiowego, którego działanie określają dwie charakterystyczne właściwości: bezkolizyjne przyleganie do siebie układu szkieletowego i nerwowego oraz odcinkowa budowa tych układów anatomicznych. Obie te właściwości uwarunkowane są wspólnym losem w płodowym okresie naszego rozwoju osobniczego. Kręgosłup i układ nerwowy wykształcają się w pierwszych tygodniach ciąży z takich morfologicznych form płodowych, jak struna grzbietowa i cewa rdzeniowa; są to elementy podłużnego kształtu (jak pręt), składające się członów (somitów), z których powstają w dalszym rozwoju określone części ciała. Pierwotny układ segmentowy utrzymują przez całe życie tylko: kręgosłup i rdzeń kręgowy. Ta więź rozwojowa implikuje w życiu pozamacicznym współzależności strukturalne, tj. przyleganie dwu układów, i funkcjonalne, tj. wspólne ich unerwienie (a także wszystkich tkanek ustroju, wywodzących się z tych samych członów płodowych) z zachowaniem dokładnej numeracji, wynikającej z pierwotnego podziału odcinkowego.

proporcji między pojemnością kanału a jego zawartością, z zachowaniem rezerwy przestrzennej pozwalającej na swobodne ułożenie elementów nerwowych i ich przesuwalność w stosunku do elementów szkieletowych. Zmiany chorobowe powstające w kręgosłupie stają się często dla jego kanału materiałem inwazyjnym, powodującym zmniejszenie się rezerwy przestrzennej i doprowadzającym w końcu do ciasnoty, która jest powodem ucisku struktur nerwowych i wynikających stąd powikłań chorobowych. Do ciasnoty w kanale kręgowym mogą doprowadzić także zmiany rozrostowe, powstające pierwotnie wewnątrz kanału kręgowego.