66367 SNB13885
58
dostrzegając zasadność periodystycznego traktowania rozwoju samodzielności życiowej (co nie musi oznaczać ściśle określonej regularności i sztywności ram czasowych wyodrębnionych okresów) można w tym rozwoju wyróżnić sześć następujących etapów4.
Etap I — od 0 do 1 roku (niemowlęctwo) — istnieje tu całkowita wzajemna zależność opiekuńcza obu stron procesu opieki, wynikająca z zupełnej niezdolności podopiecznego do samodzielnej egzystencji; względna całość potrzeb podopiecznego zaspokajana jest przez opiekuna i stąd wszystkie mają charakter potrzeb ponadpodmiotowych; opieka sprawowana jest całkowicie przez bezpośrednie czynności opiekuńcze opiekuna; na tym etapie nie ma jeszcze czynnego współdziałania podopiecznego w zakresie zaspokajania jego potrzeb.
Etap II — od 2 do 3 lat (wiek żłobkowy) — następuje zapoczątkowanie procesu uniezależniania się opiekuńczego od opiekuna i odwrotnie; pojawiają się skromne, drobne zaczątki czynnego współdziałania podopiecznego w zakresie zaspokajania jego potrzeb; opanowanie przez niego pewnego zasobu najprostszych, elementarnych czynności samoobsługowych; zapoczątkowanie postępującej redukcji i modyfikacji potrzeb ponadpodmiotowych podopiecznego oraz odpowiadających im zabiegów i czynności opiekuna.
Etap ID — od 4 do 8 lat (wiek przedszkolny i pierwsze lata szkoły) — rozpoczyna się u podopiecznego proces uświadamiania sobie swej roli i pozycji w stosunku opiekuńczym; następuje stopniowe opanowanie przez niego bardziej złożonych czynności samoobsługowych i na tej podstawie osiągnięcie znacznej niezależności funkcjonalnej od opiekuna; zaspokajanie istotnego zakresu swych psychospołecznych potrzeb dokonuje się na drodze aktywności zabawowej; widoczna staje się duża uległość wobec opiekuna i podatność na jego sugestie oraz wyraźna tendencja do naśladownictwa; pojawia się wzmożone zapotrzebowanie z jego strony na pozytywne postawy emocjonalne i uznanie opiekuna; powiększa się wydatnie zakres samoobsługi i samodzielności, opartej na dużej ruchliwości i kumulacji doświadczeń (,ja sam”).
Etap IV — od 9 do 15 lat (szkoła podstawowa) — osiągnięcie przez podopiecznego poziomu względnie pełnej świadomości swej roli w stosunku opiekuńczym; opanowanie szerokiego zakresu samoobsługi złożonej, obejmującej samodzielną realizację całych kompleksów zadań, służących jego potrzebom i osiągnięcie dużych umiejętności i sprawności w tym zakresie; poszerza się wyraźnie jego samodzielność życiowa (z wykonawstwa na inicjowanie, planowanie, podejmowanie decyzji i samokontrolę w zakresie zaspokajania i regulowania swych potrzeb): następuje wchodzenie w rolę odpowiedzialnego opiekuna wobec
młodszych i słabszych; dokonuje się stopniowe przechodzenie opiekuna z czynności opiekuńczych bezpośrednich na czynności pośrednie (pouczanie, pokaz, przykład, wymaganie, korygowanie, kontrolowanie, ocenianie) lub przekazanie zadań opiekuńczych innym opiekunom.
Etap V — od 16 lat do wkroczenia w coraz bardziej samodzielne życie
— samodzielność życiowa i samoobsługa podopiecznego osiąga w tym okresie, oprócz pozytywnych zmian ilościowych, nową, wyższą jakość: potrafi on sam organizować swoje życie w skali dni, tygodni i miesięcy, zaspokajając i regulując swe różnorodne potrzeby, przez stworzenie mu przez opiekuna warunków i zapewnienie środków (na przykład uczeń szkoły średniej mieszkający w internacie, na stancji lub student w domu akademickim); bierze on czynny udział w stwarzaniu warunków swej egzystencji i ponosi w dużym stopniu sam skutki własnej bierności i popełnianych błędów, przejmuje na siebie od opiekuna odpowiedzialność za zaspokajanie większości swych potrzeb; ze strony tego ostatniego przeważają zdecydowanie pośrednie czynności opiekuńcze (koncentruje się on przede wszystkim na zapewnieniu warunków bytu i usamodzielnienia, ukierunkowywaniu, doradzaniu, instruowaniu, kontrolowaniu i ocenianiu, udzielaniu pomocy oraz dawaniu niezbędnego psychicznego oparcia); w wyniku tego zmienia się charakter zależności opiekuńczej między stronami procesu opieki, z nadrzędno-podrzędnej przekształca się w bardziej równorzędną, opartą przede wszystkim na wspólnocie interesów życiowych i związkach emocjonalnych, a tym samym zaczyna zanikać stosunek opiekuńczy. Rozmiary czasowe tego etapu w procesie ewolucyjnym opieki nie są jednolite, a nawet zbliżone w indywidualnych biografiach podopiecznych. Będzie on inny dla podopiecznego podejmującego pracę zawodową po ukończeniu szkoły podstawowej i przyuczeniu zawodowym, inny dla absolwenta zasadniczej szkoły zawodowej, inny .dla tego, który osiąga pełne średnie przygotowanie zawodowe, a jeszcze inny dla kończącego studia wyższe. Poza tym wchodzą tu w rachubę jeszcze inne życiowe wyznaczniki.
Etap VI — obejmujący pewien przejściowy okres po „akcie” usamodzielnienia
— podopieczny przejmuje na siebie całkowicie konieczność zapewnienia sobie materialnych warunków egzystencji; osiąga względnie pełną samodzielność i niezależność życiową, w ich stadiach początkowych, głównie dzięki podjęciu pracy zawodowej, zapewniającej niezbędne środki materialne i określoną pozycję społeczną; jego dotychczasowa rola podopiecznego ulega przekształceniu na rolę dojrzałego i niezależnego członka społeczeństwa; następuje tu jednocześnie charakterystyczny, zapoczątkowany w poprzednich etapach zwrot — dotychczasowy podopieczny podejmuje wyraźnie rolę odpowiedzialnego opiekuna wobec innych osób; w tym również w stosunku do swoich wieloletnich opiekunów; bardzo często zarysowuje się z jego strony tendencja do fizycznego oddalenia od swego opiekuna, a jednocześnie do psychologicznego zbliżenia się do niego, poszukiwania
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
58 3 58 dostrzegając zasadność periody stycznego traktowania rozwoju samodzielności życiowej (co nie
IMGw00 I i rewalidacyjnej. Diagnoza psychologiczna ma charakter dy. ly I jest traktowana rozwojowo,
34 (58) t umiarkowane korzystanie z dóbr naturalnych (szczególnie buddyzm, protestantyzm), co sprzyj
IMGw00 I i rewalidacyjnej. Diagnoza psychologiczna ma charakter dy. ly I jest traktowana rozwojowo,
58 uwzględniają nowe jakościowo procesy rozwoju. w tym także rozwoju regionalnego, które wystąpimy w
SAM77 Na podstawie osiągniętych wyników można wskazać na zasadność odmiennego traktowania każd
Proces rozwoju form ADR w krajach o systemie common law przebiega zasadniczo w dwóch kierunkach: roz
Ciało tekst poetyka M Rembowska Płuciennik 1 58 nie wieloznacznym i ahistorycznie traktowanym słow
2011 03 03 32 58 (EPIDEMIOLOGIA-CELE Badanie przyczyn, rozwoju i szerzenia się chorób (pierwotnie z
60 5 Temat zajęcia: Pierwsze spotkanie z komputerem - dostrzeganie pozytywnych i negatywnych skutków
WA30881 I902 SZSTEMATZCYNZ KURS(6 I djvu — 283 - więzi społecznej, dostarczają, zasadniczego podłoża
Spotkanie z etyką Rorty ego i Foucaulfa pozwala dostrzec zasadnicze różnice I podobieństwa, jakie za
P1190023 (2) Lepsza dla periodyzacji faz rozwoju doktryny może się okazać inna kategoria
więcej podobnych podstron