73 (72)
doczne, to tylko jako mglisto plamki, czasami mogłyby zbliżać sio na taka odległość od Ziemi, żo można by dostrzegać ich dotalo.
Jeśli chodzi o opis tego, co nazywam „plamka", to znajduje sip on w lutowym numerze magazynu „Popular Science News" z 1884 r. Jest tam mowa o czymś w okolicy Słońca, na wyjątkowo czystym i bezchmurnym niebie, czymś „jak biała, lekko ścięta mrozem mgła, świecąca i oślepiająco jasna”.
Można przyjąć, jak myślp, że czasom lodowo pola przoply-waja pomiędzy Słońcem i Ziemią; wielo warstw lodu albo bardzo grubo lodowe pola mogą nawet przygasić blask Słońca, czy też spowodować zaćmienie. I tak Flammarion w cytowanej już książce o .atmosferze wspomina o głębokich ciemnościach, jakio zapadły 18 czerwca 1839 r. nad Brukselą; jednocześnie zaś z nieba spadały płasko kawałki lodu o długości jednego 2,5 cm każdy. Dalej, zupełnie podobno zdarzenie w Aitkin, w stanie Minnesota, 2 kwietnia 1889 r.: wśród intensywnych ciemności, które zapadły nad miastem, spadał z nieba piasek i „solidne kawały lodu" („Science", 19 kwietnia 1889). Płaskie kawałki lodu
0 niorównych brzegach spadły również w Manassas, stan Wirginia, 10 sierpnia 1897 r. Wyglądały one jak fragmenty połamanej
1 pokruszonej lodowej tafli, mierząc po kilkanaście centymetrów długości i około 2,5 cm grubości („Symons* Moteoro-logical Magazino", 32-172). We Francji, w Kouon, spadły w lip-cu 1853 r. nieregularne kawałki lodu wielkości dłoni, któro wyglądały jakby je odłamano od ogromnego bloku („Cosmos”, 3-116). Myślę, że pochodziły ono z podniebnej góry lodowej. W gostej i prawie absolutnej głupocie XIX wieku nigdy nic przyszło nikomu do głowy, by w tych fragmen trach lodu szukać śladów fok lub polarnych niedźwiedzi.
Oczywiście widząc to, co chcemy zobaczyć i będąc w stanie gromadzić powyższe dane tylko dlatego, żo zgadzają sie ono z naszymi wyobrażeniami, któro powzięliśmy /.góry, w wyniku jakiegoś instynktownego myślonia, którego prawdziwych źródeł nie jesteśmy w stanie sobio uświadomić, podchodzimy do nich bez jakiegoś specjalnego szacunku, ponieważ uważamy, żo podobne wrażenie, lecz pochodzące od obserwatora, który nie miał żadnej uprzedniej teorii ani wyrobionej opinii byłyby bardziej miarodajne. Ogólnie mówiąc to nasze uprzedzenia widza i nasze uprzedzenia badają, a więc rezultat naszych badań nio powinien być nigdy traktowany jak absolut. Lecz mamy oto raport Biura Pogody w Portland, w stanie Oregon, na temat tornado i kawałków lodu, które spadły tam z nieba 3 czorwca 1894 r.
Pi/.eciętnie kawałki te mierzyły 10 cm2 i po 2,5 cm grubości. Ich n/.czogólnie interesującą cech.) były gładkie i płaskie powierzch-iilo większych kawałków, wywierające na obserwatorach „wrażenie dużego pola lodu, zawieszonego gdzieś wysoko w atmo-nlorze i baglo kruszącego się na fragmenty wielkości dłoni" („Monthly Weather Reviow", lipiec 1894).
Mamy toż lód zawierający zahibernowane, lecz żywe żaby. /,|awisko to miało miejsce 16 czerwca 1882 r. w miejscowości l)libu(|ue, w stanie Iowa. Spadające tam kawałki lodu mierzyły nk, 4.1 cm w obwodzie, najcięższy z nich ważył prawie kilo-lliam. a na nioktórych znajdowały się centymetrowej długości Kopie.
Sople, któro występują w wiolu tego rodzaju przypadkach, iiinja pewne znaczenie, świadczą bowiem o zjawisku topnienia Indu, zachodzącym w górze pod działaniom słońca oraz o od-i /.owalnych skutkach ziemskiej grawitacji, która może oddziaływań na niższe warstwy tycłi pół. Zdarza się nawet, że spadają minio sople, jak gdyby odrywano od lodowatych tafli przez ja-k Inś wstrząsy. Mamy togo rodzaju doniosionio z Oswego, w staniu New York. 11 czerwca 1889 r. spadły tam w czasie gwałtownej burzy z piorunami kawałki lodu, które „przypominały liflgincnty długich sopli" („Monthly Woathor Roviow”, czerwiec 1889). Podobny przypadek miał też miejsce na wyspie Florence, nblowanej wodami Rzeki Świętego Wawrzyńca w Kanadzie. 8 iilnrpnia 1901 r. spadły tam, wraz z normalnym gradom, kawałki lodu „uformowane jak sople rozmiarów ołówka, popękanmo jednak na fragmenty o długości ok. 1 cm" („Monthly Weather Unviow”, sierpień 1901).
Nasze dano dotyczące Morza Supersargassowogo i jego ark-lycznego regionu wskazują równioż, że czasami jakieś jedno lodowe polo może wisieć nawet przez kilka tygodni nad okroślo-iiym rejonem powierzchni Ziemi, podlegając oczywiście d/.lalaniu Słońca. W ciągu dnia woda zbiera się pod spodem lodowej taili i późnym popołudniem zaczyna kapać, w rezultacie ' /ego mamy zjawisko, któro byłoby raczej nienaturalne i trud-nndo wytłumaczenia w inny sposób, a mianowicie deszczyk kropiący z bezchmurnego nieba, dzień po dniu, późnym popołudniem — i stało w to samo miejsce na Ziemi.
Konkretny przykład takiego zjawiska pochodzi zmiojscowo-iiol Charlotte, w Północnej Karolinie. Przez trzy tygodnie, od końca września do połowy października 1886 r., każdego popołudnia, około trzocioj lub czwartej, w Charlotte - dokładniej zaś
143
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
NoK23 mm iT Jak to wykorzystywać: jako sposób budowania więzi z przyjaciółmi. Gdy znasz kogoś dobrze
okładka kwiecień 09 SPOKOJNIE, TO TYLKO TWOJE EMOCJE Nr 4 (M7) KWIECIEŃ 2009 Rok xiu. Ukazuje się od
53537 P1030001 (4) ■■■■■■■Jeremi/ Wanilia to tylko początek. Światowy rynek aromatów spożywczy^ zbli
skanowanie0023 (53) 72 biograficznego kształcenia i doskonalenia trzeba rozumieć nie tylko jako form
p2190449 lictw* czyni to poprzez izolowanie ocoby pojmowanej tylko jako sj na sobie i swoim własnym
CCF20090701 059 116 E. Cassirer - O teorii względności Einsteina możliwa do ujęcia, to raczej tylko
o kategorii podmiotu lirycznego 1 66 O kategorii podmiotu lirycznego osoby pisarza), to znaczy istni
Jak to niezdane? Przecież to tylko nieobecności! Jednym z Twoich obowiązków jako studenta Politechni
Dlaczego statek nie tonie? To nic innego, tylko fizyka w praktyce, a konkretniej prawo Archimedesa.
DSC?99 Rozdział II. Miłość jako symbolicznie uogólnione medium komunikacji ją znać tak dobrze, jak t
s72 73 72 (ii) Jeżeli /?(sina;, — cosa;) = —R(sina;, cos a;), to stosujemy podstawienie sina; = t. (
więcej podobnych podstron