81610 skanuj0043
dorosłych do konsekwentnego wprowadzania i popularyzowania humanistycznego modelu pracy oświatowej, tym bardziej że sprawdzają, się one z powodzeniem za granicą, np. w uniwersytetach ludowych i powszechnych Niemiec, krajów skandynawskich, także w Polsce. W tego rodzaju placówkach stosuje się koncepcję integralnej pracy z ludźmi dorosłymi1, która stanowi odmianę modelu humanistycznego.
Teoria integralfta2 należy w tych placówkach do tradycyjnych koncepcji edukacji dorosłych, akcentujących różnicę wobec szkoły i uczelni wyższej. W integralnym uczeniu kładzie się nacisk na:
• wspólne i wzajemnie uczenie się,
• uczenie zwracające uwagę na związki i zależności,
• całościowe uczenie się, integrujące sferę intelektualną, emocjonalną i sprawnościową.
Dirk Axmacher wyróżnia dwie koncepcje integralnej pracy oświatowej3:
• Typ A: antropologiczno-pedagogiczny - bazuje na holistycznej i integral
nej nauce o człowieku, dostarczającej uniwersalnych odpowiedzi na temat jego istoty, egzystencji oraz rozwoju,
• Typ B: historyczno-strukturalny - odwołuje się do kompleksowych
wymagań społeczeństwa przemysłowego:
- BI: modernizujący - akcentuje wzrost znaczenia kompetencji kluczowych w miejscu pracy.
- B 2: reformacyjno-emancypacyjny, związany z ruchem studenckim 1968 r., akcentuje doświadczenia pracowników, odkrywanie sił rządzących światem polityki i pracy.
W edukacji dorosłych Gunther Dohmen wyróżnia cztery płaszczyzny integracji: personalną treściową instytucjonalną i społeczną4. Integracja personalna akcentuje wszechstronną edukację człowieka, dążąc do autonomii i dojrzałości jednostki wobec przemocy symbolicznej i chaosu otaczającego świata. Integracja treści dotyczy łączenia zagadnień zawodowej, ogólnokształcącej i obywatelskiej edukacji, co ma szczególne znaczenie w dyskusji o kwalifikacjach kluczowych. Integracja instytucjonalna zakłada tworzenie sieci łączącej poszczególne sektory systemu oświatowego, instytucje edukacyjne, miejsca uczenia się. Integracja społeczna w edukacji dorosłych jest postulatem włączania do życia społecznego grup defaworyzowanych - w tym przypadku integracja to społeczny program wymierzony przeciwko izolacji, stygmatyzacji, społecznej nierówności.
Hans Tietgens zwraca uwagę, że integralne uczenie się można inicjować na różnych poziomach dydaktycznej działalności: kierownicy instytucji oświatowych uwzględniający społeczno-polityczne oraz finansowe uwarunkowania i priorytety, kadra podejmująca interdyscyplinarne zagadnienia. Na poziomie relacji między tematyką i grupą docelową należy budzić zainteresowania i motywację uczestników. W dziedzinie kształcenia należy wyjaśnić, jakie kanały poznawcze będę aktywizowane, jakie temu przyświecają cele, ile czasu potrzebujemy na ich osiągnięcie. W duchu integracji należy także uwzględnić kwestię współpracy między różnymi instytucjami, np. w dziedzinie rekrutacji kadry, pozyskiwania uczestników, wyboru miejsca uczenia się, wykorzystania materiałów dydaktycznych.
Zasadniczym problemem integralnego uczenia się jest językowe porozumienie. Problemy w tym zakresie pojawiają się kiedy musimy łączyć język różnych dyscyplin, lub też wiedzę naukową przekazać laikom, czy też wtedy, kiedy grupę tworzą przedstawiciele różnych środowisk społecznych, narodów. Pomocy w tym zakresie dostarcza właściwa metodyka nauczania-uczenia się.
H. Siebert zaleca krytyczny sceptycyzm wobec teorii integralnej w edukacji dorosłych5. Całościowe uczenie się poprzez włączanie wymiaru emocjonalnego do edukacji, grozi indoktrynacją. Z innego punktu widzenia integracyjne uczenie się może uchodzić za powierzchowne, nie dążące do poznania istoty zagadnienia. O. Negt proponuje zastąpić uczenie się całościowe / integrujące - uczeniem się związków i zależności6, akcentującym relacje między różnymi dziedzinami życia, między kognitywnością i emocjami, między indywidualnością i uspołecznieniem, między środowiskiem życia i systemem. Ważne jest, aby związki i zależności miały konkretny charakter, co osiągnąć można poprzez uczenie się w oparciu o przykłady zaczerpnięte z życia.
3. Model krytyczny
Najbardziej charakterystyczną cechą modelu krytycznego jest szerokie rozumienie wiedzy. Nie jest ona traktowana jako ezoteryczny produkt wąskiej grupy najwyżej wykwalifikowanych specjalistów dziedzinowych, a jej istnienia nie umiejscawia się w osobnym, odseparowanym od powszedniego życia świecie7. Wiedza w ujęciu krytycznym symbolizuje doświadczenia życia codziennego, rozpada się na liczne, jakościowo odmienne wersje społecznego świata.
97
H. Solarczyk-Szwec, Teorie praktyki edukacji dorosłych w Niemczech, w: Edukacja Ustawiczna Dorosłych, 2007, l,s. 18-20.
W polskiej literaturze przedmiotu można w tym względzie odwołać się do koncepcji całościowego uczenia się w ujęciu D. Gołębniak, w: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika, Ł 2, Warszawa 2003, s. 185-187.
D. Axmacher, Integration von politischer and berujlicher Bildung, w: E. Nuissl (Hrsg.), Taschenbuch der Erwachsenenbildmg, Baltmannsweiler 1982, s. 188 i nast.
G. Dohmen, Offenheit und Integration, Bad Heilbrunn 1990, s. 134.
H. Siebert, op. cit., s. 65.
O. Negt, Oberiegungen zur Kategorie „Zusammenhang" ais einer geseilschaftlichen Schlusselqualifikation, w: Report - Literatur- und Forschungsreport Weiterbildung, 1990,26, s. 11 i nast
M. Malewski, op. cit, s. 278.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
skanuj0012 (405) Do socjologii wprowadził to pojęcie Milton M. Gordon i zdefiniował je następująco:
31608 skanuj0012 (405) Do socjologii wprowadził to pojęcie Milton M. Gordon i zdefiniował je następu
skanuj0016 . — przedwczesny wytrysk (przed wprowadzeniem członka do pochwy), — zby
skanuj0075 (Kopiowanie) żołądkowego. Po wprowadzeniu do żołądka substancja lecznicza może przejść w
P5020185 Konsekwentne wprowadzanie tych opozycji na wszystkich pi«*trafh obrazu poetyckiego wystarcz
50784 skanuj0072 (23) puterów do nauczania wprowadza nowe jakości do procesu uczenia się, czy też ws
skanuj0009 (16) 2. Logika formalna2.1. Wprowadzenie do logiki formalnej Przedmiotem logik; (ornakcj
skanuj0017 gwałtownym obniżeniu temperatury do -196°C. wprowadzenie do obrotu GMO oznacza czynność p
skanuj0011 (67) Do gładzenia wstępnego stosowane są osełki o wielkości ziarna 100-r F240/45 i twardo
więcej podobnych podstron