83870 skanuj0482
że oś obrotu kamery powinna tworzyć kąt % z wiązką padającą, taki że
sin# = \1A
aby można było spełnić pożądany warunek. Kołowa szczelina powinna być przesunięta o odległość równą \fA.
Należy także podkreślić fakt, że na rentgenogramach Weissenberga nie występują plamki dyfrakcyjne, które nie byłyby już obecne na rentgenogramie obracanego kryształu. Sprowadzając na tę samą linię z = 0 wszystkie plamki rentgenogramu Weissenberga z płaszczyzny hkL (obserwowanej w normalnej wiązce, jeżeli nie rozważa się płaszczyzny MO), odtwarza się warstwicę płaszczyzny hkL rentgenogramu obracanego kryształu (rys. 4.70).
Metoda kołysanego kryształu i metoda Weissenberga są zawsze stosowane łącznie, na tej samej aparaturze: aby przejść od metody Weissenberga do metody kołysanego kryształu wystarczy wyłączyć mechanizm napędowy kamery i usunąć przesłonę wydzielającą stożek dyfrakcyjny. Jeżeli osią obrotu jest oś [001], rentgenogram kołysanego kryształu umożliwia wyznaczenie c. Rentgenogram Weissenberga dla płaszczyzny MO, przy tym samym zamontowaniu kryształu, dostarcza informacji o wartościach a* i b*, a także y*. Informacje te nie określają całkowicie sieci, są jednak wystarczające do obliczenia objętości komórki elementarnej, gdyż v = l/v* i v* = #*Z>*siny*(c* • c/c) = a*b*c~l siny*. Znając tę objętość oraz gęstość kryształu można wyznaczyć liczbę cząsteczek zawartych w komórce elementarnej (s. 103).
4.2.2A Metody de Jonga-Boumana i precesji
W metodzie Weissenberga fotografuje się sieć odwrotną, płaszczyzna po płaszczyźnie, lecz rentgenogramy dają zniekształcony obraz każdej z tych płaszczyzn. Na podobnej zasadzie oparte są dwie omówione tu krótko metody badania płaszczyzn równoległych, na jakie można rozłożyć sieć odwrotną; dostarczają one jednak obrazów nie zniekształconych, o stałej skali.
a. Metoda de Jonga-Boumana (metoda retigrafu)
Retigraf, wynaleziony przez de Jonga i Boumana oraz udoskonalony przez Rimsky’ego, jest oparty na zasadzie przedstawionej na rysunku 4.71. Stożek dyfrakcyjny zostaje wydzielony przez ekran i ugięte wiązki padają na błonę fotograficzną, której obrót jest zsynchronizowany z obrotem badanej płaszczyzny sieci odwrotnej. Plamki na rentgenogramie odtwarzają więc sieć odpowiadającą tej płaszczyźnie.
Wiązka padająca nie musi być prostopadła do osi obrotu kryształu: może ona tworzyć z nią kąt 7t/2—# (rys. 4.72). Przedłużenie wiązki w stożku dyfrakcyjnym (#+co = rc/2) umożliwia sfotografowanie płaszczyzny zerowej (i tylko jej).
Aby otrzymać nie zniekształcony obraz fotografowanej płaszczyzny, należy pamiętać o dopasowaniu odległości Dx (kryształ-błona fotograficzna) i D2 (oś obrotu kryształu-oś obrotu błony fotograficznej). Z rysunku 4.72 wynika, że konieczne jest zachowanie warunku
D2ID1 = MQ/QR
484
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
3. Sprawdzenie warunku inklinacji: Oś obrotu lunety powinna być prostopadła do głównej osi obrotu te
PICT6398 Hipoteza musi poddawać się sprawdzeniu. Każda hipoteza powinna dać się /weryfikować, aby mo
PICT5936 Za pomocą tabeli U. Bronfenbrennera dowiadujemy się, ile wyborów powinna otrzymać jednostka
81755 strona0090 (2) grup dzieci, aby można było założyć, że różne, isiolm. -iu i i właściwości dzie
106 WIESŁAW ALEJZIAK Uznano bowiem, że nawet gdyby nie można było wyodrębnić liczby telefonów, które
100u86 żuchwy. Wszystkie nacięcia powinny być duże, aby można było obejrzeć możliwie największe powi
Sam Naprawiam Renault Twingo f up by dunaj2 4. UKŁAD NAPĘDOWYPół oś prawa ■ Obr
WA308?7 II5947 NAUKA O LUDACH 154 I 138 ezone, aby można było stanowczo odrzucić to przypuczczenie,
3.4. METODY KSZTAŁTOWANIA KOMPOZYTÓW O OSNOWIE TWORZYWOWEJ3.4.1. TECHNIKA SYCENIA Aby można było lic
230(1) Podobnie jak w zad. 1040 (1 i 2), również i w tym przykładzie jednego ze współczynników szere
więcej podobnych podstron