Z drugiej strony rozpraw}' Ch. Maurona ujrzały światło dzienne niemal jednocześnie z trzema poprzednimi wydaniami naszej książki. Następnie tak nowatorskie ■prace Henry Corbina, Mircea Eliade’a, a wkrótce potem Junga przeszły do potomności w trzech numerach „Cahicrs de 1’Herne”, które były im poświęcone. W końcu wskażmy przede wszystkim, iż perspektywy „hermeneutyki ustanawiającej” i pewnej „rcmityzacji”, które zakreśliliśmy w tej książce, zostały owocnie poszerzone tak przez prace tej grupy, którą dziś możemy nazwać „szkołą mitokrytyczną”, jak i przez badania „analizy mitu” lansowane oczywiście przez uczniów i zwolenników Junga. Wśród badaczy tej pierwszej kategorii wymieńmy liczący się wkład nieodżałowanego P. Albouya, L. Cellicra, P. Brunela, C. G. Dubois, Ph. Selliera, J. Perina, Simone Vieme, R. Bourgeois, P. Mathiasa, Violi Sachs, Ch. Jambeta, Chantal Robin, P. G. Sansonettiego, J. Pigcota. W tej drugiej kategorii, prócz ostatnich prac nieodżałowanego R. Basti-de’a, wymieńmy J. Serviera, Georgcsa Balandiera, J. Bruna, A. Pessin, F. Pclletiera, M. Maffesoliego, A. Berque’a, Nicole Martinez, a trzeba także umieścić tu oryginalne dzieło Jamesa Hillmana. Musimy jeszcze wspomnieć o pojawieniu się, w jednej i drugiej dziedzinie, szeregu wybitnych prac młodych badaczy, jak Y. Durand, P. Faysse, G. Bosetti, Patrice Cambronne Patrick Tacussel.
Wreszcie musimy wskazać, że te wszystkie owocne wysiłki odnowienia myśli symbolicznej na całym święcie od dwudziestu lat wiążą się z działalnością nowych
i żywotnych instytucji, a zwłaszcza „Centrę de Rccherche sur Plmaginaire” (Ośrodek Badań nad Wyobrażeniem), którego kierownictwo w ramach C.N.R.S. (Centre National de la Rccherche Scientifiąue — Narodowy Ośrodek Badań Naukowych, we Francji — przyp. tłum.) mnie zostało powierzone, a którego wielodyscyplinarny rozwój i promieniowanie międzynarodowe są coraz bardziej godne uwagi. Obecnie „Ośrodek Badań nad Wyobrażeniem” stał się Groupement de Recherches coordonnees, nr 56 (Ugrupowaniem badań skoordynowanych, nr 56), grupującym około dwudziestu jednostek naukowych, tak francuskich, jak cudzoziemskich, którego komórkę—matkę założyliśmy osiemnaście lat temu wraz z nieodżałowanymi kolegami Leonem Celiiercm i Paulem Deschamps z Uniwersytetu w Grenoble.
Oby czwarte wydanie tej książeczki stało się klasycznym wprowadzeniem do wszelkich przedsięwzięć remityzacji, oby ponadto oddawało usługi wszystkim badaczom dnia jutrzejszego, którzy przyjdą po mistrzach, jakich już wymieniliśmy, i nie będą się już zadowalali wyjaśnieniami „redukcyjnymi” otrzymanymi w spadku po pozytywizmach zeszłego stulecia.
2 — Wyobraźnia symboliczna