^ys,re''"w_e ..

BSI

S BHlii

iżuiek; *%

1 M %|

*^J Psychiki,;

i ***** I P%inil

P lakie utwo^L |p do cudo^ ta. Dlatego k

zne, które dotyczą^ aktualnego u onywaną czynność ego wieczorem, p; Podatność na lualna. Muzyka^ tywni, pełni rad® dpocząć. Możtk nam rozłam

te ucho. naje? ,ch reakcji |M* nogą ⁰ P

L nasiawiamy^

oto**

te ^ ncn*^ jjtiP’

,y P^rzeż)C

Uicrtut

Ldżefl'®

***3

W*' JM

\&‘P^[

paj

infO

od^

Potocznie uważa się, że muzyka relaksacyjna to muzyka o nastrojach melancholijnych, smutnych, w tonacjach minorowych i tempach wolnych. Jednakże z muzyką relaksacyjną niekoniecznie musi wiązać się wolne tempo czy minorowa tonacja. Często utwory w tonacjach pogodnych, majorowych znacznie lepiej wpływają na zrównoważenie naszych emocji niż utwory odbierane jako smutne. Zastosowanie materiału muzycznego o pogodnym charakterze zazwyczaj wpływa stymulujące na prawą półkulę mózgową, wywołując zmiany nastroju na bardziej optymistyczny, znosząc jednocześnie takie uczucia, jak beznadziejność, depresja czy bezsilność. Są także i takie utwory, które wpływają na harmonizację pracy obu półkul mózgowych. Jeszcze inne pomagają nam pozbyć się takich uczuć, jak depresja, melancholia, chandra czy lęk, i zastąpić je radością i chęcią do życia.

Podczas muzykorelaksacji zazwyczaj proponuje się słuchanie utworów spokojnych, o niezbyt skomplikowanej fakturze, łagodnej linii melodycznej, przejrzystych treściach, niewyróżniającym się rytmie i niezbyt silnej dynamice. Tempo utworów nie powinno być szybkie, ale także należy unikać bardzo wolnych, gdyż w niektórych przypadkach (w stanach depresji) mogą one mieć oddziaływanie negatywne. Zazwyczaj utwory do muzykorelaksacji powinny być selekcjonowane pod względem ich wpływu na wywoływanie określonych nastrojów emocjonalnych. Szczególnie ważne jest zwrócenie uwagi na jednostkowe elementy muzyki i ich odbiór przez słuchacza (Janiszewski M., 1997):

>§ Tonacja majorowa wzbudza reakcje szczęścia, radości, rześkości, minorowa zaś uznawana jest za smutną, marzycielską i sentymentalną. Jednak takie emocje, jak podniecenie, godność, pogodność, nie są determinowane przez, czynniki tonacyjne. r Rytmy mocne, zdecydowane, o powtarzającej się, łatwo zauważalnej strukturze dają poczucie energiczności, powagi. Rytmy płynne uważane są za miękkie, szczęśliwe, marzycielskie, wdzięczne. Nie można wskazać charakterystycznych struktur rytmicznych wywołujących odczucia podniecenia, satysfakcji, pogody.

r Harmonia kompleksowa, dysonansowa wykazuje działanie pobudzające, aktywizuje energię; prosta, konsonansowa - daje odczucie szczęścia, pogody ducha, wdzięku, Uryczności.

r    Nie jest możliwe precyzyjne ustalenie, jakie kierunki linii melodycznych

są odpowiedzialne za powstanie określonych nastrojów'. Ujawniły się jedynie pewne tendencje w kierunku odczuwania odprężenia i pogody

Małgorzata Kronenberger - Muzykoterapia, podstawy teoretyczne...

123