26

Omieg górski

Doronicum austriacum

Rodzina: złożone - Asteraceae

OPIS

Efektowna bylina dochodząca do 1,2 m wysokości, o łodydze obficie ulistnionej, w górnej części nieco rozgałęzionej. Liście różnych kształtów: dolne - duże, sercowate, na ogonkach; środkowe - o blaszce przewężonej w środkowym odcinku, górne -lancetowate, obejmujące łodygę. Koszyczki kwiatowe bardzo duże, o średnicy nawet do 7 cm, złocistożółte, mające w środku kwiaty rurkowate, a na zewnątrz języczkowate. Omieg potrafi rozmnażać się poprzez rozłogi korzeniowe i z tego względu tworzy nieraz rozległe płaty, w okresie kwitnienia z daleka rozpoznawalne.

KWITNIENIE

Maj - sierpień; kwiaty zapylane są przez owady.

■■■■■I SIEDLISKO

Lasy, zarośla oraz zbiorowiska ziołoroślowe źródlisk i brzegów potoków; ogólnie w miejscach lekko zacienionych, na podłożu

wilgotnym, żyznym, gliniastym, często w towarzystwie parzy-dła leśnego; nie lubi ani gleb kwaśnych, ani zdecydowanie zasadowych. W górach sięga piętra kosodrzewiny.

WYSTĘPOWANIE

Licznie w Karpatach od Beskidu Śląskiego po Bieszczady, mniej licznie w' Sudetach; na rozproszonych stanowiskach na Wyżynie Małopolskiej i Wyżynie Śląskiej. Rozpowszechniony w' całej południowej i środkowej Europie, od Hiszpanii i południowo-zachodniej Rosji na południu po Polskę i Niemcy na północy.

ZAGROŻENIA

Występuje tylko na ograniczonym obszarze, lecz nie jest zagrożony wyginięciem; ochrona podyktowana jest walorami estetycznymi.

■■■■■I CIEKAWOSTKLlHHHBHBi

Ze względu na dekoracyjne kwiatostany omieg często uprawiany jest w ogrodach skalnych. Często byw'a mylony z arniką górską, mającą jednak jajowate, a nie sercowate liście dolne.