hlp miłość 6
108 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU
A nie miej, moja namilejsza, w tych słowach rospaczy, ale temu za pewne wierzyć raczy, a proszę, t[y] n[amilejsza], pokornie,
55 racz to wszytko przyjąć wdzięcznie ode mnie.
A zatym cię poruczam Onemu, co służy wszytek świat Jemu, i po wtóry kroć poruczam cię Panu Bogu, który wstał trzeciego dnia z grobu.
60 Imienia, miła, swego
nie wypisuję dla podejrzenia ludzkie[go], bo dziś, co młodzi ludzie baczą, na to i wrony kraczą.
I ty, mej miłej co ten list będziesz czcił,
65 aby ode mnie mą miłą obłapił i pozdrowił; a gdyby mię wiernie a stale miłowała, daj to, Boże, aby w tym długo trwała!
A jeślim ja tobie mił,
chcę, aby ten list na cię zawżdy patrzył,
70 a póki się nie zedrą słowa lista tego,
poty ty, ma namiłsza, nie wynidziesz [z] serca mego!
Amen.
w. 52 nie miej [...] w tych słowach rospaczy — nie wątp w te słowa, w. 53 za pewne — zdecydowanie; raczy — racz. w. 55 wdzięcznie — mile, życzliwie.
w. 56 zatym — następnie; poruczać — polecać, w rkps.: poruczą. w. 57 wszytek — wszystek, cały.
w. 61 dla podejrzenia — ze względu na podejrzenie, domysły, w. 62 baczyć — tu: zamyślać, mieć na myśli, albo: spostrzegać, zauważać.
w. 63 na to i wrony kraczą — przysłowie: wszyscy o tym wiedzą, w. 64 mej milej — w rkps.: moy myły; czcić {czyść) — czytać, w. 65 obłapić — uściskać.
w. 66 wiernie — prawdziwie, szczerze; stale — wiernie.
w. 68 mil — miły.
w. 69 zawżdy — zawsze.
w. 70 71 póki... poty — dopóki... dopóty.
w. 71 wynidziesz (wy nić) — wyjdziesz.
VI. EKSPLICITY I MARGINALIA
Na kartach wielu kodeksów średniowiecznych pozostawili kopiści drobne wierszyki w formie uwag marginesowych bądź formuł kończących zapis danego tekstu. Większość zebranych tu przykładów zamieścił uprzednio S. Vrtel-Wierczyński [w:] Średniowieczna poezja polska świecka, wyd. 3, 1952 (transkryp.).
[EXPLICIT HOC TOTUM]
Zanotowany już w r. 1415 w rękopisie zawierającym homilie (J. Lelewel, Bibliograficznych ksiąg dwoje, t. II, Wilno 1826, s. 56) dystych [Dum bibo piwo] nieco poszerzony znalazł się także w 1448 r. w eksplicicie wieńczącym dzieło Flawiusza Wegecjusza Renata Epi-thoma institutorum rei militaris (Biblioteka Narodowa w Warszawie, rkps nr 5636 II, k. 120). Transliterację i transkrypcję tekstu ogłosili W. Wydra, W. R. Rzepka, Chrestomatia staropolska (wyd. 2, 1995) i na ich przekazie opiera się niniejsza transkrypcja.
Explicit hoc to tum, Infunde, da mihi potum; Dum bibo piwo,
Stat mihi kolano krzywo.
[EXPLICIT HOC TOTUM]
w. 1—4 Kończy się to wszystko, Nalej, daj mi trunku; Gdy piję piwo,
Stoi mi kolano krzywo.
15*
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
hlp miłość 1 98 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU Memu koni owsa. OHSA Mnisz-li ty, p
hlp miłość 2 100 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU skich w XV w. Mogą one stanowić urywki większych cał
hlp miłość 3 102 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU w starych drukach i rękopisach Biblioteki Kórnickiej
hlp miłość 4 104 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU Szukajęcy sobie miłej — 5 Nie nalazłem aliż ninie. N
hlp miłość 5 106 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU Przy tym, namilsza, nawiedzam zdrowie twoje, 10 a to
hlp miłość 96 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU ,,Jezu, smiłuj się” — śpiewajmy, K Maryj ej się uciekaj
P1260139 O S OM 211. Poznań. Katedra. Rekonstrukcja programu po rozbudowie w początlcu XV wieku. a n
Historia Od początków XX wieku nie traktowano stosunków międzynarodowych jako odrębnej dziedziny, al
Obraz (553) 134 Poezja polska XIV - XV wieku cie żałobnej; a wtedy oprawa obrzędu i apelatywność sty
Polska Poezja XV w 1 62 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU Wetknie za nadrę kapicę, 4S0 Zawodem na koni
Polska Poezja XV w 1 T 64 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU MAJISTER ciicit 480 Chcę
Polska Poezja XV w& 1 82 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU Rzekł Święty Piotr je [ŚWI
Polska Poezja XV w0 1 94 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU Sam do Siradza uciekszy, zbył; Z starostą si
Polska Poezja XV w 6 1 42 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU Podał jemu ryby s morza Chcąc go zbawić wsz
więcej podobnych podstron