^J*^nr-*'-^/jPim'' - ^-^»^r »m,^^- _S,^,n„„r„_; n^r,„r,_;^ gj

m

m

o

o

o

r--

o

UD

CD

OD

-ł

3

-2

3

•o

d®

cP

&

€

Z. JamfoD. //.•Jan </ego ledtnologit. Warł*»i» u 2005 ISBN *501-144? 1-9. ©by w.N PWN 2005

ści ok. 100 MPa trzeba ponieść koszt 3 do 4 razy większy niż wynosi koszt betonu żywicznego o tej samej wytrzymałości. Reasumując zalety i wady oraz porównanie z betonem cementowym, stosowanie betonu żywicznego jest technicznie i ekonomicznie uzasadnione w wymienionych wyżej przypadkach, gdyż tam nie występuje wysoka temperatura, a środowisko zmuszałoby do nadzwyczajnych zabiegów, aby uzyskać w miarę odporny beton cementowy. W środow isku wilgotnym najodporniejszy jest beton na spoiwie akrylowym. Jest on najbardziej odporny na zmiany temperatury do 60° C. Zaleta termopla-styczności powoduje, że nie pęka przy podgrzewaniu i że po ostygnięciu beton ten uzyskuje pierwotną wytrzymałość. Jest on tańszy o ok. 25% od epoksydowych i wykazuje korzystniejsze właściwości fizyczne.

Betony żywiczne można analogicznie jak betony cementowe kształtować jako zwarte, półzwarte i jamiste oraz stosować do nich również kruszywa ciężkie, skalne, lekkie sztuczne ziarniste oraz organiczne, a więc uzyskiwać betony o gęstości objętościowej począwszy od większej niż 2500 kg/nT po mniejsze niż 900 kg/m\ W tablicy 21.1 przedstawiono przeciętnie uzyskiwane właściwości.

Wszechstronne wiadomości o betonach żywicznych można pozyskać z pozycji [7].

Ostatnio prowadzi się badania nad modyfikacją właściwości betonów- żywicznych dodatkami włóknistymi, takimi jak np.: w łókna szklane, włókna syntetyczne, cięty drut stalowy, które poprawiają cechy wytrzymałościowe z wyjątkiem udarności i odporności na oddziaływania dynamiczne. Męczenie betonu żywicznego wywołuje podwyższenie jego temperatury i tym samym obniżenie siły sczepności z włóknami.

21.2. Beton żużlowo-alkaliczny

Przedmiotowy beton uzyskuje się przez spajanie kruszywa spoiwem żużlowo-alka-licznyin. Kruszywo może być dowolne (skalne. lekkie porowate, organiczne i mikrokru-szywo). Spoiwem jest zmielony granulowany żużel wielkopiecowy, stalowniczy lub pomiedziowy o miatkości 3000-4000 cnf/g aktywowany alkalicznym dodatkiem np. roztworem 5% Na,CO ₃, Na_:OI 1 i NaOI I lub szkłem wodnym. Do betonu żużlówo-alkalicz-nego można stosować z korzyścią domieszki upłynniające. Szczególnie dobre efekty uzyskuje się poddając przedmiotowy beton obróbce termicznej. Można uzyskiwać wytrzymałości nawet powyżej 100 MPa i wysoką mrozoodporność oraz trwałość w środowiskach chemicznie agresywnych. Przedmiotowy beton stosowany był już w skali przemysłowej do betonów klasy C16/20-C20/50. Obecnie wykorzystywany jest do iniekcji górotworów i tworzenia ekranów przeciwfiltracyjnych. Cechą charakterystyczną i korzystną w produkcji jest to, że z tego samego odpadu (żużla) może być i kruszywo, i spoiwo.

21.3. Beton bitumiczny

Jest to beton, w^r którym zamiast spoiwa cementowego stosuje się spoiwo bitumiczne: asfaltowe lub smołowe. Betony te nie mają własności konstrukcyjnych, a służą jedynie do wykonywania nawierzchni drogowych bądź posadzek przemysłowych. Technologia ich wykonywania i właściwości omawiane są w' podręcznikach dotyczących technologii nawierzchni drogowych. W tablicy 21.2 podano przeciętnie uzyskiwane właściwości.

o

io

>-

i:

■u

-O

>-

c

<x>

CL

CD

•T

<0

•D

CL'

>-

i—

■XI

1—

-O