274 275
ma charakter zróżnicowany. Założenie to znalazło swój wyraz w przedstawionym przykładzie. Rozumienie tego zagadnienia, podstawowego w tym przedmiocie rozważań, pozwoli na poprawne i efektywne organizowanie aktywności zróżnicowanej dzieci w edukacji wczesno-szkolnej.
Przyjęte w tej pracy założenia teoretyczne edukacji wczesnoszkolnej, przedstawione w innym miejscu, orzekają o tym, że różne koncepcje pracy pedagogicznej nauczyciela, funkcjonujące w praktyce, mają charakter hierarchiczny — preferowaną pozycję zajmuje „pedagogiczne podejście sytuacyjne”, a następnie „projektowanie okazji edukacyjnych”, a w dalszej kolejności „pedagogiczne podejście zadaniowe”. Organizacja aktywności zróżnicowanej urzeczywistnia w praktyce edukacyjnej w szczególności „pedagogiczne podejście zadaniowe” i „per-cepcyjno-odtwórczy” charakter działalności dzieci. Tego typu podejście jest także moim zdaniem, ważnym składnikiem sensownie aktualizowanego systemu edukacyjnego. Umożliwia bowiem wszystkim dzieciom względnie optymalne warunki rozwoju oraz osiągnięcia edukacyjne.
6. NAUCZANIE ZRÓŻNICOWANE, JEGO ISTOTA SPOSOBY URZECZYWISTNIANIA
Każde dziecko ma swoisty, jemu tylko właściwy sposób uczenia się, odbierania bodźców płynących z otoczenia i reagowania na nie, indywidualny typ doświadczenia intelektualnego, społecznego itp. Zatem między poszczególnymi dziećmi, należącymi organizacyjnie do określonej klasy szkolnej, bądź odpowiednich zespołów występują dość znaczne niejednokrotnie różnice indywidualne. Uwzględnienie tychże różnic w pracy edukacyjnej w warunkach powszechnego kształcenia jest sprawą podstawową. Proponuje się więc nauczanie zróżnicowane, jako próbę przezwyciężenia niedostatków nauczania jednolitego.
W warunkach zbiorowego nauczania możemy organizować zarówno jednakowe typy sytuacji, w których będzie zachodziło uczenie się, jak i różne dla odpowiednich zespołów dzieci. W pierwszym przypadku będziemy mieli do czynienia z nauczaniem jednolitym, natomiast w drugim — ze zróżnicowanym. Jednolity sposób nauczania — to innymi słowy jednakowy dla wszystkich dzieci w danej klasie szkolnej bądź innego typu zespołach, niezależnie od faktu występowania m.in. różnic indywidualnych, zróżnicowany natomiast — to wyodrębnienie dzieci według pewnych cech i organizowanie symptomatycznych dlań sytuacji uczenia się.
W historii myśli pedagogicznej sprawa nauczania zróżnicowanego była przedmiotem żywego zainteresowania. Opracowano liczne koncepcje próbujące mniej lub bardziej skutecznie przezwyciężyć pozorną antynomię między jednolitością a zróżnicowaniem w kształceniu uczniów i wychowanków. Nie wdając się w szczegółowe analizy różnych koncepcji pedagogicznych w tym zakresie pragnę jedynie przedstawić ich typologię.
Typologia to wyróżnienie typowych, dominujących cech opracowanych koncepcji. Niektóre koncepcje mogą więc należeć zarówno do jednej klasy podziału, jak i innej. Ze względu jednak na cechy dominujące możemy je uwzględnić w danej grupie, choć inne cechy pozwalałyby na zaliczenie jej do innej grupy. Dwojakiego rodzaju cechy tu występują, tzw. dominujące i towarzyszące. Pierwszy typ cech jest podstawowym przy niżej podanej typologii.
Możemy wyróżnić trzy podstawowe typy koncepcji różnicowania w pracy edukacyjnej. Używając konwencjonalnego nazewnictwa określę typy różnicowania, jako: różnicowanie treściowe, metodyczno-or-ganizacyjne i treściowo-organizacyjne.
Typ różnicowania zwany w tym miejscu konwencjonalnie „treściowym” polega najogólniej na opracowywaniu co najmniej trzech różnych wariantów programów szkolnych, dostosowanych do wyodrębnionych poziomów dzieci w określonym wieku. W tym celu organizuje się odpowiednie ciągi klas o względnie jednolitym poziomie, urzeczywistniające różne programy.
Przedstawiony typ różnicowania należy genetycznie do stosunkowo najstarszej koncepcji nauczania. Propagował go już Platon, w naszym zaś wieku był on lansowany przez W. Sterna i E. Clapareda oraz zastosowany w praktyce szkolnej przez J. A. Sickingera. Ponadto współczesna koncepcja tzw. „deskolaryzacji społeczeństwa” głoszona m.in. przez I. Illicha1 jest również w swoich podstawowych założeniach oparta na „różnicowaniu treściowym”.
Koncepcją zróżnicowania treściowego w kształceniu możemy z kolei obejmować zarówno wszystkie dzieci w określonym wieku (różnicowanie zupełne), jak i tylko pewne grupy dzieci.
275
Por.: I. Illich Deschooling Society. New York 1971; Entschulung der Gesellschaft. Miinchen 1972.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
wiele elementów ma charakter umowny. Dotyczy to głównie sposobu ustalenia kosztów poślednich
Obraz8 (8) Rozdział 7. Wybrane zagadnienia pomiaru Idea ta znalazła swój wyraz w sformalizowanej po
15803 Obraz (7) 8 Zainteresowanie procesem twórczym w teatrze wieku XX było jednak bardziej powszech
To znów nie tyle literat w dzisiejszym rozumieniu tego słowa, ale twórca fascynującej, łacińskiej ks
Magazyn637 01 129 AMERYKA ŁACIŃSKA — AMERYKI STANY ZJEDNOCZONE która znalazła swój wyraz w doktry
16 JÓZEF ORYCZ garski. Fakt ten znalazł swój wyraz m. in. w ustanowieniu Rady Książki przy Ministers
new 17 (3) „Wio, siwki!” — nieprzemijająca, polska miłość do koni znalazła swój wyraz w nazwie
0929DRUK00001786 474 ROZDZIAŁ IX, UST. 104 stałą prędkością. Założenie to ma uzasadnienie w charakt
skanuj0038 Ścisk wiąże się to ze stwierdzeniem, iż wiedza z zakresu praktyki pracy socjalnej nic ma
Zrób biznES - jak współpracować z podmiotami ekonomii społecznej CIS to instytucja, która ma charakt
IGI KS. FELIKS GYGLEWICZ To, co w przemówieniu obejmuje sprawy związane z Żydami (w. 28fc—30), ma ch
274 275 274 Wczytaną zawartość komórki pamięci 0060H procesor traktuje Jako rozkaz (był to cykl POBR
-zaświadczenie to ma charakter protokołu -zaświadczenie podpisują: duchowny, małżonkowie i
Zasady i cechy ustroju pracy w Polsce 1. ustrój pracy ma charakter demokratyczny, to oznacza: -
jeśli zdanie wprowadzające wskaźnik ma charakter teoretyczny to związek między indicatiun a wskaźnik
więcej podobnych podstron