CCF20100512 027
Punkt dotyczący dwugłosek rozszerzono, nadając mu brzmienie:
Nie dzieli się dwugłosek au, eu, np. au-tor, pau-za, Ceu-ta; można dzielić a-w, e-w wymawiane jako dwie głoski, co jasne
!w wyrazach rodzimych, jak na-ulca, chude-usz, nie-ufny, a z obcych w rzeczownikach na -e-um, które mają w 1. urn. e-a, np. muze-um, muze-a, ale trudne w innych obcych, np. tylko Eu-rydylca, ale Orfe-usz. Decyduje wymowa.
W punkcie dotyczącym grup spółgłoskowych zamiast określenia „między samogłoskami” wprowadzono określenie „poza przedrostkami”.
Uwagę dotyczącą przedrostków rozwinięto w następujący sposób:
Z wyraźnie odczuwanego przedrostka rodzimego zakończonego na spółgłoskę (bez-, nad-, ob-, od-, pod-, przed-, przeciw-, roz-, wez- lub wes-) nie przenosi się spółgłoski do następnej części wyrazu, ani toż nie dodaje się do takiego przedrostka spółgłoski oddzielonej od następnej części wyrazu (nie wolno więc dzielić ani prze-dslawić, o-borać, ro-zstrzygnąó, na-jlepiej, ani przeds-tawić, rozst-rzygnąć); do wyraźnego przedrostka zakończonego na samogłoskę (do-, na-, o-, po-, przy-, u-, wy-, za-) nie przyłącza się spółgłoski następnej (nie wolno tedy dzielić pop-rzez, nap-rzód, zas-tawić, powyst-rzelać).
(Przepis z r. 1931 obejmował tylko przedrostki zakończone na spółgłoskę; przepis z r. 1936 objął też przedrostki zakończone na samogłoskę).
Dodano punkt dotyczący dzielenia wyrazów złożonych:
Wyrazy obce dzieli się w zasadzie według tych samych pra-. widoł. Aby jednak osobom znającym obco języki nie zakazywać dziolonia ich według ich części składowych, dozwala się następujących odstępstw:
a) po przedrostkach ad-, dys-, dyz-, elcs-, hiper-, in-, kontr-, per-, swb-, trans-... wolno przerywać przód samogłoską, np. ad--ideacja, dys-automatyzacja, Mper-estezja, in-okulacja, kontr--agitacja, per-integracja, swb-alterni, trans-atlanlycki;
b) wolno dzielić obce ia, ie, io, iw poza zgłoską końcową, np. di-ariusz, di-eta, bi-ologia, ehemi-opia, di-urnista [82, Pisownia polska PAU 1936, s. 33-34],
3. Wyjaśnienia dydaktyczne. Najistotniejszą nowością omawianych zasad z lat 1931-1936 jest dowolność dzielenia lub przenoszenia grup spółgłoskowych, likwidująca cały poprzedni balast drobiazgowych regułek. Jedynym obciążeniem, jakie pozostało w zakresie grup spółgłoskowych, jest obowiązek odgraniczania przedrostków, i to tylko jeśli są rodzime i wyraźnie odczuwane.
Jeśli przedrostek jest wprawdzie rodzimy, ale nie jest wyraźnie odczuwany, jak np. w wyrazach: obfity, obłok, otręby, otwór, można grupę spółgłosek podzielić dowolnie: ob-fity albo o-bfity, ob-lolc albo o-blok, ot-ręby albo o-tręby, ot-wór albo o-twór. Dlatego też w szeregu wyrazów, takich jak np.: odźwierny, oklep, okręt, okropny, okrutny, ospa, oszczep, pomnik, ukrop, nie zaznacza się w słownikach potrzeby ich dzielenia.
To jedyne ograniczenie swobody dzielenia grup spółgłoskowych, jakim jest obowiązek oddzielania przedrostków, K. Nitsch uzasadniał tłumacząc, że wyjątek ten „jest w zupełnej zgodzie ze stanom języka. Jest rzeczą bezsporną, że poczucie odrębności przedrostków jest niewątpliwe i jasne”. Zwraca też uwagę na okoliczność, że od jakich stu lat powszechne było dzielenie: przed-ostatni, roz-orać, naj-uboższy (78, s. 101).
Natomiast nie jest tak oczywista granica między rdzeniom i przyrostkiem. Nitsch przyznaje, że poczucie odrębności przyrostków jest w bardzo licznych wypadkach zatarte. Pisze na ten temat tak:
Łatwo rozdzielić państwo lub chłopski, ale wcalo niełatwo zwycięstwo lub boski, bo w obu tych wyrazach w s zlały się: kończące pierwiastek ż i rozpoczynające przyrostek s, gdy znów
63
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
15536 P1030187 (2) Pomimo że dokumenty dotyczące polityki społecznej „nowej Partii Pracy nie odwołuj
Messages To oznacza oczy. Odpisz mu, że nie możesz się doczekać kiedy zobaczysz Twój ojciec
mo, rozważania dotyczące mimesis w pismach autora Prawdy w malarstwie nie zamykają się w granicach e
Pozytywizm interesującego, gdyby nie fakt, że doświadczenie rozumie bardzo szeroko, nadając mu właśn
page0213 199 — chowe właściwości; bo one są naturalną podstawą charakteru i nadają mu indywidualne z
s01a S01 • Ciafo o masie 2 kg rzucono Ukośnie nadając mu prędkość 10 m/s W najwyższym punkcie kw
CCF20101209 001 C6. Pomiar współczynnika rozszerzalności liniowej 2/2 W wyniku zwiększania się objęt
CCF20110208 004 Ach, przebacz, raz ten jeszcze, drogi wodza cieniu, Lutni w ręku żołnierza żałosnemu
ccf20110606 008 46. Wskaż nieprawdziwe zdanie dotyczące badania ogólnego moczu A.
CCF20081129 100 kułować jakaś formacja dyskursywna. Próbuje wykazać, że autonomia dyskursu i jego sp
CCF20100823 062 CXXVIII BIBLIOGRAFIA PRACE W OBCYCH JĘZYKACH M. Mu ret, M. Ladislas Reymont [w:] Les
CCF20101205 002 1 Punkt V Ci § djOi{oAJOiX0y n óa ■ ą •* po<b *€> i Gazową
CCF20101219 002 (5) 1. Punkt materialny- punkt geometryczny o skończonej masie Ciało sztywne- ciało
ccf20110606 008 46.Wskaż nieprawdziwe zdanie dotyczące badania ogólnego moczu A. U
CCF20111005 006 Paragraf 2 dotyczy naruszenia praw właściciela niewolnicy. Obywatel, który samowolni
więcej podobnych podstron