img937

Język mówiony

Język pisany

Duża częstotliwość zaimków deik-tycznych

Znaczna liczba elementów nieokreślonych (jakiś tam, taki jakiś)

Wysoka częstotliwość partykuł

Większa częstotliwość wykrzykników

Niższa frekwencja przymiotnika

Wyjątkowo duży udział związków frazeologicznych w strukturze leksykalnej, częstość użycia tzw. formuł oraz idiomów umożliwiających szybkie generowanie tekstów

Frazeologia w zasadzie nieidiomatycz-na, częste kalki (np. pochodzenia biblijnego), cytaty, trawestacje aluzyjne cytatów, maksymy i sentencje

Ubóstwo synonimów (wyjąwszy niektóre kręgi semantyczne), istnienie leksykalnych dubletów z brakiem różnic znaczeniowych lub dystrybucyjnych

Bogactwo synonimów o różnych odcieniach semantycznych i ekspresyjnych, nie ograniczone do określonych pól semantyczno-leksykalnych

Występowanie tzw. wieloznaczników (typu załatwić) i leksemów stanowiących zastępniki wobec rzeczowników konkretnych (np. podaj mi tą rzecz)

Wysoka częstość użycia wyrazów konkretnych (około 80% całego słownictwa w języku potocznym)

Stosunkowo duża frekwencja rzeczowników abstrakcyjnych

W języku potocznym znaczny udział słownictwa antropocentryeznego

Wielość i częstość użycia wyrazów nacechowanych emocjonalnie, eks-presywizmów, trywializmów, wulgaryzmów itp.

Ograniczona (na skutek ortografii historycznej) homonimia, także w zakresie wariantów gramatycznych danego leksemu