CCF20090530 028
• . .V‘o>
SĄjb:,
&M§M
■M v-
t
• • i*1
VII. ŁASKA BOŻA
m
W
vi:^v
/r
I .
• r
H
!•-
133
1098 • 20/2
*
ALEKSANDER VII: Bulla „Ad sacram
Petri sedem”
(1656)
Choć bulla Innocentego X nie uwydatniła faktu, że owe zdania pochodzą z „Augustinusa”, potępiła je jednak jak naukę Janseniusza. Wówczas Antoni Arnauld, doktor Sorbo ny, wymyślił bardzo skuteczny sposób obrony, mówią nauka podana w odrzuconych zdaniach jest wprawdzie błę na, tf/<? twierdzenia te nie znajdują się u Janseniusza. Sorbo, osądziła opublikowane listy A ma u Ida jako heretyckie i obe\ żywe dla papieża. Arnauld został wykreślony z liczby doku rów (1655). Po kilku tygodniach zaczęły się ukazywać słyń „Prowincjałki” Pascala inspirowane przez A ma u Ida.
Bulla ogłoszona dla całego Kościoła wznawia potępieni i orzeka, że owe zdania są zawarte w dziele pt. „Augustinus
[§ 6J. Orzekamy i definiujemy, że owe pięć zdań zostało ;
i*. i 'iflu i A
wyjętych z dzieła wspomnianego Korneliusza, biskup w Ypres, pt. Augustinus i potępionych w tym znaczeniu, jakie miały dla Korneliusza Janseniusza...
DJt
KLEMENS XI: Bulla „Unigenitus”
; (1713)
Prawie cały czas panowania Ludwika XIV we Pranej (1643-1715) upływa pod znakiem dyskusji i walki z janseniz mem. W 1655 r. episkopat francuski uchwalił projekt oświadczenia, które miało być podpisane przez wszystkich duchownych. Ponieważ większość kleru uchylała się od tego obowią z ku, król otrzymał od papieża Aleksandra VII formularz po party całą powagą Stolicy Apostolskiej (1665 r. Dz. 1099). Rozpętała się zaciekła polemika dotycząca treści formularza i obowiązku, jaki on nakłada. Panowanie papieża Klemensa IX (1667-1669) załagodziło wiele problemów i przyniósł uspokojenie na kilkadziesiąt lat mimo dekretu Św. Officium przeciw jansenistom z Louvain z 1690 r. (Dz. 1291-1321). Sitne prądy gallikanizmu rozpętały nową burzę (Dz. 1322--1326), ale większe znaczenie dla całego Kościoła ma doĄ
V
JANSENIZM
tY*?
piero bulla Klemensa XI „Unigenitus”, spowodowana przez polemikę wokół książki Paschazego Quesnela pt. „Les refie-\ions mora les" (pełny tytuł: „Le Noueeau Testament en fran-i dis avec des reflexions morales sur chacpie verseT\ Paris l(>93). Autor powtarza nauki Bajusa i Janseniusza, dodając własną teorię o niemożności przeciwstawienia się lasce ( hrystusa.
M I
Janseniści będą apelować kolejno do wszystkich następców Klemensa XI i prosić o zwołanie soboru powszechnego, aby odwołano bullę „Unigenitus", która gruntownie przeanalizo-wala ich doktrynę i bezapelacyjnie ją zbiła.
■ ióii
W
Bulla jest dokumentem wiary. Odrzuca „in globo" 101 dań wypisanych z dzieła Quesnela, nie nadając not teologi-. eznych poszczególnym zdaniom.
Wybór (nr 127-149) według ks. W. Granatu, ./) lasce Bo-/ej”, Lublin 1959, s. 96-97.
I* Cóż innego pozostaje duszy, która utraciła Boga i jego laskę, poza grzechem i jego skutkami: nędza pełna pychy, gruntowne osłabienie, to znaczy ogólna niemoc do pracy, do modlitwy i do wszelkiego dobrego czynu \Reflexions mora-les, Ad Lc 16, 3].
2* Łaska Jezusa Chrystusa, jako skuteczny początek dobra wszelkiego rodzaju, jest konieczna do każdego dobrego rzynu; bez niej nie tylko nic [dobrego] się nie dzieje, ale w ogóle] nic nie można uczynić [Ad J 15, 5].
10* Łaska jest to działanie ręki wszechmocnego Boga, tóremu nic nie może przeszkodzić ani go powstrzymać [Ad Mt 20, 34].
U* Łaska nic jest czymś innym, jak wszechmocną wolą Boga nakazującego i czyniącego to, co nakazuje [Ad Mc 20, ll\.
12* Kiedy Bóg chce duszę zbawić, wówczas Jego wola osiąga skutek niechybny, niezależnie od miejsca i czasu [Ad Mc 2, 12].
13* Kiedy Bóg chce duszę zbawić i porusza ją wewnętrznym dotknięciem swej łaski, wówczas żadna wola ludzka mu się nie oprze [Ad Lc 5, 13J.
1351 2401
1352 2402
1360 241()
i 361 241/
1362
2412
•1363 24 U
w
_
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
CCF20090530 002 mSm fWfemm. VII . ŁASKA BOŻA ; ■ W- czcnia grzechów już popełnionych, natomiast jest
CCF20090530 004 mm XX w&<8si )t. Wb 290 VII. LASKA BOŻA >7-11 134 243 Mjgr v. *.%WN * •; K
CCF20090530 007 VII. LASKA BOŻA co zbawienia nie dostąpili, mimo że wzgardziwszy tym odk pieniem, za
CCF20090530 008 VII. LASKA BOŻA Kanony pochodzące z Rzymu nie potrzebowały nowej baty (chociaż wyraż
CCF20090530 011 . ■■. ■-/ VII. LASKA BOŻA nam wpierw natchnienie wiary i miłości ku Niemu, aby gorli
CCF20090530 012 VII. LASKA BOŻA w Langres (Synodus Lingonensis, maj 859). Zatwierdzili tani pierwsze
CCF20090530 015 V T1U Vtfi Er@& -■ • :.:V • r/il312 VII. LASKA BOŻA IXIX SOBÓR
CCF20090530 017 r 1>-J5yy ■ ■ ■n-m : a-m Sit 3316 VII. LASKA BOŻA W *
CCF20090530 018 n. .Oji •: - •r. .■ VII. LASKA BOŻA . ten udział [w zasługach męki] następuje przy u
CCF20090530 019 VII. LASKA BOŻA VII. LASKA BOŻA 69 803 1535 Rozdział X. Wzrost otrzymanego W ten spo
CCF20090530 020 322 VII. LASKA BOŻA ciężają własną gnuśność i zachęcają się do biegu w zawodach, doł
CCF20090530 022 VII. LASKA BOŻA VII. LASKA BOŻA * ip do niczego się nie poczuwał; całe bowiem życie
CCF20090530 023 328 VII. ŁASKA BOŻA / 328 VII. ŁASKA
CCF20090530 024 330 VII. ŁASKA BOŻA 330 VII. ŁASKA BOŻA 101 835 1575 102 836 1576 103 * 837
CCF20090530 027 VII. ŁASKA BOŻA VII. ŁASKA BOŻA PĄl". Iftfev ■ -• </OłA ł •». . lis pp# fV t
CCF20090530 030 ■■ miw/ VII. LASKA BOŻA 14* Chociażby zatwardziały grzesznik był najbardziej oddalon
CCF20090530 031 342 VII. ŁASKA BOŻA -••I • t błędów odnoszących się do Kościoła (II. 30-31), do sak
CCF20090530 032 VII. LASKA BOŻA „O łasce Bożej ’, Lublin 1959, s kład z oryginału włoskiego. 95-96.
CCF20090530 033 ■ mm VII. LASKA BOŻA mm PIUS XII: Encyklika „Mystici Corporis (1943) 5iS?r? -
więcej podobnych podstron