DSCN9540

LTOYKl I _1NNj3

>0

Patrz, jak smutna, jaka blada, Patrzaj, jak bliska skonania, Listek po listku opada I do ziemi głowę skłania.

Pod dąbrową, na dolinie Widna z dala chatka biała;

Przy niej Dniepr szumiący płynie, Nad nią brzoza wybujała,

I księżyca światłość blada Na samotną chatkę pada;

To się srebrną mgłą zasłoni,

To się kryje za obłoki,

Igra w bystrej Dniepru toni Lub wśrzód cichej lskni zatoki.

Siedzi Hanka na kamieniu,

Sercem jej przeczucie miota,

Lica blade — a w spojrzeniu Niespokojność i tęsknota.

Znika Runko ukochany,

Coraz słabszy tętent dzwoni; Zniknął i tylko po błoni Gęste snują się tumany.

Smutna chwila rozłączenia,

Smutna Hanki młodej dola,

Wzrok jej tylko i westchnienia Na samotne lecą pola.

Hanko! słońce szczęścia znika I na niebie, i w twej duszy, Smutek serce twe przenika,

Ach! któż twoje łzy osuszy?

Znikły w sercu szczęścia ślady, Lecz widać jeszcze nadzieję,

Choć jej promień tak jaśnieje,

Taki drżący — taki blady,

Tak słabo błyszczy dokoła,

Jak nieśmiały blask księżyca,

Co ciemne niebo oświeca,

Lecz go rozjaśnić nie zdoła.

Hanko! Hanko! wstań z kamienia, Słuchaj — czy to szum tej rzeki? Czyli ludu gwar daleki?

Lub odległych rot tętnienia?

Gęsta mgła okrywa błonie,

Księżyc w krwawym kurzu ginie; Słuchaj, słuchaj, tam w dolinie Coraz mocniej chrzęszczą bronie...

Spojrzy Hanka nieszczęśliwa.

I spojrzała — cała zbladła,

Do swej chatki drżąca wpadła,

Ojca, matki z trwogą wzywa. — Coraz bardziej rośnie wrzawa. Głośne „Allach" grzmi po błoni;

I już dzicz Tatarów krwawa Leci z wrzaskiem, z rżeniem koni. Dzika w sercach ich uciecha,

Przez wyparte lecą wrota,

Zewsząd Tatar ogień miota,

Płonie chaty niska strzecha. —

Ledwie błysnął świt na niebie, Już po stepach, już po błoniu Leci Ruńko na swym koniu, Hanko! Hanko! to do ciebie. Prędzej od dnieprowej wody Spieszy wrony koń wesoło;

Słowacki, Dzieła I — >

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
7 (3) Dary świętego Mikołaja (Na mel. - „Wszystkie nasze dzienne...") Dobry święty Mikołaju Pa
kiedy pracujesz dla ludzi ze swojej dolnej linii". Miłego posiłku i patrz, jak twój biznes się
DSC00631 pisał w wierszu Mogiła Ordona (która znajduje się na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie): Pat
Obraz (236) pisał w wierszu Mogiła Ordona (która znajduje się na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie):
nuty0001 Życie przemija Sopraoo harm. M. Michalik l.Po--patrz    jak szybko mija
Sto pomysłów na sztukę (88) A teraz patrz, jak twoje wzory zaczynają się poruszać i łączyć ze s
DSCN8208 (2) LXXXVI CZ U: ISTNA URYKA — nie to pyszne: Patrz na dół [...] To ziemia! Patrz, jak nad
DSCN9569 LIRYKI I INNE WIERSZE Jak od młodych moich lat Ja polecę lotem w świat. Dalej, łodzi! ARAB
Matematyka stosowana: Ej, jesteś dobry z matmy nie? To patrz... jak pokroję ciasto na 3 części

więcej podobnych podstron