DSCN1705

Literatura:

Cooley C.H., 1922, Humań Naturę and ilu • ciał Order, Scribner, New York.

Cooley C.H., Angcll R.C., Carr L.J., 1933 , troduciory Sociology, Charles Schbńa-Sons, New York.

Hałas E., 1994, Obywatelska socjologia Sóa Chicagowskiej, KUL, Lublin.

Grupa społeczna, pewna liczba osób charakteryzująca się obiektywną, zewnętrz, nie postrzegalną wspólnotą pewnego ty* (np. wspólnotą krwi, wspólnotą terytorium wspólnotą ideologii czy też wspólnotą «. lu), strukturą i organizacją wewnętrzną, podobieństwem uczestników pod względem istotnej cechy (cech) związanej z udziałem w grupie oraz świadomością przynależności do grupy i jednocześnie świadomością odrębności od innych grup (świadomością „my”).

Grupa społeczna stanowi system społeczny o znacznym stopniu złożoności i jako system zawiera w sobie elementy prostsze: działania społeczne, pozycje, role, stosunki i osobowości społeczne. Pamiętać należy, że grupa, zgodnie z zasadą emer-gentyzmu, jest z jednej strony całością jakościowo odmienną od sumy swych elementów, z drugiej strony, elementów grup) nie można pojmować tylko jako części większej całości. Względna izolacja grupy jako systemu wynika z jej struktury, tj. „wszystkich związków, które łączą elementy systemu w sposób, w jaki żaden z nich nie jest połączony z jakimkolwiek przedmiotem zewnętrznym” [F. Znaniecki 1934, s. 16]. Warunkiem istnienia struktury grupowej jest wspólnie uznawana zasada odrębności, którą kierując się uczestnicy grupy świadomie podzielają doświadczenia i czynności innych uczestników, wyłączając z udziału nie-członków.

Podobieństwo uczestników grupy jest rezultatem dwóch okoliczności. Po pierwsze, czynników selekcji i doboru operujących w procesie rekrutacji do grupy. Po drugie, wykonywania powtarzających się czynności w grupie, co urabia także wła-