29 (316)

wistości. Wymiarowanie i opisywanie elementów wykonuje się za pomocą linii wymiarowych, pomocniczych linii wymiarowych, znaków ograniczenia, liczb i symboli (rys. 2-23). Ogólne zasady wymiarowania rysunków omawiają normy [43] oraz [44].

2.7.2. LINIE WYMIAROWE

Linie wymiarowe kreśli się linią cienką ciągłą, w miarę możliwości na zewnątrz obrysu przedmiotu i zawsze równolegle do wymiarowanej długości. Linie wymiarowe zakończone są znakami ograniczenia. Odstęp między równoległymi liniami wymiarowymi powinien być jednakowy (rys. 2-23) i nie mniejszy niż 7 mm, natomiast odstęp między linią wymiarową a linią zarysu nie powinien być mniejszy niż 10 mm i zależny od podziałki rysunku oraz od posiadanego miejsca. Linie wymiarowe nie powinny się przecinać. Należy też unikać przecinania linii wymiarowych pomocniczymi liniami odniesienia i innymi liniami.

Pomocnicze linie wymiarowe rysuje się linią ciągłą cienką, przeciągając je 2-4 mm poza odpowiadające im linie wymiarowe. Są one zazwyczaj przedłużeniem wymiarowanych krawędzi elementu (rys. 2-23). W rysunku budowlanym dopuszcza się niedoprowadzenie pomocniczej linii wymiarowej do linii zarysu, a w razie przedstawienia zarysu przedmiotu linią cienką, nie należy jej doprowadzać do zarysu przedmiotu.

2.7.3. ZNAKI OGRANICZENIA

Znaki ograniczenia - kreski lub groty (zaczernione bądź niezaczernione), oznaczenie początku linii wymiarowej - rysuje się na przecięciu się linii wymiarowych z liniami wymiarowymi pomocniczymi. Kształty znaków ograniczenia powinny być zgodne z rys. 2 24 oraz proporcjonalne do wielkości rysunku.

Wymiarując element zaleca się stosować jeden rodzaj znaku ograniczenia właściwy dla rodzaju rysunku. W rysunku budowlanym najczęściej stosuje się kreski o grubości takiej jak grubość linii wymiarowych. Gdy na wspólnej linii wymiarowej brak jest miejsca na groty, dopuszcza się zastąpienie grotów kreskami lub kropkami (z wyjątkiem pozycji skrajnych) - rys 2-25.