moda kobieca XXw str354

i skracaniu iub wydłużaniu spódnicy, a także w rozbudowywaniu iub maskowaniu, przez odpowiedni krój. szerokości ramion i bioder. Proporcje uzależnione są od głównych założeń kompozycyjnych i decydują, o wywoływaniu efektu lekkości lub ciężaru sylwetki. W poszczególnych okresach starano się zachować pewną równowagę w kompozycji bryły, jaką stanowi sylwetka kobieca. A więc jeżeli tendencją mody było zastosowanie w ubiorze dużych płaszczyzn łub dużych wypukłości — równoważono je zwykle jednocześnie elementami sprawiającymi wrażenie lekkości i na odwrót. Tak np. w modzie secesyjnej szczupła talia, cienka szyja, tren, riuszki i fichu z łabędzich piór nadawały lekkości sylwetce kobiety o ciężkiej budowie biustu i bioder, a w modzie szóstego okresu — kwadratowej, ciężkiej bryle odejmowały wagi stosunkowo cienkie i długie nogi oraz szczupłość talii.

Ważną rolę w kompozycji sylwetki kobiecej odgrywają k o n-t r a s t y. które występują nic tylko między kolejno następującymi po sobie modnymi liniami sylwetki, ale również między szczegółami ubioru, zestawianymi celowo dla uzupełnienia lub podkreślenia pewnych cech .sylwety czy stroju. Występują one nie tylko w okresach przepychu i przerostów form, ale także w latach panowania prostoty, czego przykładem może być krótka spódniczka chłopczycy noszona przy bardzo długiej bluzce.

Na ogólny charakter stroju duży wpływ ma również rytm, który stosowany był w każdym okresie w różny sposób; najczęściej za pośrednictwem odpowiednio zestawianych fałd. plis. faloan. zakładek, stębnuwek itp., które uwydatniały ogólne założenia poszczególnych kompozycji. W pierwszym okresie przez stosowanie szeregu zakładek, fałd. plis podkreślano szerokość i płynność dołu sukien z trenem. W okresie drugim plisowano i układano suknie wzdłuż, aby wzmocnić wraź .nie pionowości bryły zbliżonej do walca lub kolumny. W następnym okresie rytmicznie układano poprzeczne falbany na biodrach. uzyskując w ten sposób formę „beczki". W okresie chłopczycy plisowano i układano spódniczki ,.po nitce prostej” materiału, by silniej zaznaczyć pion i kontrast między długością bluzki i spódniczki. W następnym okresie rytmicznie rozmieszczane zakładki i fałdki w główkach rękawów oraz poprzeczne plisy w bluzkach służyły do poszerzania ramion. Nieco później, gdy modna była sylwetka o proporcjach zbliżonych do pociętego przekątnymi kwadratu, kompozycję 1ę podkreślały fałdy układane promieniście — rozstawione szeroko w ramionach, a zbiegające się na linii pasa, skąd rozchodziły się znowu ku dołowi spódnicy.