68807 IMG#58 (5)

PRACA STACJI W SIECI ELEKTROENERGETYCZNEJ

Rys. 7.3. Układ o strukturze szcregowo-równo ległej

Pm = l-(l-p₆)(t~P7)

Piv — Pb Pm

Stąd niezawodność wypadkowa układu p-l-O-PnHl-Pty)

Przy układach szeregowo-równoległych spotykany bywa sposób obliczeń polegających na wspólnym traktowaniu zestawu urządzeń (bloku) spełniających określone funkcje w układzie.

Przykładem takiego zestawu jest np. pole liniowe — z wyłącznikami, odłącznikami, przekładnikami, głowicą kablową, dla którego określa się łącznie wszystkie parametry niezawodnościowe, co upraszcza dalsze obliczenia, a także i zbieranie materiału statystycznego. Jednakże z uwagi na wielką różnorodność stosowanej aparatury, a także i stanu tej aparatury, nie osiąga się w ten sposób zwiększenia dokładności obliczeń, raczej przeciwnie.

OBLICZENIA EKONOMICZNE STACJI

8.1. RACHUNEK GOSPODARCZY STOSOWANY W ENERGETYCE

Rachunek gospodarczy stosowany w energetyce krajowej oparty jest na kosztach rocznych i uwzględnia rachunek dyskonta [37]. Koszty roczne obiektu K_r oblicza się ze wzoru

K_r « K^+K. = K„₀ r+K_e (8.1)

w którym: K_rr — koszty roczne reprodukcji rozszerzonej, na które składają się roczne koszty amortyzacji K_m i akumulacji K_e — koszty roczne eksploatacyjne, na które składają się koszty stałe eksploatacyjne K„ (remonty, place) oraz koszty zmienne eksploatacyjne K„ (koszty strat mocy i energii); K_mo — nakłady inwestycyjne sprowadzone (dyskontowane) na rok zerowy; r — współczynnik reprodukcji rozszerzonej wynosi

(8.2)

r = p+a_r

gdzie: p — stopa akumulacji; a_r — stawka amortyzacji progresywnej.

Przy amortyzacji progresywnej łączna rata amortyzacji i akumulacji jest jednakową co roku z tym, że koszt amortyzacji rośnie w miarę, gdy koszt akumulacji maleje (w amortyzacji prostoliniowej otrzymujemy jednakowy koszt amortyzacji co roku w ciągu T — lat czasu amortyzacji, a koszt akumulacji maleje liniowo).

Czas amortyzacji przyjmuje się dla stacji najwyższych napięć 35 lat, dla stacji średnich napięć 25 lat.

Stopa akumulacji p uzależniona jest od wielu czynników i jest zmienna w zależności od polityki gospodarczej kraju. Najczęściej zawarta jest w granicach p = 0,08-^0,15.

Przy stosowaniu kryterium kosztów rocznych, za wariant optymalny uznaje się ten, który wykazuje najmniejszą wartość tych kosztów

K_r = K_nor+K_e-+min • (8.3)

Przy uwzględnieniu kosztów zawodności K_t, koszty roczne wyznacza się

ze wzoru

K_r = K_HOr+K.+K_x (8.4)

Koszty zawodności są mniejsze, gdy układy stacji są wyposażone w dodatkowe ele-

203