64943 img383 (6)

odgałęzieniami, byl jedynym będącym w użyciu w jeszcze bardziej na południe oddalonych częściach kontynentu, w kontynentalnej Germanii. We Fryzji, a szczególnie w anglosaskiej Anglii, rozwinął się futhork, ze swoimi nowymi anglosaskimi formami. Anglosascy mistrzowie runiczni używali runu h z dwoma odgałęzieniami i, aby nadać runowi ng pełną wysokość, rozciągnęli boki małego czworokąta zamiast dodawać pionowe odgałęzienie. Anglosaska Anglia wykreowała także nowe runy, aby wyjść naprzeciw nowym potrzebom.

Anglosaski futhork używany w inskrypcjach wygląda następująco:

Zauważmy, że przy tłumaczeniu runów angielskich zwyczajowo nie używa się wytłuszczenia, ale rozstrzelenia druku pisanego w cudzysłowie. To podkreśla różnicę między angielskimi a kontynentalnymi napisami i stanowi w wielu przypadkach wygodę, chociaż w innych na odwrót. Występuje tutaj także nowy symbol „i” użyty dla i, podczas, gdy „ę” jest zwykłą transkrypcją dla £ .

Pierwsze 26 runów pochodzi z 24 futharku, plus dwa nowe anglofryzyjskie. Następne to nowo wynalezione runy, które występują w Anglii i są przypuszczalnie lokalnymi innowacjami. Run „y” (nr 27) jest pochodną mutacji i. W pewnym okresie zmiana brzmienia spowodowała, że pierwsza samogłoska z *ofila- stała się przednią (>oepil/epel), a potem wpłynęła ona w podobny sposób na niektóre słowa zawierające samogłoskę u. Samogłoska ta stała się przednią, aż do uzyskania dźwięku, jakiego nie ma we współczesnym angielskim, za to podobnego do francuskiego u, niemieckiego ii, wymawianego w środkowej części jamy ustnej z zakrągleniem warg. W rękopisach staroangielskich dźwięk ten zapisywano jako y i wymyślono dla niego nowy run, nazwany yr, znaczący prawdopodobnie „łuk”. Nr 28 jest zadziwiającą innowacją, przy tym wcale nieużyteczną, gdyż prezentuje dwudźwięk, jaki mógł być zupełnie dobrze zastąpiony przez dwa runy złożone z jego poszczególnych części. Jego nazwa to ear, która wydaje się znaczyć „ziemia”, być może „grób”.

Runy 29-31 są tworami późnymi, ze ściśle lokalnym rozpowszechnieniem na północy i północnym zachodzie anglosaskiej Anglii. Powstały w wyniku rozwoju łącznej wymowy spółgłosek k/c, g. W towarzystwie samogłosek przednich, na przykład przed i, e, te spółgłoski zaczęto wymawiać z przodu jamy Ustnej: k/c prawdopodobnie jak współczesne ch-, a g przypuszczalnie jak współczesne y-.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
ESNATUO aktualności i*esn AGH jeszcze bardziejeuropejskie Na AGH mamy około 150 studentów
FizykaII72401 718 gun północny nachyli się jeszcze bardziej na dół.. Do łatwego oznaczenia każdocze
C niego zachowanego okrętu klasy INDEPENDENCE. Był to (wtedy wciąż jeszcze w służbie)
299 (32) był jedyny problem. A to, że ona w domu jest ścierką do podłogi, a w pracy fenomenem, 
Ernest Nemeczek F.rties Nemeczek był jedynym szeregowcem w grupie chłopców z Placu Broni. Miał jeden
klszesz367 ROZDZIAŁ 1333 Bęben do ostatnich czasów był w zupełnie powszechnym użyciu w prawie całej
KI5 Po pierwsze, był jedynym cudzoziemcem w tłumie — wszyscy inni obcokrajowcy wysyłali swoich podw
położonego w pobliżu baraku dla kobiet. Szpital był jedynym miejscem, gdzie spało się w pościeli i
Lachur zarys jezykoznawstwa ogolnego02 ne alfabetem łacińskim, sięgają XII w. (w tym traktat gramaty
~LWF0012 (4) Ustrój społeczny nie był jeszcze oparty na zasadach klasowych. Formalnie wszyscy bondow
DSCN1829 (5) Dominik Kochanowski nie był jedynym, który opatrzy! swe dzieło HH giczne sztychowanym f
310 O KLEJNOCIE Potem byl naznaczon deputatem z drugimi do Rawy na wybieranie kwarty w roku 1572, na
img028 (64) W sposób jeszcze bardziej dosadny kończy autor bajkę o niewiarygodnych przygodach rycerz

więcej podobnych podstron