Drugim wnioskiem z tabel||g

prawek od kąta rozpraszania. T_f ’ P°~ w zasadzie ujemne, podćMsa^ylEi^gcapyimBijeBi^B^Ba >

Dodatkowo warto przeanaiizow_Łać p^^^^^^^^^^a^S^^at^^WB|B nu. Są one niewielkie (w granicach 1 e) znacznie przy progu absorpcji X ~ 0.979 A <f

BU

■i&wk

Mm

BH

SB18

ra®

U-,) m ^f1mm

Wykorzystanie rozpraszaniataWdmaTnegói

m

fi

W przypadku efektu anomąmegd, symetrią inwerswg®^^^3 dyfrakcyj, nego struktur chiralnych zębjśt4j€ś j^ajniarąą, tj. przestaje obowiaffimać prawajl® Friedela, mówiące o jędnakowych intensywnościaćh refleksów I(Wd), orązll I(hkl). Na skutek tego zjawiska, artabzhjac r

I(hkl), możemy określić położ^ibiSie• atomu „anomalnego?*. 'a||9zrozumieć, dlaczego tak się dzieje, przedstawmy na wykresie lUsg^^ją konstru^^B czynnika struktury F(hkl) i jego pary friedelowskiej F( hkl) dla strukmnj niecentrosymetrycznej z atomem rozpraszającym an^malniei(ikś^^.l\^

Konstruując czynnik F(hkZ), o^kiądąirp hajpierw zi^c^wektffipg^B jący sumaryczny wkład wszystkich atomów

normalnym, a następnie do jego końca dodajemy |3gf^vion^r^jBą^| wiednim kątem „zestaw" £' + i£". W ąfekeie otrzymm^^^ostat^^S, czarny czynnik struktury FQikl).

r W SB Hi

KmO

in,

mm

BU

■

—

i®

rozpraszanie normalne

rozpraszanie anomalne

^f"l_

,1V0'

m

wm

fln

mm

■

m

MB

BH

■■ , BU

_;enveVspt

atomami se¹

Rys. 4.1. Wektorowa reprezentacja poprawki anomalnej £' (niebieski)+ (czerwony) oraz konstrukcja Arganda dla pary friedelowskiej czynników sbuktujy_t:tj. F(Wd)iF(hklj

kij^ranwyWe Ala i ^fictiorij. Dalsze

Konstrukcja czynnika struktury F^^fflprzebiega podobnie, z tymże dodawane wektory mają przeciwne fazy,M odkładane są po przeciwnej

mmk, a 11 ^Hfywzwiąz;

teal