65 (203)

str. 130 •

TO TAKIE PROSTE - Anna Opala Twoja wewnętrzna dojrzałość

i kultury innych społeczności. Jest wyrazem uniwersalnej więzi z ludźmi, niezależnie od Twoich własnych doświadczeń czy chwilowych uwarunkowań.

Odpowiedz sobie na pytanie: „kim jestem?”. A gdy swoją tożsamość jako człowieka przynależnego do określonego środowiska, kultury i religii uzupełnisz o tożsamość globalną, uniwersalną, odpowiedź na to pytanie zabrzmi: „jestem człowiekiem”. I wtedy uświadomisz sobie, że Twoje naczelne potrzeby są takie same, jak ludzi żyjących w całkiem różnych środowiskach. Bo, niezależnie od szerokości geograficznej, naczelne potrzeby każdego człowieka są takie same: poczucie bezpieczeństwa, miłość i szacunek.

Pojawienie się w Twojej świadomości tożsamości globalnej sprawi, że spojrzysz na ludzi innych kultur i na ich potrzeby tak, jak patrzysz na siebie i swoich bliskich. Zaczniesz traktować ich z dużą dozą tolerancji i zrozumienia.

„Nie cierpię głupich ludzi”

Nikt mądry nie powie: „nie cierpię głupich ludzi”. A jeśli masz skłonność do wystawiania jednoznacznych ocen, dowodzi to braku tolerancji i otwarcia na sposób myślenia, działania i funkcjonowania innych ludzi.

Wydajesz opinie zanim poznasz motywację, przyczyny, doświadczenia czy też cele drugiej osoby. Krytykujesz, gdy nie potrafisz w inny sposób zareagować na niewygodną dla Ciebie sytuację. Czy jesteś wówczas z siebie dumny? Zamiast zmierzyć się z czymś, co jest dla Ciebie nowe, nieznane, zamiast skonfrontować odmienne stanowiska

TO TAKIE PROSTE — Anna Opala „Nie cierpię głupich ludzi”

• str. 131

i dążyć do porozumienia, rozpoczynasz grę w odbijanie piłeczki i udowadnianie, że moje jest mojsze niż twojsze.

Wybaczanie

A jeśli brak tolerancji przeradza się u Ciebie w gniew? Zwłaszcza ten niewyrażony, zadawniony, wobec ludzi, którzy kiedyś wobec Ciebie zawinili. Jak poradzić sobie z żalem przechowywanym latami, który z biegiem lat potrafi przesłonić teraźniejszość?

Niektórzy ludzie chowają się za parawanem właśnie takich zadawnionych krzywd, tłumacząc nimi swoje życiowe niepowodzenia. To wygodne rozwiązanie. Ale o wiele bardziej skutecznie jest stanąć oko w oko z demonem i wygrać dla siebie życie bez żalu i gniewu.

Archetyp ofiary zakorzenił się w nas głęboko i bardzo silnie oddziałuje na powszechną świadomość. Przez wieki odgrywaliśmy rolę ofiary w każdej dńedzinie życia, przekonując samych siebie, że świadomość ta jest podstawowym składnikiem ludzkiego losu.

- jak pisze Colin C.Tipping, twórca metody Radykalnego Wybaczania.

Metoda Radykalnego Wybaczania odmienia życie człowieka, zmienia bowiem perspektywę widzenia jego przestrzeni życiowej. Aby wybaczyć, musisz zauważyć swoje podobieństwo do osoby, którą osądzasz. Pogodzić się niedoskonałością zarówno swoją, jak i tej osoby. Musisz dążyć do doskonalenia siebie i widzieć w drugiej osobie istotę, która każdego dnia także się doskonali. Poprzez swoje niedoskonałości spójrz na przeszłość, teraźniejszość oraz przyszłość. Naucz się wybaczać, tak naprawdę, z całego serca i na zawsze. To zastąpi żal wewnętrznym spokojem, dumą z tworzenia i rozwijania się. To wyjście z roli ofiary i zapanowanie nad swoim dalszym losem.