287 (17)
286 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej
Rys. 5.39. Obszar nastaw dopuszczalnych na płaszczyźnie (ku k2) w przypadku niesynfazowej pracy impulsatorów
Jeśli podobnie jak w punkcie a) przyjmiemy 0 < A:12fc2i < kuk^, to
2 > 6 = 1 + rp-rp- > 1 *11*22
Ilustracją warunków (19), (20) i (21) jest rys. 5.39.
W przypadku braku sprzężeń skrośnych k\2k2\ — 0 obszary dopuszczalnych nastaw dla impulsatora pracującego synfazowo i niesynfazowo pokrywają się. Wówczas bowiem a = b = 1 i parametry dopuszczalne określone są nierównościami
0 < ki < 2, 0 < k2 < 2.
W przypadkach przedstawionych na rysunkach 5.37, 5.39, tzn. jeśli:
0 < k\2k2\ < k\\k22
obszar dopuszczalnych nastaw k\k2 przy pracy synfazowej jest mniejszy niż obszar dopuszczalnych nastaw przy pracy niesynfazowej.
Jeśli -knk22 < knk2i < 0, wówczas a > 1, natomiast 0 < b < 1, zatem obszar dopuszczalnych nastaw wzmocnień regulatorów przy pracy synfazowej ulegnie zwiększeniu, natomiast dla pracy niesynfazowej - zmniejszeniu.
Natomiast w przypadku, gdy k\2k2l > kuk22, obszar dopuszczalnych nastaw na płaszczyźnie (ki,k2) leży w drugiej i czwartej ćwiartce, tzn. jeden z impulsatorów powinien mieć ujemne wzmocnienie.
Zadanie 5.16
W podanym na rys. 5.40 układzie impulsator generuje impulsy idealne, przy czym pole powierzchni n-tego impulsu opisuje zależność:
Sn = kt [e (nT^ + e ((71-1)7))]
Wyprowadzić warunki stabilności układu.
y
kiJi
Rys. 5.40. Układ impulsowy zawierający impulsator z pamięcią Rozwiązanie
Część ciągła układu ma transmitancję:
Odpowiada jej transmitancja dyskretna:
K0(z) = kkij^-. (2)
Ponieważ impulsy podawane na część ciągłą mają pole proporcjonalne do {e (nT,) + e [(n — 1) 7)]} a więc zgodnie z twierdzeniem o przesunięciu:
y (z) = K0 (z) (l + ^ £ (z) = kki-^-Eiz), (3)
czyli transmitancja „z” układu otwartego jest:
*<‘> = “‘1^ <4>
Równanie charakterystyczne układu zamkniętego można zapisać zatem w postaci:
z2 - z + kkt (z + 1) = 0,
z2 + (kki - 1) z + kkt = 0. (5)
Korzystając z warunków stabilności (wzór (9) z zad. 5.13) otrzymuje się:
1 + kki — \ + kki > 0.
1 — kki > 0,
1 — kki + 1 + kki > 0.
Czyli
0 < kki < 1. (6)
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
285 (17) 284 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej Rys. 5.37. Obszar dopuszczalnych nastaw na płas
291 (17) 290 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej Rys. 5.43. Układ regulacji impulsowej wielowymi
297 (17) 296 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej Rys. 5.49. Zastępczy schemat blokowy układu z r
253 (19) 252 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej Rys. 5.12. Obszar parametrów zapewniających sta
277 (20) 276 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej Rys. 5.34. Układ regulacji impulsowej dwóch
283 (17) 282 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej Transmitancję „z" układu otwartego można z
299 (17) 298 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej czyli Qn+1 9n+2 L Qn t
259 (17) 258 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowejZadanie 5.7 W układzie regulacji impulsowej z za
265 (18) 264 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej Rys. 5.25. Przebieg x (t) i v (t) dla n < t
269 (19) 268 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej Rys. 5.27. Schemat blokowy układu regulacji imp
261 (19) 260 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej uj — s/ićjći. Stabilność układu badamy na podst
279 (19) 278 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej 278 ki(Ti Rys. 5.35. Schemat zastępczy układu
289 (18) 288 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowejZadanie 5.17 Wyprowadzić warunki stabilności dla
271 (18) 270 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej Po podstawieniu danych otrzymujemy: z = 0. Wida
273 (20) 272 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej 272 Rozdział 5. Układy regulacji
275 (19) 274 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej dla musi zachodzić: 0 < kikTi < Ti l-D 1
281 (19) 280 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej otrzymujemy z3 + A„z2 + Atz + A2 = 0. W celu sk
293 (18) 292 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej — dla równania (5) z — 1 + —Tikikj— = 0. 4 z(8)
295 (18) 294 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej Rozwiązanie Oznaczmy: K (s) = K„ (s) K, (s) lub
więcej podobnych podstron