Obraz2

Czujniki prędkości obrotowej i prędkości jazdy Pomiar względnej prędkości obrotowej i liniowej

30 mV Podstawową wadą czujników indukcyjnych jest zbyt duża wartość napięcia wyjściowego przy dużej prędkości obrotowej, znacznie przekraczająca 100 V, elektronicznie trudna do obróbki.

Na przykład, gdy wysokie szczytowe wartości napięcia zostaną obcięte przez diodę Zenera, z powodu związanej z tym zmiany impedancji resztkowej czujnika bardzo szybko powstają znaczne błędy kątowe, co w przypadku czujników położenia wału korbowego lub wałów rozrządu jest bardzo niepożądane, gdyż w takich zastosowaniach wymagana dokładność wyznaczania kąta wynosi ok. 0,2°.

Podczas pojedynczego magnetycznie biernego lub czynnego znakowania może ponadto dochodzić do wytwarzania przedimpulsów od pola resztkowego magnetycznego, które są pomijalne przy małych prędkościach obrotowych, ale przy większych prędkościach mogą dochodzić do rzędu wartości przekraczającego wartość progową dyskryminatora, a wtedy powoduje to jeszcze znacznie większe błędy (rys. 2). Z tego powodu wartości

Rysunek 2

a - pojedyncze magnetyczne znakowanie co obrót b - okresowy charakter przyrostowy (np. wieniec zębaty, wieniec biegunowy) c - układ rozpoznawania sygnałów

1 - krzywka (ząb)

2 - wrąb

3 - progi przełączania

4 - rozpoznawane ostre miejsce zerowe

5 - zbocze przygotowawcze

6 - zbocze wyłączania

7 - punkt włączania

8 - trzpień biegunowy

9 - czujnik

y/2 - przesunięcie fazowe