DSC08668 (3)

do swego ,jV\ Takim poetą jest Bayron, Jan Jakub kiewia Ich poezja subiektów a; ich kształty m coraz bardziej oddalaj*) się od statuy, od posągu i _ro, 1 °Cj przed obliczem naszym, jak duchy na chwilę jawiące * postaci, jak niknące cienie. Wszystko u nich zmierza muzykalności. Muzyka służy ich fantazji, tak iak r ^lo,1u 1

» " I P ll * *' (j«i

murowe poetyckiemu służą realizmowi. Muzykalne j_esl 7 uy poetów filozofujących, dumających. — Krytyka filozofic7n, Ni

i%L

- li

:M J! m

Ł g;

FF

taka jest treść czwartej _t^joncT ^ |_akżc rozerwanie świętych związków,

także, jak w Marii, zgwał-

oznaczyć, jaki zachodzi stosunek w systemie poetyckiej |jt_er dzy tym realizmem i idealizmem, między

mu

HH

ścią i snycerstwem, między śpiewem i foremną 1 cią,.kształtem — tymi ostatecznymi kończynami poef°^S|^ świata. Wszystko to widzieć trzeba z punktu optycznego f 1 i z tego punktu wykreślać linie architektoniki poetyckie I

o w.

m

Podróżni opisują napowietrzne omamienia w Egipcie i naH

libijskiej. Sławne są te fenomena! Bywa nieraz w Egipcie, że_2lj

i ku wieczorowi za wzniesieniem się lub zajściem słońca dalekie?

szczyzny, wiejskie osady, cały krajobraz naokoło inny kształt, |J

li zwykle, przybiera. Okolica wydaje się natenczas jak obszerne je^

ro - wioski zdają się być wyspami. Płyn śklany, przezroczysty

kres oblewa, gdzie się rzeczy ziemskie dwoją, troją. Po kilka g

trwa to jawisko.¹²² - Czyż duch ludzki na swoim widokresie, w%

im powietrzokręgu, takich widzeń nie miewa? Czyż w tej opi^

fantazji nie postrzegamy niekiedy tego wszystkiego, co się kolo

nas dzieje w naturze, w społeczności? A poeta liryk, melancholijny

rozmyslacz, filozof czyż nie mami nas, nie zachwyca tą czarodziejską,

napowietrzną, albo gdy wzrok swój obróci w przeciwległą stronę, to

¹ P°^dz,einną władzą fantazji naszego ducha? Znam takiego poetę, ro-

^wsz^^sc^ Obiegnę jego powieść, smutniejszą jeszcze

^roz(k*^craW duszę niżeli Maria Malczewskiego

dzieci ^^¹⁰ ^^a^^{0, na} fel ⁿ*^{c n}*^e ^leży. Pustelnik, ksiądz,

$nv pipu, ⁰j⁰^ ⁰I^S0^^, autor poruczył główne role. Niepo®

i«MoS, , ^{na wic}i^skim ustroniu

jednak sielanka Pmu;    ____

można by j_{e Z}|_oi. ‘ ^0ZD,erawszy rozrzucone ułamki tego utworu,

namiełmj . ^ eałosc dość naturalna nrnstn Młnrtaipnipr tk

iSs

^Zna< ^ietrznica, bo k • ^lma8^łnacM piękna kobieta, lecz j§

^przenos^c nad    M ^r^kę oddała, blask ’ i

■iii kochanki: w    Ul

miei

w końcu rozpacz, samobójstw

Kiać się uczy.^tt H dalej.