2 (2352)

92

gdzie: P - siła pionowa [kN],

A - pole powierzchni wewnętrznej komory [m²]

i ścina, przykładając siłę poziomą Q (kN), wyznaczając naprężenie ścinające:

r = [kPa],

Ścinając kilkakrotnie (kilka próbek) przy różnych naprężeniach normalnych a i nanosząc wyniki na wykres (rys.8.19) otrzymuje się linię pozwalającą określić kąt tarcia wewnętrznego <f> i spójność gruntu c.

Gdy ścinamy jedną próbkę wielokrotnie przy różnym a, mamy wtedy badanie przybliżone i przy wykreślnym określeniu i c linię przechodzącą przez wszystkie punkty z wyjątkiem pierwszego ścięcia przesuwamy równolegle, by przechodziła przez punkt pierwszego ścięcia.

Komory aparatu bezpośredniego ścinania mogą mieć kształt o przekroju kwadratowym lub prostokątnym, najczęściej jednak stosowane są o kształcie kwadratowym i wymiarach 60 x 60 mm, 80 x 80 mm, 100 x 100 mm, 120 x 120 mm, 150 x 150 mm, 200 x 200 mm. Aparaty bezpośredniego ścinania powinny być wyposażone w czujniki do pomiaru przemieszczeń pionowych i poziomych, tak by można było określić odkształcenie gruntu w czasie badania.

Do zalet badań wykonywanych w aparatach bezpośredniego ścinania należy zaliczyć prostotę badań, możliwość ich szybkiego przeprowadzenia, powszechne wyposażenie w tę aparaturę laboratoriów geotechnicznych jak i to, że otrzymane wartości ę i c nie wymagają żadnej hipotezy wytrzymałościowej do ich interpretacji.

Aparaty tego typu mają szereg wad, a w szczególności:

—    rozkład naprężeń normalnych i stycznych nie jest równomierny w wymuszonej płaszczyźnie ścięcia,

—    stanu granicznego nie osiąga się jednocześnie na całej powierzchni ścięcia, lecz zaczyna rozwijać się on od krawędzi,

—    wymiar powierzchni ścięcia nie jest stały, ale ulega zmniejszeniu w czasie badania,

przy ścinaniu próbki powstają dodatkowe jej odkształcenia poza płaszczyzną ścięcia,

—    nie ma możliwości pomiaru ciśnienia wody w porach, a więc określenia naprężeń efektywnych.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Kolendowicz1 -27 Przykład 4-3. Siła pionowa P = 1 kN obciąża koniec pręta O A umocowanego przegubow
gdzie: - przełożenie manometru. a- kąt nachylenia rurki pomiarowej, rad f - pole powierzchni przekro
gdzie P, - siła u ciągu wciągarki w kN, N. - moc silnika napędzającego wciągarkę w kW. V - prędkość
2 (215) Pole powierzchni stykuF = ,^,K-dŁ),«-(l65ł-145;)= 48695mm2 4.4 Siła docisku Pw powierzchni s
Część 1 14. RAMY PRZESTRZENNE STATYCZNIE NIEWYZNACZALNE 3 gdzie: co - pole powierzchni zawarte
100 77 gdzie: A - pole powierzchni nośnej, dla połączenia zakładkowego jest to pole prostokąta A = b
100 75 Dla typowego połączenia lutowego, warunek wytrzymałościowy ma postać: gdzie: A - pole powierz
155 3 Faktyczna powierzchnia utraconej części wodnicy: gdzie:/, /=/>*/ teoretyczne pole powierzch
174,5 174 OBRÓBKA PLASTYCZNA laboratorium V = 2 jc R, A    (4.45) gdzie: A - pole po
031 (16) Ostrosłupy Pole powierzchni całkowitej wyraża się wzorem: p = p + /> t p h gdzie: P
031 (16) Ostrosłupy Pole powierzchni całkowitej wyraża się wzorem: p = p + /> t p h gdzie: P
PIC00633 4. Połączenia lutowane gdzie A" m B — połę powierzchni lutowiny, AJ - RJz, — dopuszcza
Przewężenie Z: Z=So Su lOO% So gdzie: S0 - pole powierzchni przekroju próbki przed zerwaniem [mm2],

więcej podobnych podstron