ebook Typy Broni i Uzbrojenia8 Samolot bombowy Vickers Wellington Page

Prcód samolotu Wellington IC BH*T s dywizjonu 300. Dobrzo widoczno sq otwarto drzwi komory bombo-woj i drabinka wo włazie wejściowym załogi

Samolot

bombowy

N/ICKERS WELLINGTON

W historii działań lotniczych II wojny światowej, poczesne miejsce zajmuje angielski samolot bombowy Vickers Wellington. Brat on udział w operacjach bojowych lotnictwa bombowego w latach 1939-1943 oraz w „Bitwie o Atlantyk". Znaczny wkład w działania lotnictwa bombowego i obrony wybrzeża wniosły także załogi latajqce na tym typie samolotu w ramach Polskich Sił Powietrznych od 1940 do 1945 r. Polacy wykonali na samolotach V/c-kers Wellington około 8000 lotów bojowych, w których zrzucono ponad 7000 ton bomb i min.

Akcje te okupione zostały stratą ponad 130 samolotów i około 900 członków załóg.

HISTORIA ROZWOJU SAMOLOTU

■ oczątek rozwoju samolotu Vickers Wellington sięga października 1932 roku, kiedy to Ministerstwo Lotnictwa przedstawiło wymagania techniczne na średni samolot bombowy oznaczone symbolem B.9/32. Wymagania te były następujące: konstrukcja miała odpowiadać ustalonym w ramach Rozbrojeniowej Konwencji Genewskiej limitom masowym dla tej kategorii samolotów (masa własna poniżej 3000 kg), samolot powinien być napędzany dwoma silnikami Bristol Mercury VI S2 lub Rolls-Royce Coshawk, osiągi samolotu zaś powinny być lepsze od osiąganych przez samoloty tej klasy używane przez RAF, to jest mieć udźwig 450 kg i zasięg 1200 km. Wymagania techniczne B.9/32 przedstawione zostały czołowym wytwórniom lotniczym w Anglii, jednak podjęto je tylko w dwu zakładach — Handley Page i Vickers, które przedstawiły projekty wstępne, zaakceptowane 29 maja 1933 r.

W zakładach Vickers prace konstrukcyjne

podjął zespół konstrukcyjny kierowany przez Rexa K. Pearsona i Barnesa Wallisa. Postanowili oni wykorzystać przy budowie nowego samolotu doświadczenia zdobyte podczas budowy lekkiego samolotu bombowego Vickers Wellesley, charakteryzującego się zastosowaniem konstrukcji geodetycznej. Konstrukcja ta polegała na zastosowaniu kratownicy przestrzennej utworzonej przez pręty gięte na powierzchni zamkniętej po liniach najkrótszych, łączących punkty leżące na tej powierzchni. Taka konstrukcja pozwalała na osiągnięcie dużej wytrzymałości przy stosunkowo małej masie własnej. Zalety takiej konstrukcji w pełni potwierdziły się podczas II wojny światowej. We wrześniu 1933 r. Ministerstwo Lotnictwa wyraziło życzenie, aby do napędu projektowanego samolotu wykorzystać jedynie silnik Rolls-Royce Goshawk. Spowodowało to nieznaczne opóźnienie w pracach projektowych, lecz już w październiku 1933 r. zakłady Vickers przedstawiły do akceptacji projekt dwusilnikowego samolotu bombowego w u-kładzie średniopłata, z wciąganym podwoziem, o udźwigu 2041 kg i zasięgu 4500 km. Ofi-