DSCN6200 (Kopiowanie)

184 Biologia - repetytorium dla kandydatów na akademie medyczne

oddając lam dwa protony, podczas gdy elektrony przekazane zostają na cząsteczkę cyt Ochronili f. Stąd wędrują do molekuły białka o nazwicplastocyianina (zawiera miedź), które kieruje je ku kolejnemu kompleksowi aktywnemu fotochemicznie, związanemu z chlorofilem P-700. Pobudzenie układu antenowego pr/cz światło powoduje wzbudzenie cząsteczki P-700 i ponowną wędrówkę elektronów ku zewnętrznej powierzchni błony. Zostają tu odebrane przez białko związane z kompleksem żclazowo-siarkowym (FcS) i przekazane następnemu przekaźnikowi, ferrodoksynie. Z ferrodoksyny przechodzą na reyn-rekę FAD. który redukuje się wówczas do FADH-. pobierając dwa protony ze środowiska zewnętrznego. Wreszcie zarówno protony, jak i elektrony pobrane zostają z FADH, przez fcfĄOR który w ten sposób redukuje się do NADPH+H^-. W wyniku wędrówki pary elektronów powstaje zatem i-rytir*-* nynylMlcowanenn fosforanu dinuklcotydu nikotynoamido-adeninowęgo (NADPH+H) na zewnątrz oraz cztery protony we wnętrzu grana. Błona gran jest przepuszczalna dla jonów chlorkowych o ładunku ujemnym. Powoduje to wyrównanie ładunku elektrycznego po obu stronach błony, natomiast środowisko wnętrza organeli staje się silnie kwaśne (pH ok. 4,0), gromadząc kwas solny; różnica pH między obydwiema stronami błony sięga 3,5 jednostki. Protony - dążąc do wyrównania stężeń - przepływają przez cząsteczkę ATP-azy i „ładują cząsteczki ADP do ATP, przy czym jedna molekuła ATP powstaje przy przepływie 3 jonów H \

Jako bilans wędrówki pary elektronów w łańcuchu fotosyntctycznym wzbudzonym przez światło powstają zatem na zewnątrz błony tylakoidów: jedna cząsteczka NADPH+H^- oraz cząsteczka ATP (a nawet nieco więcej, bo z wędrówki 3 par elektronów mamy: 3 x 4 = 12 H^-; 12:3 = 4 ATP). Związki te - ujmowane niegdyś wspólnym określeniem „siły asymilacyjnej” - są konieczne do drugiego, tzw. ciemnego etanu fotosyntezy, w którym powstaną węglowodany. Proces ten zachodzi na zewnątrz błony tylakoidów (co jest zrozumiałe - we wnętrzu, gdzie pH bywa bardzo kwasowe, większość enzymów tego etapu, czyli tzw. cyklu Calyina. nie mogłaby katalizować reakcji), a więc w stromic chloroplastów. Drugim, niejako ubocznym, dla komórki roślinnej produktem fotosyntezy jest tlen, który dyfunduje z wnętrza tylakoidów do atmosfery, umożliwiając oddychanie tlenowe.

Przedstawiony powyżej cykl reakcji, określany mianem fotofosforvlacii niecyklicznej, zachodzi w chloroplastach komórek eukariotycznych i doprowadza m.in. do rozbicia cząsteczek wody i powstania cząsteczek tlenu.

Fotofosforylacja niecykliczna jest to ten etap fotosyntezy, który stanowi źródło

tlenu atmosferycznego

Zaobserwowano także w przyrodzie zjawisko fołofosforylacj i cyklicznej, w której elektron wybity z cząsteczki chlorofilu powraca do niej; w procesie tym nie zachodzi fotoliza wody (ryc. 5-23). Fotofosforylacja cykliczna ma miejsce przede wszystkim w organizmach bakterii fotosyntetyzujących W chloroplastach komórek roślinnych zachodzi najprawdopodobniej wyłącznie w warunkach skrajnie niekorzystnych.

5.2 J. Fotofosforylacja u sinic i bakterii

Organizmy fototroficzne należące do Procaryota - bakterie fotosyntetyzujące i sinice - nie mają chloroplastów. Funkcję tych oiganeli pełnią u nich proste twory błoniaste, zwane chromatufotami liihtylakoidami Akumulacja protonów następuje we wnętrzu chromatoforów.

U sinic zarówno substraty, jak i produkty procesu fotofosforylacji pozostają te same. co w komórkach eukariotycznych fotoautotrofów (roślin i glonów).

Natomiast u bakterii sprawa ta przedstawia się inaczej. Jak pamiętamy, bakterie posiadają nieco odmiennej budowy barwnik zielony, tzw. baklcriwłllfltaffl. występujący w postaci kilku związfcóu

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
DSCN6200 (Kopiowanie) 184 Biologia - rrpetylorium dla kandydatów na akademie medyczn* 184 Biologia -843/2447
DSCN6207 (Kopiowanie) 190 Biologia - repetytorium dla kandydatów na akademie medyarm 190 Biologia -
DSCN6207 (Kopiowanie) 190 Biologia - repetytorium dla kandydatów na akademie medyezne 5.3.2. Cykl Kr

więcej podobnych podstron