goździecki przenośniki 001zz

PRZEDMOWA

nych, stanowiących podstawę organizacji produkcji typowych elementów i zespołów skoncentrowanej w specjalistycznych zakładach, podano wreszcie ogólne warunki wykonania i użytkowania przenośników, bezpiecznego ich stosowania oraz praktyczne wskazówki doboru i obliczania.

Ograniczone ramy wydawnictwa oraz różnorodność typów i rodzajów przenośników i ich odmian konstrukcyjnych nie pozwoliły na pełne wyczerpanie zagadnienia.

0 wyborze i zakresie potraktowania poszczególnych zagadnień decydowała powszechność stosowania określonych grup przenośników, ich szczególne cechy charakterystyczne oraz stan zaawansowania prac badawczo-doświadczalnych, mających istotny wpływ na rozwój i postęp techniczny w tej dziedzinie. Szczególnie obszernie potraktowano przenośniki taśmowe, nie tylko ze względu na ich rozpowszechnienie i różnorodność stosowania, lecz również z tego względu, że można uważać je za najbardziej reprezentatywne. Wiele danych technicznych, które ich dotyczą odnosi się w całości lub częściowo do innych typów przenośników, a niektóre zespoły (np. mechanizmy napędowe) mogą być zastosowane w pełni lub częściowo do innych przenośników.

Przygotowując niniejsze opracowanie uwzględniono obowiązujące zalecenie stosowania jednostek miar układu SI. W rozdz. 1-4, poświęconym podstawom obliczania przenośników, zamieszczono odpowiednie wzory w tradycyjnym układzie cgs oraz najważniejsze odpowiedniki wyrażone w układzie SI. Na tej podstawie czytelnik może porównać obliczane wielkości w obu układach. W dalszym ciągu opracowania prowadzono jednak obliczenia w układzie tradycyjnym, podając jedynie w nawiasach odpowiadające względnie najbardziej przybliżone jednostki układu SI.

Na taką formę opracowania zdecydowano się biorąc pod uwagę fakt, że wszelkie dostępne źródła informacyjne, książki, wydawnictwa i prospekty, charakterystyki itp., podające dane techniczne o przenośnikach i materiałach przez nie transportowanych wyrażane są z reguły w jednostkach układu cgs. Należy przy tym zwrócić uwagę, że jednostki pochodne SI nie są identyczne, co do wartości z jednostkami tradycyjnymi.

1 tak np. kilogram-siła 1 kG = 9,80665 N = 0,980665 daN (dekaniutonów). Przyjmując, że 1 kG10 N = 1 daN, popełniamy błąd poniżej 2%. Prędkość obrotowa co = — 1 obr/s = 2ji rad/s » 6 rad/s (z dokładnością 4,6°/o).

Przedstawione w opracowaniu materiały stanowią w dużej mierze wyniki kilkunastoletniej działalności autorów w dziedzinie konstrukcji i produkcji przenośników, bezpośredniego kontaktu z użytkownikami wielu branż przemysłowych, a głównie przemysłu materiałów budowlanych oraz udziału osobistego w opracowaniach projektowo-konstrukcyjnych i normalizacyjnych w zakresie krajowym i międzynarodowym. Uwzględniono również materiały z wykładów prowadzonych na Wydziale Samochodów i Maszyn Roboczych Politechniki Warszawskiej. Dużą pomocą była współpraca i kontakty osobiste ze specjalistami biur konstrukcyjnych i projektowych, prowadzących opracowania w zakresie urządzeń transportu ciągłego, a w szczególności Centralnego Biura Konstrukcyjnego Urządzeń Budowlanych w Warszawie, Centralnego Biura Konstrukcji Maszynowych w Bytomiu, Biura Projektów „PROMONT” w Radomiu ń i innych. W opracowaniu wykorzystano w zasadzie materiały i informacje zebrane do 1973 roku. Normy uaktualniono według stanu z września 1974 r.

Autorzy zdają sobie sprawę, że oddane do rąk czytelników opracowanie ma pewne luki oraz nie uwzględnia w pełni wszystkich wymagań i będą wdzięczni za życzliwą krytykę i uwagi, które pozwolą uzupełnić przedstawione materiały, dokładniej naświetlić, rozszerzyć względnie ograniczyć niektóre dane.

*) W wyniku zmian organizacyjnych wymienione instytucje noszą obecnie nazwy w kolejności: Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Budowlanych w Warszawie, Centralny Ośrodek Badawczo--Rozwojowy Urządzeń Dźwigowych i Transportowych „DETRANS” w Bytomiu oraz Biuro Projektowania i Dostaw Transportu Technologicznego „TECHMATRANS” w Radomiu.