CCF20110115005

Rys. 7-11. Wpływ kąta środkowego po wierzchni poślizgu na jej krzywiznę i zagłębienie S₂, S₃, S₄, S₅ — luki odpowiadające promieniom r i kątom środkowym o tych samych indeksach)

jest mniejszy od wynikającego z podanych krzywych ze względu na małą głębokość bryły poślizgu w stosunku do kąta,

Na zamieszczonych wykresach uwidoczrtiono/róyrńież W>ływ>elsr w popich ria wyniki obłieźeń (pys. 7pHf). Różmeć zwiększkją^się

zwiększaniem siewskaźnika ciśnienia w porach r_u = —cos a,,

y h

gdzie: u'—^ciśnienie w porach,

y — ciężar objętościowy gruntu,

h, — grubość warstwy gruntu nad rozpatrywanym punktem.

7.3.6. Poszukiwanie najniekorzystniejszych powierzchni poślizgu

Najmniej korzystne powierzchnie poślizgu wyznaczane są na podstawie kolejnych prób, polegających na obliczeniu współczynników pewności dla każdej założonej powierzchni. Ustalenie zasad, które umożliwiłyby przyjąć położenie i kształt powierzchni poślizgu, jest praktycznie niemożliwe ze względu na zbyt dużą liczbę parametrów, jak kształt skarp zapory, różnorodność rodzajów podłoża oraz własności mechanicznych materiału i jego rozmieszczenie w korpusie zapory, wielkości sił filtracji itp.

Opierając się na wieloletnich doświadczeniach oraz na analizie wzorów określających współczynniki pewności można ustalić pewne zasady, które ułatwiają w znaczny sposób i przyspieszają obliczenia. Zasady te odnoszą się przede wszystkim do cylindrycznych powierzchni, które najczęściej stosowane są w obliczeniach zapór, oraz do jednorodnego korpusu zapory i podłoża.

Wskazania, które powinny być uwzględniane przy ustalaniu kształtu bryły poślizgu, można ująć w następujących punktach:

a.    Siła oporu gruntu na ścinanie zależy od spójności gruntu i tarcia wewnętrznego. Siła spójności gruntu zależy od rodzaju gruntu, przez który przechodzi powierzchnia poślizgu i od jej długości. W celu uzyskania najmniej bezpiecznych warunków należy prowadzić powierzchnię poślizgu przez grunty o małej spójności. Tarcie wewnętrzne uwarunkowane jest wartością kąta tarcia wewnętrznego, ciężaru gruntu nad powierzchnią poślizgu i kąta nachylenia stycznej w rozpatrywanym miejscu. Wynika z tego, że zakładana powierzchnia poślizgu powinna przechodzić w swej środkowej części przez grunty o małym kącie tarcia wewnętrznego ze względu na występujące znaczne naprężenia normalne wywołujące opór tarcia (rys. 7-12).

b.    Siły powodujące zsuw występują przede wszystkim w miejscach, gdzie powierzchnia poślizgu jest stroma, a więc tam powinny występować największe obciążenia gruntem (rys. 7-12). Natomiast część bryły przy podnóżu skarpy, gdzie nachylenie powierzchni poślizgu ma przeciwny kierunek niż w górnej części, przeciwdziała zsuwowi. W tym obszarze krzywa poślizgu powinna przechodzić przez grunty o małym kącie tarcia wewnętrznego i ograniczać wycinek o najmniejszym obciążeniu.

c.    Zgodnie z podanymi wytycznymi, najniekorzystniejszą powierzchnia poślizgu przechodzi przez koronę za-

269

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
CCF20101115020 Rys 7-12. Najmniej bezpieczna powierzchnia poślizgu 1 — powierzchnia poślizgu, 2 — w
CCF20110115005 Rys 7-12. Najmniej bezpieczna powierzchnia poślizgu v1 — powierzchnia poślizgu, 2 —
CCF20070307005 43 438> ‘□P I Rys. 12. Aparat Yicata z końcówką w postaci bolca (a) lub igły (b)
Obraz0216 216 szczegół "A” Rys. 12.12. Schemat ustawienia obciągaczajednoziarmstego podczas obc
Ciągnienie rur02 i gru- b) - m - T □ Rys. 12.2. Przykłady kształtów przekrojów poprzecznych wyrobów
CCF20130426005 Praca zbiorowa pod red. J. Pancewicza przycisk zwalniający hamulce Rys. 12.4. Zawór
CCF20110506009 1 cd. tabl. 7.17.2.2. Przetwornice transformatorowe Układ przedstawiony na rys. 7.12
CCF20110506010 1 Rys. 7.13. Podstawowe przebiegi napięć i prądów w układzie z rys. 7.12 D1 D2
CCF20111125006 (3) Rys. 6.12. Schemat zastępczy maszyny indukcyjnej z ruchomym wirnikiem • na różne
CCF20120509028 u    a. ■ i/.ynuiuy ■ /.lltllllllU 6.2.7. (Rys. 1-6.12). Dwa zbiornik
CCF20130426008 Praca zbiorowa pod red. J. Pancewicza Rys. 12.8. Automatyczny regulator sity hamowan
rys 2 12 2 13 J 1 1 r,- — - -^ ( rr C □ [=8 -^ >□ □ □ UUU% CD
CCF20100222001 Rys. 12.1. Biogeocenoza i jej elementy (wg $ukaćeva 1964) <
CCF20130102079 Rys. 12. Schematy łączenia uzwojeń silnika w gwiazdę i trójkąt: a) uzwojenia nie sko
CCF20130102147 oo o Rys. 72a. Uzwojenie dwuwarstwowe z grupami dzielonymi Ż = 36; 2p = 2; y = 12, 1
CCF20130221053 Sonda wkręcana spiralna ST (rys. I 1.12) zbudowana jest / odpowiedniej spi ralnej ko
CCF20130221055 xL L Av Y Rys. 12.1. Linia (powierzchnia) nieciągłości prędkości wraz z wektorami pr

więcej podobnych podstron