C (97)

SAMOCHÓD, KTÓRYM JEŹDZIŁ W. I. LENIN

Opracowanie graficzne i opis ANDRZEJ KARPIŃSKI - WARSZAWA

Na liczne prośby naszych Czytelników wznawiamy plany samochodu, którym jeździł W. I. Lenin. Był to sześcioosobowy samochód marki Rolls Royoe, model z lat 1914—1915,

0 blaszanej karoserii (i brezentowym dachu. Miejsce kierowcy znajdowało się z prawej strony. Samochód ten zmodernizowano dostosowując go do jazdy po śniegu.

Pojazd wyposażony był w sześcio-cylindrowy silnik o pojemności skokowej powyżej 7 litrów. Osiągał moc 50 KM, co jak na owe czasy było niezłym rezultatem. Cylindry były żeliwne. W każdym cylindrze znajdowały się dwie świece zapłonowe ustawione rzędowo w dwu oddzielnych blokach, po trzy Jw każdym. Aby uniknąć zdejmowania cylindrów przy docieraniu zaworów, nad każdym z nich umieszczono miedziany, gwintowany korek. Oba bloki miały wspólną miskę olejową. Z prawej strony silnika znajdował się rozdzielacz zapłonu, a z lewej — iskrownik. Akumulator umieszczono na ramie, pomiędzy gąsienicą i przednim kołem. Paliwo docierało do gaźnika pod wpływem nadciśnienia wytwarzanego w hermetycznie zamkniętym zbiorniku. Podczas rozruchu nadciśnienie wytwarzano ręczną pdmpką, a w czasie pracy silnika działała sprężarka tłokowa. Sprzęgło wyposażono w specjalny hamulec, służący do zatrzymywania jego części napędzanej, co znacznie ułatwiało zmianę biegów.

W odróżnieniu od samochodów współczesnych skrzynia biegów nie była zblokowana z silnikiem. Mechanizm przekładni głównej, półosie

1 wał kardana umieszczono we

wspólnej misce olejowej. Stanowiło to zabezpieczenie przed przenoszeniem wstrząsów do ramy i zmniejszało działanie momentów skręcających na osie. Na tylnych pół-osiach — zamiast zwykłych kół samochodowych — osadzono zębate koła, które napędzały gumowe gąsienice. Wszystkie Irurki i gaźnik

wykonano z miedzi. Przednia szyba ochronna skjada się z trzech ruchomych części, z których każdą można było ustawić poziomo.

Dane techniczne

długość wraz z nartami 6200 mm,

szerokość 2400 mm,

wysokość 2350 mm,

długość narty 2400 mm,

rozstaw kół napina

jących gąsienice 2400 mm,

rozstaw kół przednich 2000 mm.

OPIS BUDOWY MODELU

Model samochodu nie jest trudny do wykonania, jeśli dokładnie zapoznamy się z rysunkami: zestawieniowym i pomocniczymi oraz będziemy poszczególne elementy wykonywali uważnie według wskazówek podanych w opisie.

Do pracy nad modelem niezbędne są następujące narzędzia: nożyczki do wycinania części z arkusza, dwie żyletki do wycinania małych otworków, linijka (najlepiej metalowa), pinceta, papier ścierny, tektura lub karton do podklejania niektórych sklejfek, farbki wodne, jeden z klejów, mp. „Cristal-ce-ment”, „Toxa-cement", „Her mol”, „Butapren”. Klej „Butapren” doskonale nadaje się do sklejania dużych płaszczyzn; chwyta nawet w godzinę po posmarowaniu. Natomiast tam, gdzie konieczna jest sztywność spoiny, a więc w miejscach łączenia na styk, lepsze są kleje nitrocelulozowe (szybko schnące).

Potrzebne będą nam również kawałki folii aluminiowej do wykleja-nia wnętrz reflektorów. Bezbarwny lsfkier spirytusowy lub też cellon do pokrycia wykonanego modelu.

Szkielet nadwozia (arkusz 1). Części: wręgi A, B, C, D, E, F, wzmocnienie wzdłużne wręg części I, podłoga II. Wyszczególnione części naklejamy na tekturę. We wręgach i wzmocnieniu wzdłużnym wycinamy szczeliny, dokładnie obrabiamy do linii konturowych, następnie poszczególne wręgi wklejamy do ścianki wzmocnienia wzdłużnego. Wręgę A przyklejamy za pomocą pasków z literą a. Do przygotowanego w ten sposób szkieletu przyklejamy od spodu podłogę cz. II stroną nie zadrukowaną.

Części 1, 2, 3, 4, 4a, 5. Maska silnika. W sklejce cz. I w oznaczonym miejscu naklejamy cz. 2. Następnie przyklejamy zawiasy cz. 3 oraz cz. 4. Część 5 odpowiednio wyginamy i przyklejamy do sklejek (tył maski cz. 1) oraz do wręgi 6. Cz. 4a naklejamy na styku: maska silnika — cz. 5.

Części 6, 7. Przednia dolna szyba wraz z ramą. Po wycięciu sklejki cz. 6, naklejamy ramę szyby przedniej (cz. 7). Gotowy element przyklejamy do wręgi 6 i do oznaczonego miejsca na cz. 5.

Części 8, 9. Rama górnej przedniej szyby lekko odchylonej na zewnątrz. Cz. 8 naklejamy na cz. 9, po czym całość przyklejamy do wręgi C na wyższym poziomie niż cz. 6—7.

Części 10. 11, 12, 13. 14, 15. Sklejki do oklejania szkieletu górnej partii nadwozia. Oklejamy-kadłub sklejkami wg kolejności liczbowej, wykorzystując do tego celu paski łączące posiadające te same numery z literą a. Cz. 15 naklejamy na bry-stol lub cienką tekturkę. Kształtujemy wg szkieletu, obrzeża smaru-

Rys. 1