Obraz9 (29)

średnicy do 6 m,. podzielonym no etrofy (rya. 43). H .dolnoj cifici gene-ratora znajduje alf strata złota fluidalnego o wysokości 1-2 W slotu tym cząstki węgla podsuwana podajniklom ślimakowym reaguję t mieszaninę pary wodnej i .tlenu wprowadzany na kilku poziomach slota. Temperatura w slotu wynosi 800-1000°C. Nad slotem fluidalnym snajduja alf druga strefa reakcji o dutej objętości. Do atrefy tej wynoasone ag w strumieniu gasu csąatkl węgla, które ulegają końcowemu sgasowaniu w obecności dalszych ilości czynnika sgazowująoogo. M górnej części generatora znajduje się strefa, chłodzenia alutęoa do wstępnego oziębienia gazu i zestalania czystek popiołu.,(w razie ich stopienia). Ciętsse i większe czystki popiołu odprowadzana sy z dołu reaktora. Pozostała ilość, unoszona Z gazom, oddzielana jest w cyklonach 1 elsktroflltraoh.

Produktem omawianego procesu jest gaz o składzie przedstawionym w tab. 37. Podstawowy wady tej metody jest mały stopień przereagowania węgla, wynoszący zazwyczaj 40-50%. Od kilkunastu lat nie buduje się nowych generatorów tego typu.

1.1.2.3. Obecny stan i perspektywy zgazowonia wygia

* I

tgazowania węgla' było szeroko rozpowszechnione w przemyśle przed i w czasie XI wojny światowej, głównie na terenie Niemiea. W okresie kilka lat powojennych nastąpił dalszy rozwój przemysłowego zastosowania tego procesu, wybudowano' nowe zakłady w CSRS, .RPA, Indiach, Turcji, Jugosławii,! Finlandii i rozbudowano zakłady w. NRD. W końcu lat pięćdziesiątych nastąpił zastój inwestycyjny, w tej dziedzinie spowodowany zwiększeniem podaży gazu ziemnego dzięki nowym odkryciom i opanowaniu techniki transportu tego gazu na dalekie odległości (gazociągi, tankowce przewożące gaz skroplony - "metanowe*”). H okresie tym obserwuje się likwidowanie niektórych jui istniejących instelaojl do tgazowania węgla i przestawianie odbiorców na zasilanie gazem ziemnym. Jedynie^ nieliczne kraje w latach siedemdziesiątych rozbudowały instalacje do tgazowania węgla, m.in.*RPA, CSRS, NRD, Indie i Brazylia. Wszystkie budowane wtedy zakłady oparte były na procesach Lurgi i Koppersa-Totzka, które nieustannie ulepszano.

Krajem,' który pierwszy rozwinął aa skalę wielkoprzemysłową .nowoczesne zgotowanie węgla, jest RPA dysponująca tanim, wydobywanym odkrywkowo węglem kamiennym. W zakładach Sesol w Sasolburgu zastosowano generatory Lurgi i Koppersa-Totzka do tgazowania węgla za pomocą tlenu i pary wodnej, otrzymując gaz wykorzystywany przede wszystkim do syntezy paliw ciekłych według zmodyfikowanej metody risohera-Tropecha, a takie do otrzymywania metanolu i amoniaku. Obecnie istniejące trzy zakłady Sesol produkują na bazie węgla kamiennego paliwa ciekle (benzyny silnikowe, oleje napędowe), których ilość w połowie pokrywa zapotrzebowanie tego kraju na wymienione produkty. Na wielką skalę prowadzono igazowenie węgla brunatnsgo na rersnls byłej NRD., Sgasowaniu poddKaoo tam rocznie około 11 min t węgla brunatnego, otrzymując m.in. gez miejski wytwarzamy w generatorach typu szybowego.

Metody zgazowsnis XX generacji

Obecnie prowadzona są badania nad nowymi metodami zgotowania węgla, która określane są jako metody IX gensraojl. Metody ts nie są jessczs i stosowane w skali wielkoprzemysłowej, a jedynie w instalacjach dośwlad-I osslnych i pilotowych. Głównym celem tych metod jest tgazowanie węgla kamiennego w celu oti .ymanla gazu wyaokometanowego (w procesie jedeosto-| pniowym), który moZs zastąpić naturalny gaz ziemny. Opraoow«m. Jo ts) i pory wiele metod,    nadają się* do wdrożenia przemysłowemu, na ogól

jednak koszty produkcji obecnie wytwarzanego gazu syntetycznego są ciągle jeszcze wytsze od kosztów pozyskiwania gazu naturalnego. Nie me obecnie trudnośoi technicznych w zgotowaniu rólnych gatunków węgla na wstelkia rodzaj# paliw gazowych, natomiast wciąć jeszcze brak motywacji ekonomicznych wobec możliwości tartszsj eksploatacji znacznych jaszcze i Źródeł naturalnego gazu ziemnego.

W badaniach nad nowoezesnym zgotowaniem węgle kamiennego prsodają I USA, W. Brytanie i RFN - kraje, które dysponują bogatymi zasobami węgla kamiannago nadającego się do gazyfikacji.

Metoda Hygas    I I

| ' Jednym z najbardziej interesujących procesów XI generacji jest meto-: da Hygaa, opracowana w USA, pozwalająca na otrzymanie substytutu gazu l ziemnego. Metoda ta jest wysokociśnieniowym procesem hydrozgazowania ! węgle kamiennego połączonym z tlenowo-parowym zgotowaniem pozostałości.

I Schemat raaktora przedstawiono na rys. 44.

. Rozdrobniony węgiel o uziemieniu poniżej 1 mm mieszany jaac s aro-! ma tycznym ola jam obiegowym w celu wytworzenia zawiesiny wsadowej zawia-j rającej ok. 30% węgle. Zawiesinę pod ciśnieniem 1 MPa za pomocą pamp po-| doje się do najwytszuj sekcji hydroganeratora.

Aparat ma wyaokosc kilku metrów i średnicę wewnętrzną do 2 n. w aek-eji suszenia węgla w temp. ok. 300°C następuje odparowania oleju i Odprowadzanie jego per wraz z gorącym gazom opuszczającym X erupiea hydro-zgazowanla.

Uwolniona od oleju cząstki węgla opadaję w temp. ok. JąO°C do 1 ato-j pala hydrozgazowania, gdzie ulegają fluidyzacjl w strumieniu gazu tawie-rająoogo wodór, opuszezającego XI atopiod hydrozgazowania. | temp. ok. 6S0°C następuje zgazowanie części węgla wodorom z wytworzeniem metamo. M •akcji taj reaguje ok. 20% węgla wprowadzonego do reaktora. Częściowo

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Obraz3 (29) 340 MOWY EDEM Powołano spegalną komisję rządową do zbadania zabójstwa prezydenta Kenned
Obraz4 (29) 26 Tablice pomiarowe sporządza się przed przystąpieniem do pomiarów. Wielkości mierzone
obraz4 (15) wadza do spolaryzowania serii izotopicznych symboli macierzyństwa (pozytywna waloryzacj

więcej podobnych podstron