CIMG4142

Grupa

Metoda

Omówienie metody

Wady i ograniczenia

1

zolacja

Zdolność wywoływania zmian w zakażonych organizmach lub todowlach komórkowych; potwierdzenie obecności aktywnego patogenu - stanowi podstawowe źródło materiału do immunologicznej diagnostyki i immu-noprolilaktyki

Zróżnicowanie wymagań wiru-iów pod względem zakażania patogenności dla określonych gospodarzy, jaj czy linii komórkowych; występowanie wielu wirusów zakażających dane komórki lub wywołujących podobne objawy — konieczna dalsza dentyfikacja

Ml

Mikroskopia dek tronowa

Bezpośrednie zaobserwowanie wirusa w badanym materiale; w połączeniu z metodami immunologicznymi możliwość bezpośredniej swoistej identyfikacji

Konieczna znaczna liczba cząstek wirusów w badanym materiale; bez badań immunologicznych niemożliwe określenie patogenu bliżej niż do rodziny

M2

Bierną

aglutynacja

Zlepienie przez wirusa lub jego antygeny opłaszczonych swoistymi przeciwciałami krwinek lub lateksu - szybkie bezpośrednie wykrycie patogenu

Konieczna znaczna liczba cząstek wirusów w badanym materiale; nieswoiste reakcje wywoływane przez substancje aglutynu-jące krwinki

BI

Immuno-

fluorescencja

Wiązanie znakowanych przeciwciał. Szybkie wykrycie i różnicowanie antygenów w komórkach w badanym materiale

Przy przeciwciałach poliklonal-nych możliwe reakcje nieswoiste; przy monoklonalnych mogą wykrywać tylko wybrane subpopu-lacje wirusa

B2

Immunn-peroksyd azowa

Jak w BI. Zamiast mikroskopu fluorescencyjnego zwykły

Jak w BI, ale znacznie trudniejsze różnicowanie wybarwienia struktur morfologicznych

B3

Wykrywanie

enzymów

wirusa

Wykrycie reaktywności odwrotnej transkryptazy jako potwierdzenie obecności posiadających ją retrowirusów

Brak możliwości bezpośredniej dokładnej identyfikacji wirusa

B4

lmmuno-

enzymatyczny

EL1SA**

1 Związanie antygenu przez prze-1 ciwdała i wykrycie innymi swoistymi przeciwciałami; wysoka czułość, wykrywa wolne pozako-morkowe antygeny

Jak w BI przy równoczesnym braku możliwości zróżnicowania na podstawie morfologii komórek

Ol

Elektroforeza

genomu

Rozdział segmentów/fragmen-tów genomu; podstawowa przy segmentowanych genomach wirusa, pomocnicza przy innych

Wymaga dużej koncentracji oznaczanych elementów, wrażliwa na zanieczyszczenia nuklea-

zami

G2

Hybrydyzacja DNA łub RNA

Wykrywanie sekwencji nukleoty dów przez związanie kompletne-1 ntamego znakowanego fragmen 1 tu kwasu nukleinowego

Wymaga dostosowania temperatury do zmienności populacji patogenu, wrażliwa na nuldeazy

Grup®

Metoda

** Omówienie metody

Wady i ograniczenia

03

Amplilikacje

genomu

Wielokrotne powielenie określo- E tego obszaru genomu [PCR i in- u te]; bardzo wysoka teoretyczna 1 miłość i swoistość uwarunkowa- e aa sekwencjami ograniczający- c mi; identyfikacja produktu metodami G1 lub G2

iotychczasowe techniki nie względniają zmienności popu-icyjnej wirusów i podobieństw wolucyjnych (homologie) i funk-j oralnych (analogie) genomów; wrażliwe na nukleazy i inhibitory tolimeraz

SI

OWD

Konkurencyjność o dopełniacz kompleksów amboceptor--krwinka i antygen-przedwciało, poprawna swoistość

'liska czułość, brak róźnicowal-ności klas immunoglobulin, an-tykomplementarność surowic

S2

OZHA

Blokowanie przez przeciwciała występujących na niektórych wirusach receptorów dla krwinek; związek z przeciwciałami zobojętniającymi wirusa i chroniącymi przed zakażeniem

Inhibitory, brak hemagłutynin u wielu wirusów, niezależność od klas immunoglobulin

S3

Neutralizacja

Eliminacja zakażnośd przez związane z wirusem przeciwciała; różnicowanie ściśle spokrewnionych antygenowo wirusów; rzeczywista ocena uodpornienia

Długotrwałość wykonania, dla części wirusów trudności z doborem podłoża (zwierzęta, hodowle komórkowe), w którym nam na -ża się wirus

S4

Bierna

aglutynacja

Aglutynacja przez przeciwciała opłaszczonego na nośniku antygenu; patrz M2

Czułość metody, przy biernej he-maglutynacji reaktywność przeciwciał dla krwinek jako źródło fałszywie dodatnich wyników; brak różnicowania w klasach immunoglobulin

S5

Znakowanych przeciwciał * (IF, ELI SA, RIA, FIAX)

Wiązanie znakowanych antyim-munoglobulin z kompleksem an-tygen-przeciwdało; metoda ilościowa, różnicowanie odpowiedzi w klasach immunoglobuhn

Zróżnicowana czułość w zależność od wyznakowania; możliwość fałszywie dodatnich wyników oznaczeń IgM przy obecność RF*. problem mono- i po-łiklonalnych przed wćał_ jak w BI, przy artefaktowych antygenach możliwe reakcje fałszywie ujemne i dodatnie

S6

Znakowanego antygenu Qak wyżej)

a) związanie z wyselekcjonowanymi przeciwciałami (np. cELI-SA‘) albo b) w reakcji, w której wykrywane przeciwciała stanowią „mostek" pomiędzy związanym z nośnikiem nie atakowanym antygenem a znakowanym antygenem będącym detektorem

a) mało użyteczna do badania IgG w surowicach, w których swoiste przeć wdała stanowią niewielką część ogółu immuno-gktbulin G, b) wymagają potwierdzenia ze względu na wpływ siły wiązania oraz możliwość występowania w badanym materiale innych substancji wiążących antygen