69375 str 8 019

18 TRANSAKCYJA WOJNY CHOOIMSKIFJ

Nie wojnie. Choć ci się on w rzeczy usajdaczy,

Z łuku pewnie nie strzeli, woła, krzyczy, szwatrze.

³¹⁰ Ale ucieka zaraz, jak tylko nań natrze.

Jeden nazbyt otyły, drugi wiekiem nużny,

Jaki u nas od kilku lat żebrze jałmużny.

Bo zapalczywy Osman do tej z nami zwady Wszytkę płeć męską, nawet stare wygnał dziadyj ³¹⁵ Dla pacierzy podobno, gdyż okrom modlitwy Nie zażył ich do wojny pewnie i do bitwy, imiona W tymże obłoku stali Murzyni cudowni.

""chód" Jako się bleszczy iskra w opalonej głowni,

nich Tak i tym z warg napuchłych, z czerniejszej nad szmelce

³²⁰ Paszczeki bielsze niż śnieg wyglądały kielce.

Tu się w szeroko-białej na wierzchu koszuli Po polach mamalucy przestronych rozsuli,

Jakoby przy łabęciach postawił kto kruki,

A gęste się nad nimi wieszają bończuki.

³²⁵ Tamże wszytkie narody, które jako sznuru Długiego się z obu stron trzymają Tauru.

[...]

Toż Wołosza z Multany, co przedtem sąsiedzi.

Dziś nam nieprzyjaciele. Tam się wszytka scedzi Zgraja ona niezmierna, niezliczona gęstwa,

³³⁰ Z której Polska ma świadka, póki świata, męstwa. Armata Cóż pisać o armacie, gdy samymi działy Obóz swój osnowali za szańce, za wały,

Z takim grzmotem, że ledwie podobny do wiary.

w. 309 szwatrać — szwargotać.

w. 311 wiekiem nużny - w podeszłym wieku, znędzniały. w. 312 u nas — rkps: od nas.

w. 322 mamalucy — żołnierze tureccy obcej narodowości; rozsuć — rozsypać się.

w. 326 Taur — łańcuch górski Taurus, Góry Taurydzkie w Azji Mniejszej.

Sam to przyznał Chodkiewicz, wódz i żołnierz stary, ³³⁵ Który, jak się marsowym począł bawić cechem. Nigdy tak wielkich,\nigdy z tak ogromnym echem ; Sztuk ognistych nie widział, które ziemię z gruntów-Trzęsły, rzucając kule o sześćdziesiąt funtów.

Toż prochy i granaty, i rozliczne twory ³⁴⁰ Na krew ludzką osobne ciągnęły tabory, Niestrzymane petardy, windy i moździerze;

Pęta nawet i dyby, kajdany, obierze,

Już wygraną w szalonej uprządszy imprezie,

Hardy tyran na karki nietykane wiezie.

Muzyka ³⁴⁵ Drą się trąby i surmy, i w tyle, i w przedzie,

Ale po lepszych w Wilnie tańcują niedźwiedzie. Takie wilcy w gromniczny czas, mrozem przejęty, Takie wydają świnie zawarte koncenty,

Łagodną symfoniją tak ślusarz pilnikiem,

³⁵⁰ Tak osie! swoim cieszy ludzkie ucho rykiem.

Przy tym dzyngi, piszczałki, flet, kobza i z drumlą, Daleko piękniej gęsi gędzą i psi skumlą.

Jakby drapał po sercu, tak tam była groźna,

Gdy się czwarzyć poczęła, kapela przewoźna, stada ^3S5 Że się bydło wspomniało, więc o nim do końca Powiem. Kiedybym spytał gorącego słońca,

Jeźli go tyło w kupie z ognistego wozu Widziało, co dziś Osman zegnał do obozu,

w. 336 nigdy z tak — rkps: brak nigdy. w. 338 o sześćdziesiąt funtów — szcśćdzicsięciofuntowe. w. 342 obierze — więzy; rkps: od bierze. w. 347 iv gromniczny — rkps: w gromniczy. w. 348 koncent — harmonia, zgodność tonów, w. 351 dzyngi — talerze mosiężne, w. 352 gędzić — gęgać, tu: śpiewać, zawodzić, w. 354 czwarzyć — swarzyć się, kłócić się; tu: wydawać tony niezhar-monizowane.