Depresja u dzieci i mlodzieży 9 (47)

Josó Collados Zorraqulno.

Później opiszemy szczegółowo najlepsze środki farmakologiczne spośród podanej wyżej klasyfikacji

Terapia za pomocą leków (farmakoterapia)

Farmakologiczne terapie chorób psychicznych sięgają XIX wieku, lecz leczenie nowoczesnymi środkami lekami psychotropowymi zostało wprowadzone w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku Odkryto wtedy skutki antymaniakalne litu, meprobamal jako środek uspakajający, imipraminę etc.

W związku z wielowymiarowymi i złożonymi przy. czynami zaburzeń afektywnych u dziecka i nastolatka kuracja terapeutyczna przy wykorzystaniu leków wymaga większej ostrożności niż w przypadku osób dorosłych z podobnymi problemami.

> Można używać jedynie leków znanych ze swej skuteczności i bezpieczeństwa.

> Przed przystąpieniem do leczenia należy przeprowadzić™ tylko analizę kliniczno-biochemiczną pacjenta, lecz równie! uzupełnić ją badaniem EEG.

> Przepisane i stosowane leczenie wymaga częstej okresową kontroli, aby sprawdzić czas utajenia i skutki uboczne środków farmakologicznych. Dziecko lub nastolatek zwykle ich nie d> strzegataa trudności z zaobserwowaniem, zapamiętaniem i wyrażeniem swych uczuć, emoqi czy doznań fizycznych

> O formie przyjmowania leków w przypadku pacjentów małoletnich zwykło się decydować w gronie lekarza i rodzica*

Ważne jest jednak, aby w miarę dorastania sami pacjenci byli również informowani i by z nimi był konsultowany sposób przyjmowania leku. Trzeba mieć na względzie ich prefe-rencje—zwykli lepiej akceptować substancje w zawiesinach lub w drażetkach aniżeli przykre dla nich zastrzyki.

> Analizując niestosowanie się do przyjmowania przepisanych leków (bardziej u dorosłych niż u dzieci) można dojść do wniosku, że im bardziej skomplikowana będzie kuracja, tym gorsza będzie jej kontynuacja. Osiąga się natomiast lepsze wyniki, jeśli istnieje giętkość i zrozumienie ze strony terapeuty czy lekarza.

Niektóre leki antydepresyjne

Leczenie antydepresyjne w dziedzinie psychoterapii i farmakoterapii psychiatrycznej, w opinii wielu specjalistów, osiągnęło znaczące postępy w ostatnich czasach. Od początku lat pięćdziesiątych stosowano w odniesieniu do dorosłych leki antydepresyjne z grupy inhibitorów monoominooksy dozy (IMAO), takie, jak Iproniazyd i Fenelcina. Wkrótce potem, jako leki antydepresyjne dla dzieci i młodzieży, pojawiły się ontydepresonty trójcy-kliczne (ADT) — najbardziej znane i uznane w psychiatrii dziecięcej. Zasadniczym i najczęściej przepisywanym lekarstwem była Imipramina (Toffanil).

Nową grupą leków antydepresyjnych była grupa leków nie-trójcyklicznych, wśród których wyróżnimy fiu-oksetynę (blokuje wychwyt serotoniny), połączenie litu i leków trójcyklicznych, oraz IMAO. Wszystkie te leki

930