38 39

7.. .c6

7.. JLe6 prowadzi do nieprzyjemnych pozycji po 8.We2 0-0 9.4tic3 c6 10.£t:d5. S partii Spasski -Awerbach, Moskwa 1955 nastąpiło 7..c6 8.£lc3 0-0 (możliwe także

8.. .Ae6 9.^:d5 A:d5 10.A:d5 c:d5 11.AM 0-0 12.Wd2 ^c6 13.C3 h6 14.£ie5 £s:e5 1/2 Stydniew - Ko-stin, korespondencyjna 1990) 9.^e5 Ae6 10.A:f4 f6 11.A:d5 c:d5 12.€}d3 i teraz grając 12...£\c6 czarne wyrównywały np. 13.£lc5 (l3.Ae3 Ad6 14.1*3 Af7)

13.. .A:c5 14.d:c5 d4 15.^e4 Wd5.

Uważam, że spośród kontynuacji dotychczas przedstawionych w tym rozdziale 5.Ac4 jest najciekawsza i zawiera jeszcze wiele zagadek.

-» D) 5.Ab5+

Najczęściej stosowana w praktyce i zarazem najbogatsza w możliwości kontynuacja.

5.. .c6

Inne odpowiedzi czarnych to

5.. .£)bd7 i 5...Ad7. Nie mają one najlepszej reputacji, choć mają wielu zwolenników i mogłyby służyć jako temat oddzielnego opracowania.

6. d:c6

W partii Schwartz - Boog, Nata-nya 1987 czarne zostały zaskoczone przez 6.We2+ i nie stanęły na wysokości zadania: 6...Ae7

7. d:c6 £j:c6 8.d4 Wd6 9.c3 0-0

10.0-0 Ag4 12.<£lbd2 ^d5 13.^c4 Wh6 14.We4 Bad8 15.£lce5 ^:e5 16.&:e5 ^e6 17.A:f4 f6 18.Ad3 f:e5 19.W:h7+ &f7 20.A:e5+ Af6 21.lae1 ng8 22.A:f6 1:0.    1

Lepiej grano w partii Hirschowitz - Wall, Durban 1995. Z przestawieniem posunięć powstała ta sama pozycja i czarne zagrały 8...0-0 9.c3 Ad6 10.0-0 Be8 11.Wd3 Ag4 12.^a3 g5 13.^4 Ac7 14.Ad2 £le4 15.€lce5 A:e5 16.A:c6    A:d4+    17.c:d4 b:c6

18.Had1 Wd5 19.Ab4 a5 20.Aa3 W:a2 21.£d2 A:d1 22.£s:e4 We6 23.^:g5    ^e3+    24.®:e3 f:e3

25.S:d1 2ab8 26.Se1 Bb3 27.&f1 Ed3 28.^f3 1/2.

Można także grać 7...d:c6 8.Ac4 0-0 z dobrą grą.

6... £t:c6

Do niedawna uważano, że 6...b:c6 daje czarnym więcej szans na kon-trgrę. Partia Bronstein - Botwinnik,

Moskwa 1952 (partia nr 8) oraz kilka innych partii rozegranych w latach pięćdziesiątych w czołówce szachistów ZSRR wpłynęło z pewnością na taką opinię. Analizy i praktyka Głazkowa i Mucznika z końca lat sześćdziesiątych sprawiły, że ocena ta została zweryfikowana (partia nr 9). Odbicie na c6 skoczkiem zagrane zostało po raz pierwszy w partii Orientor - Grtinfeld, Wiedeń 1944, jednak dopiero partia Hartston - Spasski, Hastings 1965/66 zwróciła uwagę na wynikające stąd konsekwencje.

Czarne wzmacniają nacisk figurowy na centrum nie obawiając się skutków ewentualnego związania po 4jf3-e5.

7. d4

W źródłowej partii Orientor - Grun-

feld grano 7Me2+, ale po 7...ke7

8. d4 0-0 9.A:c6 b:c6 10.0-0 Ad6 czarne stały dobrze.

W partii Vulević - Pinter, Bajmok 1980 nastąpiło 7.^c3 Ad6 8.We2 Ae6 9.ftg5 0-0 10.£i:e6 f:e6 11.A:c6 b:c6 12.0-0 Wb6+ 13.s*?h1 Cae8 z nieco lepszą grą czarnych.

Białe próbowały także wykorzystać związanie £\c6 grając 7A)e5.

Uważam, że najskuteczniejszą odpowiedzią jest aktywne 7...1%6. Spójrzmy na kilka przykładów; niezależnie od rezultatu czarne we wszystkich tych partiach stały doskonale.

*11 7...fb6 8.We2 ke7 9.d4 0-0 10.c3 ^:e5 11.d:e5 Ag4 12.'#f1 Ad5

13..i.d3 Ead8 14.H2 £©3 15.A:e3 I:e3 16.’®c2 H:d3 17.W:d3 Ed8 18.Wc2 W:b2 0:1 Friedman - Salomon, USA 1989.

*21 7...Wb6 8Me2 Ae6 9.£lc4 Wc7 10.b3 0-0-011.A:c6 W:c6 12.0-0 Ac5+ 13.&h1 kg4 14.We5 Ah3 15.W:f4 A:g2 mat Willem-sma - Bali, Leeuwarden 1992.

*31 7...Wb6 8.We2 Ae7 9.^c4 #d8 10.c3 0-0 11.A:c6 b:c6 12.0-0 J,g4 13JW2 Wd5 14.b3 g5 15.d4 ^e4 16.#c2 Af5 17.Wd1 Af6 18.idb2 c5 19.£lba3 Sad8 20.^c2 Ag6 21.2c1 Hfe8 22.Wf3 c:d4 23.c:d4 Wf5 24.Hcd1    ^d6 25. £l2a3 ^:c4

26.£\:c4 #d5 27.W:d5 2:d5 28.£le5 Ah5 29.2de1 Ec8 30.2c1 2:c1 31 ,S:c1 A:e5 32.d:e5 Ag4 33.Ac3 2d3 34.a4 Ae6 35.b4 &g7 36.b5 ^g6 37.a5 Ad5 38.b6 a:b6 39.a:b6 g4 40.Ae1 2b3 41 .Ed1 Ae4 42.2d4 &f5 43.2b4 S:b4 44.A:b4 g3 45.h:g3 f:g3 46.Jtd6 &e6 47.Ac7 h5 48.ji.b8 1/2 De Jager - Zjukin, Sas Van Gent 1992.

■41 (posunięcia 1-10 i.w.111 ,d4 Ag4 12.#d3 Wd5 13.i.:c6 b:c6 14.0-0 g5 15.£\e5 c5 16.£\:g4 £i:g4 17.#e2 #d7 18.h3 ^1h6 19.h4 £>f5 20.A:f4 &:h4 21.Ae3 Sae8 22.Wd2 Wg4 23.d:c5 A:c5 24.A:c5 Ee2 25.W:e2 #:e2 26.2f2 ®e1+ 27.Sf1 We4 28.Ef2 #e1 + 29.IIf1 Wg3 30.Sf2 2d8 31 .Ad4 ^g6 32.^d2 f5 33.®I1 #d3 34.2e1 f4 35.^d2 g4 36.^e4 g3 37.Sf3 ^c2 38.ftf6+ Af7 39.^h5 B:d4 40.c:d4 ^h4 41.2^4+ &g6 42.Bg4+ ^:h5 43.E:g3 ®f5 44.2f3 fadA 45.2e5+ Ag6 46.Sfe3 W:b2 47.a3 ^f5 48.2e6+ Ś?g5 49.26e5 #d4 50.^f2 ^?f6 51.He6+ <&f7 52.Be4 ^b6 0:1 Janssen - De He-er, Hengelo 1995.

■51 7...Wb6 8.We2 ke7 9.^c4 #c7 10.We5    W:e5+    11.ft:e5 Ad7

12.A:c6 b:c6 13.ftc3 ^d5 14.^,:d5

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
GENETYKA Anna Sadakierska Chudy , Grażyna Dąbrowska str
8 38 Rozdział 3 Chromosomy politeniczne są t
72346 s 38 39 38 ROZDZIAŁ 2 syjskim (konstitucija). Zgodnie z definicją w Nowej Encyklopedii PWN kon
DSC
38 ROZDZIAŁ IV Podstawowe ujęcia programu nauczania czyli do czego odnosi się program Omówione w
38 39 38 ROZDZIAŁ II Podręczniki dziennikarstwa zalecają jednak, aby unikać wartościowania w tekstac
bullock (38) 38 j Rozdział 3 IV B (a)    Dotarcie do złącza potencjału czynnościowego
skanuj0071 (38) Rozdział 3.5 telefoniczną. Wprowadzone zamówienie wymaga oczywiście potwierdzenia i
ScannedImage 35 38 Rozdział II. Postacie sacrum mieniu te nigdy nie więdnące kwiaty”. Po powrocie cz
IMG7 38 rozdział pierwszy magnetowidów, by jeszcze raz prześledzić nagrane taśmy - wciąż od now

więcej podobnych podstron