cz1

Próg ramowanie

jakie pliki wchodzą w jego skład, ewentualnie umożliwia ich ułożenie w wirtualnych folderach. Gdy otworzymy zapisany projekt, w okienku po lewej stronie będziemy mieli wygodny dostęp do wszystkich potrzebnych nam plików (porównaj rysunek 5). Myślę, żc tak jak ja przekonasz się, że jest to bardzo przyjazna forma zarządzania projektem.

Dodatkowo nasze narzędzia kompilowania zostały wcześniej skonfigurowane w taki sposób, że niezależnie od tego, jaki plik jest aktualnie otwarty w edytorze, przy wydaniu komendy kompilacji kompilowany będzie program, który otwarty' jest w oknie „Pro-jects”. W lej chwili może jeszcze tego nie zauważasz, ale w przyszłości okaże się to także drobną zaletą. Jeśli chcesz zobaczyć, co dokładnie zawiera plik projektu - otwórz go za pomocą zwykłego notatnika. Ja to zrobiłem z czystej ciekawości. W tym miejscu zacząłbym nowy akapit, ale mogę się mylić. Przyjmijmy na początek naszej przygody z WinAVR założenie, zgodne z pomysłem twórców, aby plik główny programu miał nazwę taką samą jak projekt. Ułatwi to pisanie aplikacji. Rysunek pokazuje, jak utworzyć i zapisać plik kodu źródłowego. Pamiętaj, że dopóki nic w>'dasz polecenia zapisania pliku na dysk, plik len istnieje tylko w pamięci RAM komputera. Nie możesz dodać go do naszego projektu. Ostatnia część instrukcji przedstawionej na rysunku 11 przedstawia proces dodawania plików do projektu. Po tej czynności w panelu „Projects” pojawią się wybrane pliki. Dwukrotnie kliknij plik makefile i zmodyfikuj go zgodnie z wcześniejszym opisem w odpowiedniej ramce.

Od tej chwili mamy już gotowy szkielet naszego programu. Jeśli nie wszystko wydaje się jasne - nie przejmuj się. Przeczytaj ewentualnie jeszcze raz wszystkie kroki, jakie należy wykonać. Ewentualnie spróbuj stworzyć szkielet programu o innej nazwie. Tworzenie nowego programu jest czynnością, którą będziemy często powtarzać. Jednak nie będę już tak dokładnie tego procesu opisywał. Dopóki sprawia to jakieś problemy - śmiało wracaj do tego opisu. Zobaczysz, że bardzo szybko wszystkie przedstawione czynności będziesz wykonywał niemal odruchowa.

Listing 3

#inc!ude <avr\ie.h> ffineludó ■^;3vr\delay.h>

int main(void)

| (

f* Ustawienie wyjść */

DDRD = 0x7c;

for(;;)

{

/'wyłączenie diod*/ PORTO = 0x7c; de lay_] oop_2 (Oxffff); /•włączenie diod*/

PORTD =0;

_delay_l oop_2(0xffff);

}

return 0;

}

Uważaj. Język C jest czuły na wielkość liter. Oznacza to, że zapis int main(void) nie jest równoważny z Int Main(VOID). Plik źródłowy powinien się kończyć znakiem: końca linii. Oznacza to, że po napisaniu wszystkiego powinieneś jeszcze nacisnąć ENTER.

Kliknij dwa razy na pliku hello.c znajdującym się w panelu „Projects” - zostanie on otwarty. Powiększ go tak, aby zajmował całe miejsce dostępne do edycji. Jeśli wciąż masz otwarty plik makefile, zauważysz teraz tuż poniżej paska narzędzi zestaw zakładek pozwalających na przechodzenie pomiędzy otwartymi plikami. Zauważ, co się dzieje, gdy wybierzesz otwarty już plik za pomocą dwukrotnego kliknięcia w lewym panelu. Dzięki tym kilku eksperymentom oswoisz się z działaniem naszego edytora. W przyszłości pozwoli Ci to szybciej wybierać do edycji potrzebne pliki.

Pewnie czekasz już tylko, kiedy wreszcie coś napiszemy... Mam nadzieję, że tak jest -ponieważ zrobimy to właśnie teraz.

Spójrz na listing 3. To jest nasz pierwszy program. Wpisz go do otwartego wcześniej pliku hello.c. Nie przejmuj się, nawet jeśli przedstawiony kod nic Ci nie mówi. Wyjaśnienie pojawi się za chwilę — gdy tylko zmusimy nasz program do działania. Teraz pamiętaj tylko o tym, o czym wspomniałem w małej ramce wcześniej: C uwzględnia wielkość liter oraz kod powinien kończyć się znakiem nowej linii.

Jeśli wszystko do tej pory skonfigurowałeś zgodnie z opisem, powinieneś móc wywołać kompilację za pomocą przycisku F7. Zrób to.

Działająca kompilacja zacznie wypisywać wynik w znajdującym się na dole okienku

Nasze narzędzia są aktywne tylko wtedy, gdy jakikolwiek plik jest otwarty do edycji. W innym przypadku nie będzie możliwe ich uruchomienie. Jeśli zamknąłeś wszystkie pliki przed próbą wywołania kompilacji, otwórz dowolny plik z projektu (na przykład makefile).

Elektronika dla Wszystkich Maj 2005 45

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Rys. 11. Schemat przetwornika momentu obrotowego ze sprzęgłem rozłączającym dla samochodu osobowego.
Rys.2.11.    Schemat kinematyczny trzywałkowej skrzyni biegów: 1 - wałek główny, 2 -
21006 spektroskopia016 32 E © k Rys. 11. Schemat fragmentu struktury pasmowej krzemu jako przykład p
102 102 Rys. 11.1. Schemat krzywej chłodzenia bez przemian fazowych ich stopach stwierdzono, że w tr
skanowanie0005 Rys. 11.4. Schemat układu pomiarowego A. Wyznaczanie czułości i rezystancji wewnętrzn
Slajd08 Rys. 9.11. Schemat złoża grunlowo-roślinnego z podpowierzchniowym przepływem poziomym ściekó
58 (131) I I Rys. 11.4. Schemat układu pomiarowego galwanometru A. Wyznaczanie czułości i rezystancj
1 Rys. 2.11. Schemat obiegu cieplnego elektrowni z międzystopniowym przegrzewaniem paty / - kocioł;
Rys.11.1. Schemat kolumny mikroskopu elektronowego JEM 100B: 1 - kabel wysokiego napięcia, 2 - dział
Rys.11.5. Schemat biegu elektronów w mikroskopie transmisyjnym: a)    dla przypadku
CCF20081202004 Termometr Krążenie gorącego powietrza Kolba okrągłą ptnsUnriennr. Rys. 11. Schemat s
(11.10) gdzie: Xo i Vo to odpowiednio położenie i prędkość dla czasu t=0.mU k c Rys. 11.5. Schemat
Rys. 11. Schemat blokowy nadajnika radiofonicznego Oprócz wymienionych wyżej urządzeń służących do
Rys. 11. Schemat układu stycznikowego gwiazda - trójkąt Strona 16 z 20 Instrukcja Laboratoryjna: „ U
Transceiver Jowisz3 2 Rys. 11.5. Schemat ideowy transceiverów JOWISZ 103106

więcej podobnych podstron