DSC07236

li*W0 s. 8) społeczność stanowi podstawę do tworze-W Komanami. Każda społeczność terapeutyczna °>Q77 5 8-15) charakteryzuje się: ułuriinóną charyzmatycznego przywódcy, który wyznacza styl życia ■»nez swoją działalność zdobywa autorytet grupy,

członkowie społeczności współdziałają w określeniu zasad i norm re-Iłujących ich życie, a następnie przestrzegają ich, dzięki czemu rozwi-L się osobowościowe i społecznie,

| warunki wyleczenia i rozwoju tkwią w jednostce, a konkretniej -I w konier^nocoi otwarcia się ze swoimi uczuciami i postawami, za które J ponosi się pełną odpowiedzialność. Społeczność stwarza jedynie warunki do „otwarcia się“ i ponoszenia odpowiedzialności,

- każdy członek społeczności pełni określoną rolę wewnątrz społeczności i wykonuje określoną pracę,

- każdy członek społeczności ma prawo do popełniania błędów. Dopiero gdy je dostrzeże, zobaczy własne braki, dozna zawodów i rozczarowań oraz ujawni je wobec innych członków społeczności, ma możliwość podjęcia poszukiwania swoich ideałów i naprawienia błędów,

- naruszenie ustalonych zasad i norm winno być karane szybko i skutecznie, gdyż chroni i wzmacnia społeczność,

- przynależność do społeczności wymusza zaangażowanie się we wzajemne relacje pomiędzy poszczególnymi jej członkami, to zaś oznacza nadzieję na zbudowanie przyjaźni i miłości.

„Społeczność terapeutyczna daje możliwość życia w środowisku wolnym od narkotyków, a samo przebywanie w nim jest już terapią” (Kooy-man 2002, s. 65; por. też Rogala- Obłękowska 2002, s. 34-35). Aktywne uczestnictwo podopiecznego we własnej terapii, terapii innych oraz współpraca z personelem - wychowawcami stwarza możliwość nauczenia się efektywnego funkcjonowania w rolach społecznych, zaspokajania swoich potrzeb wynikających z procesu terapeutycznego, a także współdecydowania o formach ich zaspokajania (Jones 1981, s. 215-217). Osoba przebywająca w ośrodku, uczestnicząca w procesie terapii ma możliwość aktywnego uczenia się rozwiązywania sytuacji stresowych i kryzysowych w inny sposób niż poprzez używanie narkotyków.

Zdaniem J. Rogali-Obłękowskiej (2002, s. 28) stworzenie warunków do pełnej samorządności spowodowało, że w ośrodku praktycznie nie istnieje „drugie życie”. J. Siczek podkreśla, że społeczność terapeutyczna ośrodka jest środowiskiem, „gdzie po raz pierwszy od wielu lat (a nierzadko w ogóle po raz pierwszy w życiu) osoba uzależniona znajduje oparcie, więź emocjonalną i społeczną, której tak bardzo brakowało jej » latach narkotycznej drogi przez życie. Społeczność ofiarowuje swoją

pomoc w zrozumieniu nowych norm i słabości wobec nich, ale I vWnież możliwość dostrzeżenia własnych zalet i walorów, rozbudzenia i anócji i aspiracji, prowadzących do życia bez narkotyków" (Siczek 1994, | a. 53)- M. Wojciechowski stwierdza, że „zasadniczym celem terapii jest ■budowa konstruktywnego, społecznie akceptowanego systemu wartości, ■który byłby w stanie wyznaczyć życiowe cele i zainteresowania, albo też 1 rekonstrukcja (odbudowa) owych wartości, celów i zainteresowań. I)ru-f gim, równoległym celem terapii jest kształcenie konstruktywnych umie* i jętności służących zwiększeniu samodzielności w zaspokajaniu własnych | potrzeb. Cele te realizowane są poprzez odpowiedni system wymagań za*

' równo bezpośrednitjjfi, indywidualnych, jak też zawartych w systemie ! norm społeczność terapeutycznej. Egzekwowanie wymagań opiera się z kolei na określonym systemie wzmocnień: pozytywnych i negatywnych. Równoległym;nurtem oddziaływań jest wszechstronny trening umiejętności, obejmujący różne sfery życia, głównie samoobsługę i kontakty in-terpersonalne” (Wojciechowski 1993, s. 91).

Oddziaływania terapeutyczne prowadzone są zarówno w trakcie psychoterapii indywidualnej, jak i grupowej. Psychoterapia grupowa koncentruje się wokół spotkań wszystkich osób przebywających w ośrodku (spotkania te nazywane są społecznościami). M. Kooyman (2002, s. 84-85) do systemu norm obowiązujących podczas sesji spotkaniowej społeczności zalicza m.in. branie aktywnego udziału w spotkaniu, upublicznianie własnego życia, mówienie prawdy, mówienie tego, co się czuje, i czucie tego, co się mówi, zaczynanie od „tu i teraz”, szukanie konfrontacji, niezwracanie uwagi na język, stosowanie porównań, okazywanie zainteresowania, korzystanie z poczucia humoru, opowiadanie własnej historii, kierowanie się do całej grupy, robienie tego, czego się boimy robić - działanie tak, jak

521

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
METODOLOGIA BADAŃpraca naukowa - charakterystyka (3) Prace promocyjne stanowią podstawę do ubiegania
177 Badania wszechświata. Stanowczą podstawę do dokładnych obliczań położenia księżyca na niebie
PICT6414 nych pochodzących z populacji całkowitej i stanowiący podstawę do dokonana uogólnienia nazy
(Dz. U. nr 65, poz. 595 ze zm.) i stanowiącym podstawę do ubiegania się o stopień naukowy doktora ha
10. Ww. dokumentacja stanowi podstawę do zaliczenia praktyki i wystawienia oceny przez kierownika pr
12806150?0980009331037523468792569713945 n Stopa amortyzacji procent od wartości początkowej środka
img159 (2) Tak sformułowane cele stanowią podstawę do określenia przyporządkowanych im celów szczegó
4.7.    Czasowa nieobecność kursanta na zajęciach nie stanowi podstawy do
poz13 liii m Poprawnie sformułowana umowa stanowi podstawę do przystąpienia do przetargu na
SUMA UBEZPIECZENIOWA: 1.    stanowi podstawę do obliczenia składki ubezpieczeniowej,
zrealizowanie tych zadań nie może stanowić podstawy do żądania przez podatników zwrotu pobranych pod
ustalana na dzień 1 stycznia danego roku podatkowego stanowiącą podstawę do określania odpisów
magisterskich stanowi podstawę do otwarcia praktyki prywatnej (gabinety logopedyczne i

więcej podobnych podstron