87644 P1240367

115

114

wódcy wipólnot, *ptcj#liici-astalurgowl#, organizatorzy kultu). Zgodni# s tą ldtą usiłujt tlą klasyfikować badaną zbiorowość na depozyty raęaki#, kobitę# i aloasant, w zalotności od utylitarnych walorów elementów składowych (j#dnya t krytarlów jest tat obecność broni, szczególnie mleczy). Łącznymi zaś oachaal mają być: daleko wyższy niż w wyposażeniach grobowych odsetek przedmiotów luksusowych (, odświętnych") tudzież intencjonalny dobór wytworów w garnitury funkcjonalne (regule - parzystość) , Przeniesienie punktu ciężkości ekwipunku pośmiertnego z zestawów grobowych na depozyty obserwują cytowani w przypisie badacze konsekwentnie od Illb KB, tluascząc tan fakt głębokie! (choć nie wyjaśnionymi - J.P.) przemianami wierzeniowymi, zachodzącymi w Bordyoe do TI SB włącznie.    Konsekwencją

przemian aa tat być symboliczna, często fragmentaryczna lub nawet sub-etytucjonalna reprezentacja dóbr doczesnych w grobach. Kultowy charakter skarbów północno-irodkowoturoptjskich decyduje o względnie równomiernej lek dyspersji, kształtowanej jedynie luźno układem sieci osadniczej stopnia podstawowego, a niezależnej od położenie centrów kulturowych, makro-* kalemy ch środowiskowych warunków geograficznych, przebiegu ponadlokal-twch szlaków wymiany itp. Inaczej przedstawia się sprawa w zasobach kultury łużyckiej, w których występują wyraźne koncentracje skarbów nie tylko w ansie przestrzennym, ale eo więcej, chronologicznym (uprzywilejowane horyzonty: Hak oraz HaB)

Zrelacjonowanemu pokrótce stanowisku nauki niemieckiej trudno odmówić racji w wielu punktach. Odnieśliśmy tlę do nich w rozdziale II, stosując optykę skandynawską. Skupiwszy rzetelnie uwagę na warstwie iródloznawczej trzeba poruszy; krytycznie nejanlej cztery kwestie. Po pierwsze - poważną wątpliwość metodyczną budzi rozpatrywania genezy i funkcji depozytów na tle nowożytnej hydrografii Pomorza, tak bardzo odmiennej, o czym wiadomo, od pradziejowej. Stosunki wodno ulegały nadto większym wahaniom w ramach •ssego pradziejowego odcinka chronologicznego. V tej sytuacji trudno naprawdę obecnie powiedzieć, co w momencie deponowania skarbu było środowiska akustycznym, a co nia nie było, zważywszy nikłość wykonanych na Pomorzu szczegółowych analiz paltohydrologicznych. Wiarygodność wniosków stawia dalej pod znak lei zapytania lakoniczność („im Moor"), a tym bar-śtlej nie dające się wykluczyć, pewnie niezamierzona, balamutność lnforma-c 11 § odkmiach, w większości dokonanych przed około stu laty, podanych w nieprecyzyjnej formie do wiadomości publicznej . Uciążliwość tę znają doskonale wszyscy badacze, którzy zadali sobie trud dotarcia do przekazów

"luli 1955, a. ttji Nssse der Oepots¹ dna j imgbroncoze itlichen urlUSa Ir# U#s stellt tcUaacbflM esr^ał lirit 1972#, s. 1015    1978,

na, *9l gil, Uh 1 ■ e r 195#, t*Jfca.| Sekuła 1972, s. 1£2 -Wk I leakerger 1977, e, MO| I * ■ d e 1 1960, a, 123, 124,

"liMl 9K« >• 1Ó9#

^ Omob ee ht(UmUi Juli 11955) *•#% a ogar •• wolt, #**» er #11# hfNitewa #11 ^tlMrpa%ia#^r ale OtUMlia la Moor# o ai#d#rf*ba trach tat, aaek mm alle raiiiasrtis faUaa* (» a • I o a 1960,    123).