Depresja u dzieci i mlodzieży 9 (26)

raq uin o. =

Redakcja raportu końcowego

Owocem długich konsultacji badań, porządkowania i analizy danych jest raport końcowy ^ sprawozdanie, które powinno być krótkie, jasne i zwięzłe i które jednocześnie odzwierciedli wynik procesu diagnozowania, który opisaliśmy. Choć każdy raport będzie znamionować subiektywną ocenę badacza, to nie powinno w nim zabraknąć następujących rozdziałów:

> dane personalne;

> wydarzenia życia psychicznego;

> konkretyzacja badanego problemu, z opisem jego najbardziej wyraźnych rysów patologicznych;

> przedstawienie rezultatów z przeprowadzonych prób i ob-. serwacji;

> ostateczna diagnoza psychokliniczna;

> plan i program terapii;

> czas i forma realizacji dalszego postępowania.

■ 3.3. Rodzaje depresji u dzieci i młodzieży

Na wstępie trzeba pamiętać o tym, że klasyfikacje w każdej dziedzinie nauki są zwykłymi instrumentami badacza, a ich celem jest ułatwienie pracy oraz kom trola i prezentacja jej rezultatów. Aktualnie jednak zainteresowanie klasyfikowaniem zaburzeń i chorób dziecięcych wzrasta, ponieważ klasyfikacje kliniczne

0 54

uważane są za niezbędne dla postępu naukowego — bez kryteriów, operatywnych instrumentów diagnostycznych i bez odpowiedniego systemu klasyfikacyjnego byłoby rzeczą niemożliwą zrealizować zadowalające badania, oceniać je i zestawiać wyniki o różnym pochodzeniu czy metodologii.

Należy zauważyć, iż na poważne trudności napotykamy przy systemie klasyfikacji zaburzeń psychicznych w dzieciństwie i wieku młodzieńczym.

Niedawne studia z psychopatologii, jak te profesora Domenecha i Explety, sygnalizują, że dwie klasyfikacje o największym zasięgu międzynarodowym (DSM i IDC) słabo uwzględniają różnice ekspresji symptomów uzależnionych od wieku, poświęcają niewiele miejsca zaburzeniom dziecięcym, wymagają uzupełnienia opisu i dokładnego wyznaczenia granic dla zaburzeń depresyjnych w tym wieku, nie zapewniają koordynacji między kategoriami diagnostycznymi.

□ 3.3.1. Tradycyjna klasyfikacja depresji

Rodzaje depresji zasadniczo zostały określone stosownie do przewagi jakiegoś z jej przejawów. I tak mówiło się o depresji burzliwej, depresji wyhamowanej bądź o depresji mieszanej. Kiedy indziej klasyfikowano według ciężkości zaburzeń: depresja lekka, średnia czy głęboka, [luźniej (lata 70.) wyróżniono dwie formy depresji:a?presja endogenna,, która miała pochodzenie wybitmelhologicźne, istniejąca nie-