w okresach oporu bonder przeciwko chrześcijaństwu. Fakt ten upoważnia nas przynajmniej do odrzucenia poglądu o istnieniu wiary w skuteczność składanych przez króla ofiar, a w konsekwencji rzutuje on i na zagadnienie społecznej akceptacji ideologii sakralnego króla w Skandynawii.
Obok wspomnianych już wyżej czynników społeczno-politycznych oraz niemożliwości dotarcia wysublimowanych elementów ideologii władcy, rozwijanych w okresie walki z chrześcijaństwem przez grupę skaldów, do szerszych kręgów, o niepowodzeniach królów zadecydował przypuszczalnie i sam charakter bóstw, wprzęgniętych w służbę tej ideologii. W świadomości religijnej były one zbyt związane z życiem codziennym, z produkcją rolniczą i hodowlaną, by łatwo mogły zostać przekształcone w bóstwa polityczne, opiekujące się monarchami w ich dalekosiężnych i dokonujących się przecież kosztem zwiększających się ciężarów, planach unifikacyjnych. Dóg chrześcijański, jak to przedstawimy, z wielu powodów nadawał się znacznie lepiej na opiekuna monarchów.
W perspektywie tego, co powiedzieliśmy w bieżącym rozdziale, jest jasne, że nie można zaakceptować poglądów, jakoby w przedchrześcijańskiej Skandynawii istniała, suponowana przez licznych badaczy, wiara w charyzmatyczne właściwości królów. Niemniej pozytywnie można stwierdzić występowanie usilnych dążeń monarchów do wykorzystania kultów i wierzeń dla wzmocnienia swego autorytetu. Dążenia te splatają się ściśle z innymi, w pełni laickimi sposobami tworzenia ideologii władcy.
WPRO WADZE NIE CH RZEŚĆIJ AŃ STWA DO SKANDYNAWII
Rozważania poprzednich rozdziałów miały na celu
*
wykazanie, jaki był poziom kulturowy przedchrześcijańskich wierzeń i kultów religijnych w Skandynawii. Staraliśmy się też stwierdzić, jak w związku z rozwojem stosunków społecznych i politycznych zmieniała się sfera i treść oddziaływania religii: zaczynała ona ingerować w różne instytucje życia publicznego, reprezentując w zasadzie interesy tych warstw, które stały się organizatorami kultu nabierającego charakteru obligatoryjnego. Zmierzaliśmy wreszcie do wskazania na religijne formy ideologii władcy, oparte na istniejących wierzeniach i kultach.
W wyniku naszych badań — jak się zdaje — widać dość wyraźnie, że tradycje religijne jedynie z trudem ulegały przemianom: nacisk dawnych wyobrażeń był zbyt silny, by mogły one łatwo, zwłaszcza w swych masowych formach, poddać się próbom przeobrażeń, podejmowanym przez warstwy organizujące kult. Celem takich prób było dostosowanie dawnej religii, zwłaszcza jej strony doktrynalnej, do potrzeb zrodzonych przez nową sytuację społeczno-polityczną. Liczne dane skłoniły nas do postawienia tezy, że próby te nie wpłynęły w większym stopniu na religijną świadomość społeczeństw Skandynawii. Ich podejmowanie powinno jednak stanowić dowńd aktywności na polu kultowym górnych warstw społecznych, a równocześnie ma świad-
215