DSC00221 (27)

Moi w\hitn\ poprzednik /askurhił sohic nieskończoną wdzięczność publiczności

b\ł dla mej wyiehnicnicm. jak oa/a dla wędrowca na pustyni. Jego dzieło !C'li w ogóle zaskakiwało, to t\lko w sposób łagodny i przyjemny, poprzez

sw i czając) kontrast. który jego wyważona maniera tworzyła dla ekspresyjnego hib pełnego zawiłości stylu. wypracowywanego przez ówczesną literaturę. Wyd_a.

wać się mogło, ze łatwość, jasność i prostota powróciły znowu na ziemię - a te boginie podobają się większości Natychmiast tez przypadł wszystkim do gustu ten ję^k. który można było smakować, nie zastanawiając się nad nim wiele uwod. cy pozorną naturalno^, ią. którego przejrzystość pozwalała czasemprze-śwityw ać jakiejś myśli ukrytej. ale me niezrozumiałej, przeciwnie, zawsze bardzo czytelnej i pokrzepiającej ł‘o mistrzowsku potrafił jedynie muskać najgłębsze idee i najbardziej zaw iłe problemy Nic ma w jego dziele mc. co za trzymałoby nasze spojrzenie, chyba ze ten cudowm brak jakiegokolwiek oporu¹⁰.

Trudno chyba gęściej usiać tekst przykrymi aluzjami i sugestia-mi. Dzieło France a jest u nim określane jako ..łagodne”, „przy. jemne”. ..odświeżające’ . ..wyważone”. „pełne prostoty”, a więc epitetami, których kryty ka liier.uk i nie uznaje za pochlebne. Co

gorszą

- i to jest najcięższy cios d/teło I rance a powinno się po

wszystkim

stu, gdyż wszelkie idee są w mm zaledwie ..muśnięte ’. Tę ostatnią pochwalę Yalery rozwija dalej:

Cóż może być wspanialszego mz to rozkoszne -tmlzrnie zrozumiałości,dzięki któremu mamy poczucie, zc stajemy się *r» >. a. na K*catsi lx^-z najmniejsze go wysiłku. że oddajemy się przyjcmiKiści bez ocipu ma. zc rozumiemy, nie wy-siłając uwagi, że podziwiamy spektakl, nic /.ipl.um vzv za ('•ilct.

Błogosławieni pisarze, którzy zdejmują z nas >. czar my--lenia. którzy lekko i od niechcenia tkają migotliwą zasłonę przy ■-t.ini.ij.jt., «. .ile skomplikowanie świata .

Tekst Valery’ego w istocie nic jest wię«. hołdem, lecz zbiorem impertynencji. A wydaje się tym hardziej okrutny i niesprawiedliwy, żc jest bardzo niekonkretny, jak gdyby pisarz chciał wywołać wrażenie, iż nie zm/ył się do przeczytania książek France^ - byłoby to bowiem wbrew opinii, jaką ma na ich temat Nie tylko nic pada w całej mowic ani jeden konkretny tytuł, lecz także rozważania te w żadnym momencie nic stają się bardziej ^{1 2}

rzeczowe i nic pojawia się nawet aluzja do jakiejkolwiek książki France’a.

Co więcej, Valery ani razu nie wymienia nazwiska tego, którego fotel w Akademii zamierza zająć. Mówi o nim, używając skomplikowanych omówień lub sugeruje, o kogo chodzi, posługując się grą homonimów, na przykład wspomina, że taki pisarz „mógłby zaistnieć tylko we Francji, od której wziął nawet nazwisko”³.

Usilne zabiegi Valery’ego, by nie powstał nawet cień podejrzenia, że mógł czytać cokolwiek France a, nie pozostają zapewne bez związku z głównym zarzutem, jaki wysuwał on pod adresem swojego poprzednika - Anatole France za dużo czytał. Valćry nazywa go „nieumiarkowanym czytaezem "¹' (co w jego ustach brzmi jak obelga) i twierdzi, że bvl to człowiek, który -w przeciwieństwie do swego następcy w Akademii - zabłąkał się pośród książek:

Doprawdy, Panowie, nic wiem, jak można zachować odwagę w sercu na myśl o wielkiej obfitości piśmiennictw a, którego wciąż przybywa na całym święcie. Cóż jest dla umysłu ludzkiego bardziej zawrotne, cóż bardziej onieśmielające niż widok pokrytych miedzią i złotem ścian wielkiej biblioteki, cóż może być straszliwszego mz mysi o tych /w.tłach usypanych z tomów, o t\ch mieliznach wytworów ludzkiego ducha naw trstwlajacych się wzdluz brzegów rzeki, o t\ch milionach woluminów i bios/ui przycumowanych nad brzegami Sekwany, o tych intelektualnych odpadaih roi cuconych przez nurt czasu. któr\ nieustannie oczyszcza sic z nich i z naszych mvsli^łV

W wyniku tego n;ul nu to u lektur 1 rance utracił oryginalność.

# w c

To właśnie, zdaniem \.dery ego, jest największe zagrożenie, takie niesie ze sobą dla pism/a e.Manie - czynność ta zmusza go do podporządkowania się innym:

Panowie, w waszym uczonym i wyr.thnow.inym koledze ta mnogość i obfitość mc budziła żadnego niepokoju IM naprawdę silny i mc musiał unikać czytania, by uchronić się przed mdłościami i stalystyc* n\m zawrotem Nkt crut s ę

^: Tamże, ł 722.

Tamże.

¹² Tamże. s. 72^

¹³ Tamże, s 727

¹⁴ Tamże, s 730

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Slajd43 (27) Krążenie wrotne poprzez żyłę wrotną wątrobową Vena portae hep Żyła główna dolna Vena ca
27 nerw,przekrój poprzeczny (?rwiony hematoksyliną i eozynąą) 0 #27;1000x • - « WARSZAWSKI UNIWE
dziedzina: nauki chemiczne dyscyplina: chemia Posiedzenie odbyło się w dniu 27.03.2015 Poprzedni tem
Obraz5 (27) STAW ŻEBROWO-POPRZECZNY Powierzchnie stawowe Na guzku żebra oraz powierzchnia stawowa n
71313 star266199 Układ kierowniczy 199 Rys. 11-27. Drążek kierowniczy poprzeczny 1 — rura drążka, 2
DSC00200 (27) PRZĘSŁO SKRAJNE =3.838 kNm 5*1.0 jrh d=0,10-0,032=0,068 - obliczenie współczynnika Aq:
DSC00210 (27) * Drukuj * Poczta e-marl Nagraj * Otwórz * 90-7D9Sm.5* Hf® ***** WW# Ptuja
DSC00211 (27) 00 podpory doprowadzono 3 116 Aa * 6,03 cm5 gdzie: p, U -4el % i o,0
DSC00212 (27) Minimalny stopień zbrojenia strzemionami 0,00,5 P §
DSC00213 (27) powierzchnię zbrojenia As,** przyjęto z uwagi na minimalny przekrój zbrojenia podłużne
DSC00216 (27) w 0,24434 i 0,000698*** 17&cnt Przyjęto: 5016 o przekroju 10,05 [cm2] >7,0 &nbs
DSC00217 (27) pimun^moj-i pmmfom I lAMi/noMci^ IWce aśĘl/zyroiw • mhn Restami 123
DSC00220 (27) zny światła spolaryzowanego w prawo. Ze względu na pojawienie się wolnych grup hydroks
DSC00222 (27) Wyródsa* tacy typy hiitolo
DSC00230 (27) X.>o4 . VV ^ C~.- “ *? is, et »%LjŁ *•0 WŁoTtSSo ^ ^) ^oool ^9
DSC00235 (27) L = nh = n—, -n gdzie n — stała Plancka, n = 1, 2,3,... — liczba kwantowa. Proton i el
DSC00277 (27) m TO ue- ic mRd ^ afcd^x^eff,lim ^d*. Ryi 4.10. Układ sił w przekroju mimośrodowo ścis

więcej podobnych podstron