Ralfem V% paMpUM* 440
.« npjpeit^wffpąc 4lo^tHMRicru^ Sumąee*n(łW, Tł4(fVCj4fRiT) kJMę
c.%Tr® łkżwmmłfą 8^nwviMMlf> Tłu^^ji Mwtaran* pmt deputowattwh V 40*W4W Wi f *• Mfkldfcąf M*tj|4li grupa p»vhł,wtim WL mypmt»» t n=*j*m*Etft&v *M«t» utwnrtyć nową -^.'^-•■.ii^4 « ff 4m<4I dNfełkemjąi WN^piMMlfl t MpMtt i Ru t0f_ falka upoe> pajMMfktMUUMfcl^ptUMiiEeHkJ Jean .Manę 1* l*M4 Wl»> ^ Ą)*MMMNfry Hk*MWi fZflMtokl wrtt FfMKUMl Bron* C«j4irtł-
^gp gpfgitlk €■* WMadnC W ławach „JNWkMr AWW*lHl«ycłf W PF, - ładna IMM
^ kdwo. BrytT^etHt, Auetnaha i Huiptral *illMi atu^ frakcji kpin Bueh^ dt Ut, inu|r«Mdt ora * paradokeak jg l,))o vkśair politycy 4 nowych krpow ezk' n ko w sk ich pomoiili no utoonr mkqi * 4 diimfo ramamAu wspólnoty
ff jjji^wdiiz 2007 r. krupo wHifai rozwiązana 1 ppwodćw formalnych. Po * grupy ntnikt',.4idi deputowanych pi bcaahnoać spodki ponit^j imi rrwpMNfo do utoonwua grupy poiitKino w Parlamencie Europy* ^^dpatooaagrdilL
Termin partia europejska pojawił się w latach 70, XX w. Politycy partyjni -frr-Ąyy v grapach ifraktjach) politycznych PE sami proklamowali powstanie ■tfti amwpąjskkh na buie tychże grup. by przygotować sio do bezpośrednich gjlaii db PE pod jednym, ogólnoeuropejskim szyldem partyjnym. W rzeczywista jednak zmiany nastąpiły tylko w sferze pąjędowąj. Po wyborach w 1979 r. aufesawową częścią organizacyjną ..partii europejskiej'* nadal pozostawała frak-■p w PE. a status prawny europami pozostawał nieuregulowany do początku aa 90. XX w. Zaczęło się to zmieniać w łatach 90.. ponieważ wtedy właśnie w UE autałczas debaty nad deficytem demokratycznym oraz nastąpił koniec ery tzw. jnyzwotcnia społecznego na rozwój integracji europejskiej. Remedium na brak amteresowama społeczeństw procesem integracji miał być m in. rozwój alter-mlywąrth form reprezentacji politycznej, w której większa rola miała zostać przyznana podmiotom niepaństwowym (Gagatek 2006:195]. Na fali zmian znacząco zwiększono rolę i znaczenie regionów w UE, a transnarodowym fede-fzjoo partii politycznych udało się przeforsować wprowadzenie do traktatu t Maastricht artykułu 138a:
fkrńe polityczne na poziomie europejskim są uxLsn\ m cennikiem integracji <r ramach Unii. Przyczyniają się one do kształtowania świadomości eurapy-tkię i wyrażania woli politycznej obyuotełi Unii.
W1996 r. grecki rząd zaproponował grupie ministrów spraw zagranicznych pŁóstw UE, przygotowujących się do konferencji międzyrządowej, sprecyzowanie