DSC00846

SZWEDZKI KURS PODSTAWOWY

ska (oficjalnie: skali) + bezokolicznik: Jag ska studera.

Zamierzam się uczyć, (zamiar)

tanker + bezokolicznik:

Jag tanker studera.

Zamierzam się uczyć, (zamiar, plan, rozważanie możliwości)

czas teraźniejszy:

Jag &ker till Stockholm nasta vecka. Jadę do Sztokholmu w przyszłym tygodniu.

♦

■ Liczby i rodzaje

W języku szwedzkim istnieją dwa rodzaje gramatyczne: ogólny - utrum -(męsko-żeński) i nijaki neutrum. W zależności od rodzaju, rzeczowniki posiadają (w formie nieokreślonej - wolnostojący) rodzajnik en lub ett. W formie określonej rzeczowników rodzajnik występuje w formie końcówki, odpowiednio -en lub -et. Liczba mnoga powstaje w oparciu o jedną z pięciu deklinacji (końcówki -or, -ar, -er, -en lub brak końcówki). W języku szwedzkim, w przeciwieństwie do polskiego, zachowały się tylko dwa przypadki: mianownik (forma podstawowa) i dopełniacz, który tworzony jest przez dodanie końcówki -s.

Akcent zdaniowy w języku szwedzkim charakteryzuje się melodyjnością. Pod względem wymowy język szwedzki różni się w znacznym stopniu od języka polskiego. Występują tu przede wszystkim długie i krótkie samogłoski, a także spółgłoski o charakterystycznym brzmieniu. Wymowa niektórych spółgłosek zmienia się, jeśli następują po nich samogłoski e, i, y, a lub ó.

www.iezykiobce.pl

11